kesik kan

DUVAR ARKASI MEKAN

Ozz! Soyadını öğrendim Ozan Durmaz!
Sabah kalktığımda bunları düşünmüştüm. Evet soyadını bulmuştum ama şimdi ne yapacaktım. Yine o akıl karışıklıklarım başlamıştı. Dergi önümde kapalı şekilde duruyordu. Yavaşça sayfasını çevirdim. Fotoğraflara yeniden baktım. Dergiye biraz daha baktıktan sonra Aras'ın telefonunu elime aldım. Şarjı bitmişti ve onun şarjını bekleyemeyecektim. Kendi telefonumun bataryasını çıkartıp ona taktım. Telefon açılınca rehbere girdim ve Ozan Durmaz adında biri olup olmadığına baktım. Ozz diye kayıtlı biri vardı. Zaten önceden de o numaraya bakmıştım. Ama kullanılamıyor ve sinyal bulunamıyordu. Belki ikinci bir numara derken... Evet! Evet, işte Ozan Durmaz adında birini bulmuştum. Numarasını ayrıca not edip, telefonlarımı da toplayıp aceleyle ve heyecanla kapıyı açtım ve bağcıklı ayakkabılarımı giydim. Bağcıklarımı falan bağlamadan anahtarımı kapının üstünden alıp ve kapıyı çekip hızlıca evin yakınında olan, her zaman gittiğim internet kafeye doğru hızlı adımlarla yürüdüm. Artık internet kafedeki çalışan bile benden bıkmıştı. Bakışları 'bu kız da bana mı aşık hep buraya geliyor' der gibiydi, ya da ' bu kızdan iyi para kazandık' der gibiydi. Onu tabiki de umursamadım. Yine geçtim bilgisayarın başına ve yine uzun süre sinyal programının yüklenmesini bekledim. Şu bilgisayarlar kapanınca yüklenen bütün programlar siliniyor. Ben de bundan dolayı her zaman yeniden yüklemeye mahkum kalıyordum. Eee... bu da zamanımı alıyordu. Sonunda yüklendi. Hemen Ozan Durmaz adına kayıtlı olan numarayı sisteme kaydedip arama yaptım. Çok yavaş olsa da konuma ulaştım. Konum vardı ama en son konum alınan yer tanıdıktı. Acıları tanıyordu, korkuları tanıyordu, endişeleri, çaresizlikleri tanıyordu bu mekan. Duvar arkası mekan!