Oraya vardığımda nefes nefese kalmıştım. Bir bisiklet çalıp oralara gitmek çok yormuştu beni. Evet birinin bisikletini çalmıştım ama ödünç aldığımı düşünüyordum tabii...
Boş, taş duvarlı, geniş bir döküntü yerdi burası. Ayak seslerim her ne kadar sessiz olsalar da yine de yankı yapıyordu. O an arkamdan bir yankı sesi daha duydum!
İki adım ayak sesi...
Üç adım...
...beş!
Durdu. Arkama dönmeye yeni cesaret ediyordum ki:
-Serin!
Bu kalın sese arkamı dönmeden cevap verdim.
-ne var, ne var DENİZ!
-Serin, seni kurtaracağım.
-benim kurtulmaya ihtiyac yok ki
Dedim arkamı dönmeden. Ve acı çeken bir çocuk sesiyle seslendi o kalın ses:
-neden, neden yüzünü dönmüyorsun ki bana Serin? Bana sırtını döe Serin! Babam gibi sırtını dönme, annem gibi sırtını dönme...
-bana bakacak yüzün var mı Deniz?
-inan en çok şuan ihtiyacım var sana bakmaya!
-ama ben senin yüzünü görmek istemiyorum Deniz!
Ağlıyordu. Ama sert duruşunu hiç bozmamıştı:
-peki beni görmeyeceksin, ama önünü dön, görmen gereken çok daha önemli şeyler var!
-neden yüzünü dönmüyo
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kesik kan
Mystery / ThrillerDüşünün bir, yalnızsınız, yalnızlığınızı çalıyorlar,daha da yalnız kalıyorsunuz... Ne yapardınız? Belki katil olursunuz,belki aşık...⏳
