Sabah alarmımla birlikte uyandığımda gözlerim kapalı şekilde alarmı kapattım. Aybike de alarmdan uyanmıştı.
"Kanka kim bize gerizekalı diyo.." diye mırıldandı uykulu bir sesle.
"Alarmim kanka boşver." dedim bende uykulu sesle. Sonra bir an doğrulduğunda bende gözlerimi açtım.
"Ne alarmi?" diye sorduğunda yavaş yavaş bende doğruldum.
"Okul için.." diye mırıldandığımda kaşlarını çattı.
"Ee kalksana o zaman niye yatıyosun." dediğinde gözlerimi devirdim.
"Gitmicem çünkü." dediğimde daha çok kaşlarını çattı.
"Niye?" dedi sinirle. Anlamayarak yüzüne baktım.
"Asıl sen niye bu kadar sinirlendin kanka. Alt tarafı gitmicem."
"Olmaz kanka gitceksin."
"Niye?"
"Asıl niye gitmiceksin? Devamsızlığın artıcak." dediğinde gülerek başımı salladım.
"İzin kağıdı vericem akıllı kankam." dediğimde anlar gibi bakıp gülümsedi ve başını salladı.
"Tamam kalk hadi."
"Kanka şimdi niye kalkim saat 7."
"Ee izin kağıdı vermicek misin?" gülme krizine gircektim az daha.
"Kankacım izin kağıdını şimdi vermeye gerek yok. Sonra versende olur." gülerek başını salladı.
"Tamam.. Ee madem kalktık bugün de değişiklik yapıp spor falan yaparız. Sabah sporu." dediğinde gülmeye başladım.
"Tamam sen uyutmucaksın belli ki gel kalk." dediğimde beraber kalktık, tualete girip üstümü değiştirdikten sonra Aybike yukarda üstünü değiştirirken bende mutfağa indim. Ne hazırlıcam diye dolaba baktığımda hiç bir şey kalmamıştı. Tek çare markete gitmekti ama çok uzak. Neyse sabah yürüyüşü olur diyerek hızla kağıt ve kalem aldım. "Aybike ben markete gittim biraz uzak acıkırsan atıştır bir şeyler." Yazdım, hızla montumu giyerek telefonumu ve kartımı aldıktan sonra kapıyı açıp ayakkabılarımı giydim. Kapıyı kapatıp yürümeye başladım. Gerçekten de çok uzaktı.. Yaklaşık 20 dakika sonra markete geldim ve hızla alışveriş yapmaya başladım. Kasaya gelip parayı ödedim ve poşetleri alıp marketten çıktım. Eve doğru yürümeye başladığımda telefonum çalıyordu. Telefonumu bu yüzden sessizde kullanıyordum çünkü açtığım an susmuyordu. Elimde ki poşeti de diğer elime aldıktan sonra cebimden telefonumu çıkartıp ekranına baktığımda gizli bir numara beni arıyordu. Merakla açtım.
"Alo?" dedim merakla.
"10 dakika sonra evde göreceklerin benim suçum değil." dedi değişik ama korkunç bir ses gülerek. O an evde Aybike olduğu için çok korkmuştum. Ne yapcağımı bilemeyip düşünürken poşetler ellerimden kaydı ve gitti. Yavaş yavaş gözlerimin karardığını hissettiğimde dizlerimin üstüne çöküp yere oturdum. O sırada tanıdık bir ses duydum.
"Rüya! Rüya!! İyi misin? Noldu?" kendime geldiğimde karşımda Meriç vardı. Yine mi o?
"Aybike.." diye mırıldandım hala etkisindeyken.
"Noldu Aybikeye? Bir şey mi olmuş?" dediğinde konuşamıyordum bile.
"Rüyam konuş benimle, lütfen." başımı ona çevirip korkuyla baktığımda oda bana endişeyle bakıyordu. Zar zor konuşmaya başladım.
"Biri aradı.." diye mırıldandığımda kaşlarını çattı ve devam ettim. "10 dakika sonra.. Evde görceklerin benim suçum değil.. Dedi gülerek." dediğimde kaşlarını daha çok çattı. "Ve evde Aybike va-"
"Tamam sus.. Gel hemen gitmemiz gerek." dedi ve beni kaldırdı. Elimi tutup yerde ki poşetleri aldığında hala kendimde değildim. Hızla araba gittiğimizde arka koltuklara poşetleri koymuştu. Ön koltuklara oturduğumuz gibi arabayı çalıştırıp hızla gitmeye başladık. O kadar hızlı gidiyorduk ki 4-5 dakika sonra eve gelmiştik. Eve geldiğimizde kapı açıktı.. Meriç korkuyla bana baktı.
"Kapıyı açık bırakma ihtimalin var mı?" diye sorduğunda korkuyla ona baktım bende ve başımı sağa sola salladım.
"Hayır.." diye mırıldandım ve hızla arabadan inip eve koşmaya başladım.
"AYBİKE!!" bağırarak içeri girdiğimde Meriçte arkamdan bana bağırıyor ve hızla peşimden geliyordu. Eve girer girmez etrafa baktığımda kimseyi göremeyip hızla merdivenlerden odama çıktım. İçeri girdiğimde.. Aybike.. Yerde kanlar içinde.. Yere yıkıldım o an..
"Aybikemm.. Aç gözünü, ben burdayım bir şey olmadı sana. Tamam mı?" Aybikenin bedenine sarılırken Meriç beni kollarının arası aldı.
"Rüyam sakin ol.. Ambulansı aradım hemen gelirler.. Sakin.."
"Meriç Aybikeye bir şey olmasın.. Lütfen.." dedim gözyaşları arasında.
"Olmicak Rüyam ben burdayım. Olmıcak.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Rüya
Teen FictionMerhaba! Ben Rüya. Küçük yaşta ailemi kaybetmemle birlikte hayatım kararmıştı. Yıllar sonra hayatıma renk katan ve duygularımı keşfetmeme yardımcı olan biri girdi. Çocukluğumdan beri kendime bela mıknatısı diyordum ki zaten öyleydim. Hayatıma giren...