kesik kan

FISILTI

Gözlerim dolmuştu, Deniz'e hem acıyor, hem büyük bir kin besliyor, hem de ... Hem de içten içe ona değer veriyordum. O konuşmaya devam etti.
-bana bir cihaz aldılar sonra. Duymaya, öğreeye başladım. Zamanlar geçti. Yetimhaneden çıkınca babamı öldürecektim. Her şeyi öğrenmiştim, ama son gün bi konuşmaya kulak misafiri oldum. Üvey annen ile Aras konuşuyordu. Planlarını, çabalarını, hepsi seni öldürmek içindi!
-ama niye Deniz, niye?
- babanın sana kalan mirasını alabilmesi için tek yol sendin çünkü. Kadının gözlerini açtıracaklardı. Hem de mutlu huzurlu, rahat bir yaşam düşünüyorlardı. Hem de senden intikam alacaklarını...
Kanım donmuş gibiydi. Gözlerim Miray'ın ayaklarının dibine sabitlenmişti. Hiç hareket etmiyorlardı. Gözlerimde biriken yaşlar akamıyorlardı. İntihar gibi bir şeydi akıp gitmek, edemiyorlardı.
-peki niye beklemişler? hemen bitirselermiş işimi...
-18 yaşına basacaktın annenin öldüğü günden iki gün sonra, işte o zaman imzan ile alacaklardı. Ama planları alt üst oldu. Ben yaptım evet, gizlemiyorum, seviniyorum ,gurur duyuyorum hatta...
Sesim çok titriyordu. Ağlamaklı ses tonumun yanında akamayan göz yaşlarım vardı.
-ama, ama bee ben, ben çok yalnız ,çok yalnızdım...
-hayır, ben vardım...
Gözlerim Miray'ın ayak ucundan hiç ayrılmamışlardı.
-yoktun, kimse yoktu, çok yalnızdım, ama, ama sonra Miray geldi, Miray bana inandı, bana güvendi... O bana...
Sözümü kesti ve bağırdı:
-HAYIR!!! O SANA İNANMADI, O DA SANA OYNADI, O DA SENİ ÖLDÜRMEK İSTEDİ O DAAA....
-inanmıyorum sana...
Sesim çok tizleşmişti. Gözlerim yine aynı yere, Miray'ın ayakuçlarına bakıp duruyorlardı.
-istersen bir de Miray'a sor!
-hay8r, yapmaz Miray, o da terketmez beni, içimi açtım ben ona, o ban zarar veremez, çünkü yaralı olduğumu bilir...yapamaz...
Miray'ın ayakları her zamankinden daha da çok titremeye başlamıştı. Ağlıyordu, sesi çıkmıyordu, ve sessizlik Evet demekti. Gözlerimi hiç ayırmadan sayıklar gibi dediklerimi tekrarlıyordum:
- yapmaz Miray, yapmaz o ,o biliyor beni, yaaz, yapmazsım değil mi tl, titreme, yapmaz, yapmadım de, sana zarar vermeyi düşünmedim de, yüzüne niye bakıyorum Miray? Yapmadım de Miray, Yapmadım de YAPMADIM DE ,YAPMADIM DESENE YAPMADIM DEEEEEE!!!!!!!
..........
Tek el silah sesi duyum ve bağırmaktan kısılan sesim kesildi. Hiç oynatmadığım gözlerim artık Mirayın titrek ayaklarını görmüyordu. Artık titremiyordu ayakları Miray'ın! Ve iki saniye sonra gözlerimin hizasına Miray'ın bedeni yıkıldı. Kafası kanıyordu. Kafası çok kanıyordu. Ağlamaya başladım, hüngür hüngür ağlıyordum, yalnızlığa, sevgisizliğime, korkuma, umutsuzluğuma ve çaresizliğime ağlıyordum. Dizlerimin üzerine çökmüştüm. Ve yanıma bir mefes eğildi, uzun zamandır bu kadar yakın bir nefes... Fısıldadı:
-yalnız değilsin!
Onun gözlerine baktım, acıyla kinle, sevgiyle, hüzünle ve çaresizlikle,ve ben de fısıldadım,
- hayır, hala çok yalnızım!!!