21 || Barış Alper Yılmaz

~ 35 ~

1 Ay Sonra

"Barış Alper ile sevgili olduğunuz iddiaları doğru mu?"

"Mira hanım, lütfen yanıtlar mısınız?"

Biraz da Barış'ı darlasalardı keşke. Bütün yük benim üstüme biniyordu. "Annecim sakin ol. Bir şey yok."

Saçmalamayın, bir ayda çocuk yapmadım. Sadece patlayan flaşlardan ve yüksek seslerden dolayı Emir fazlasıyla korkmuştu. Ablam da onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

Biletlerimizi gösterip uçağa doğru ilerlediğimiz sırada sessizlik oluşmuştu. Dördümüzde fazlasıyla rahatlamıştık.

"Babam geliyor mu maçı izlemeye?" diye sordu ablam. Bugün altı eylüldü ve akşam milli maç vardı bildiğiniz üzere. Bizde Galler'e uçuyorduk. "Bilmiyorum. Futbol ve futbolcular ile alakalı konulara girmiyorum artık." diye yanıtladım.

Uçaktaki koltuklara yerleştiğimiz sırada eniştem, ablam ve Emir beraber oturuyor, ben ise tek oturuyordum. Keşke Barış'da burada olsaydı diye geçirmiştim içimden fakat onlar Galler'e gideli dört gün olmuştu çoktan.

Yolculuk boyunca uyumuştum. Şimdi ise kalacağımız otele gelmiştik. Barışlar burada kalmıyordu ama buraya fazlasıyla yakın olan bir tesiste kalıyorlardı. Eniştem bu oteli bilerek seçmişti.

Anahtarlarımızı alıp odamıza ilerlediğimiz sırada telefonuma bir kaç bildirim geldi. Bir yandan yürüyor, bir yandan mesaja bakıyordum. Barış'tan gelmişti.

Barış&Mira

Barış: Bir tanem?
Buldunuz mu oteli?
Rahat geldiniz değil mi?

Mira: Evet hayatım
hepsine evet. Geldik
şimdi odamı arıyorum.
Size çok yakınmışız
eniştem öyle dedi

Barış: Biliyorum bir tanem
beraber ayarladık zaten
Son antrenmandan önce yanına
gelebilir miyim?

Mira: Hayır Barış Alper
direkt antrenmanına git
dikkatini dağıtmanı
istemiyorum bu maç çok
önemli sende biliyorsun

Barış: Ya bari maçtan
önce göreyim be insafsız
hiç mi özlemedin beni
görüşmüyoruz kaç gündür
ben hasret kaldım sana

Mira: Hayır Barış Alper
beni bu şekilde kandıramazsın
ama maçtan öncesini bi
gözden geçirebilirim belki

Barış: Tamam süper
o zaman maçtan önce
görüşürüz bir tanem

Mira: Görüşürüz hayatım

İyice ilerlemiştim. Telefonumu kapatıp arka cebime koydum ve 2112 numaralı odaya bakındım. Her yerde 21 numarasının olması artık komik geliyordu.

Kader mi desek?

Odama girip getirdiğim bir kaç parça kıyafeti yerleştirdim. Aslında yarın akşam Türkiye'ye geri dönüyorduk ama her ihtimale karşı almıştım yanıma bir şeyler.