Uyandığımda bu kadar çok düşünüp akıl yormama ödül olarak kendime omlet hazırladım. Neyin ödülüyse bu! Hangi başarısızlığın ödülüyse?
Yemeğimi ittirdim bir kenara ve yeniden sehbanın başına geçtim. Kağıtlar, notlar, kalemler... Aklıma her geleni not almışım. Rehberdeki isimler, cevaplandıramadığım sorular, grup arkadaşları, son aramalar, psikopat katil,sercan, sercan ve laf babası, Ozz...!
Bir dakika! Ozz aklımdan nasıl çıkmıştı. Kızı gömeceğimiz yer de hazır sen neredesin? Gibi bi mesajini hatırladım. O kız ben miydim?
Beni öldürüp gömeceklekler miydi? Nereye?
Aklıma Aras'ı gömdüğüm o çukur geldi. O çukuru onlar açmış olabilirdi. Beni oraya gömeceklerdi. Ama niye beni öldürmek istediler, niye?
Ozz denilen çocuğu bulmalıydım. Yine bir internet kafeye gidip bilgisayarın başına oturdum. Program yüklenmesi biraz zaman alıyordu. Yüklenince telefon numarasını girdim. Konum alınıyor....zzz.... Konum bulunamadı! Sim kart çıkarılmış olmalıydı. Bu sefer planım suya düşmüştü ve benim bir B planım yoktu. Korku hissi yoktu. Boşluk vardı içimde, merakla süslenmiş bir boşluk...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kesik kan
Mister / ThrillerDüşünün bir, yalnızsınız, yalnızlığınızı çalıyorlar,daha da yalnız kalıyorsunuz... Ne yapardınız? Belki katil olursunuz,belki aşık...⏳
