Aras,benim ilkokuldan beri arkadaşımdı,hatta çocukluk aşkımdı,ama hiç bilmedi. Arkadaşlığımız her zaman devam etti. Gerçi bana o kadar da sıcak değildi ama benim ona her zaman kanım ısınmıştır.
Telefonu kapattım ve ikinci şokun etkisiyle ağlamaya başladım. Sürünerek salona gittim ve annemin kesik kan kokusunu içime çektim. Evden sessizce akan gözyaşlarım aransında çıktım. Artık altında ağlayabileceğim battaniyem de yoktu.
Hemen internet kafeye attım kendimi cebimde kalan son bozukluğumu verdim. İnternetten,bilgisayardan falan iyi kötü anlarım. Aras'ın telefon numarasından nerede olduğunu bulmaya çalışıyordum, sinyal alamadım ama son konumunu bulabildim, Taksim.
Eve geri döndüm ama anneme hiç bakmadım. Kenarda köşede ne kadar para varsa aldım yanıma ve bir daha dönmemek üzere evden çıktım. Vicdansız gibi görebilirsiniz ama zorundaydım! Aras beni boşuna aramamıştı. Belli ki biri beni de öldürmeye çalışacaktı. Hızlı adımlarla yürümeye başladım. Taksim'e gidip Aras'ı bulmam lazımdı. Bunları kimin yaptığını öğrenmem ve intikamımı almam...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kesik kan
Mystery / ThrillerDüşünün bir, yalnızsınız, yalnızlığınızı çalıyorlar,daha da yalnız kalıyorsunuz... Ne yapardınız? Belki katil olursunuz,belki aşık...⏳
