21 || Barış Alper Yılmaz

~ Final ~

2 Yıl Sonra

"Hayatım biz hazırız. Çıkalım hadi." dedim Leon'un ayakkabılarını giydirirken. Barış arkamızdan gelip Leon'u kucakladı. "Yine çok yakışıklı oldu. Kimin oğlu be!" diyip yanaklarından öpmeye başladı. Leon ise kahkaha atıyordu. "Baba!" diye bağırıyordu gülüşünün arasından. Sonra Barış beni de yanağımdan öptü. "Gidelim madem."

Bu gece Barış'ın Galatasaray'da ki son maçıydı. Henüz taraftarların haberi olmasa bile yurt dışından bir klüp ile sözleşme imzalamıştı bile Barış. Benim voleybol kariyerime ne oldu diye soracak olursanız, bende bir teklifi kabul ettim. Leon'un biraz daha büyümesini istesem de çok özlemiştim voleybolu.

Arabaya binip Rams Park'a gittik. Barış ikimizi de öpüp gitti. Telefondan Aylin'i aradım. Çoktan locaya gitmişlerdi.

Bu maç aynı zamanda Kaan'ın da son maçıydı. Fakat Barış'ınkinden farklı olarak taraftarlar bunu biliyordu.

Leon'u kucağıma alıp ilerlemeye başladım. Yürüdüğümüz sırada bir kaç kişi ile fotoğraf çekilmiştik.

Locaya geldiğimizde Aylin, Katrin, Dries, oğulları ve yeni transferlerden bir kaçının eşleri vardı. Dries bu sene otuz dokuş yaşına girdiği için bırakmıştı. Fakat arada Katrin ve oğulları ile gelip maçları izliyorlardı. Biz de ne zaman bir buluşma ayarlasak, her seferinde onları da çağırıyorduk. Ciro ve Leon arkadaş olmuşlardı hatta.

Maçın ilk yarısında yeni transferimiz gol atmıştı. Devre arasına girdiğimiz sırada kapı açıldı. Hepimiz döndüğümüzde gelen kişinin Kerem olduğunu gördük.

Kerem iki sene önce ani bir kararla Benfica'ya transfer olduğu için uzun zamandır görmüyorduk onu. Arada geliyordu ve bizle de görüşüyordu fakat son gelişinin üstünden epey vakit geçmişti.

Leon'u yere indirip hızlıca Kerem'in yanına gittim ve ona sarıldım. "Hoş geldin! Neden haber vermedin ya!" dedim heyecanla. Hepimiz onu çok özlemiştik. "Sürpriz olsun istedim yengeciğim. Hem bizimkinin son maçıymış. Yalnız bırakmayayım dedim."

Kerem diğerleri ile de sarıldıktan sonra Leon'u da alıp oradan çıktık. Takımdakilere sürpriz yapmak istediğini söylemişti Kerem. O nedenle soyunma odasına gidiyorduk.

Biz Leon ile kapıda bekledik. Soyunma odasıydı sonuçta. Benim girmem pek doğru olmazdı. "Yengeciğim gelin. Oturuyor herkes." dedi Kerem kapıyı aralamış bir şekilde. Başımı sallayıp Kerem'in ardından içeriye girdim. Yeni transferler dışında herkes ayağa fırlamıştı bir anda. "Lan!" dedi Barış ve Yunus aynı anda. Sonra da hep beraber sarıldılar. İstemsizce gözlerim dolmuştu.

"Ulan bi Icardi'mizde olsaydı valla süper olurdu." dedi Kerem gülerek. Barış omzuna vurdu Kerem'in şakadan. "Bir de onları getirme lan aklımıza. İki dakika mutlu olalım." dedi Yunus. Fazlasıyla haklıydı. Kerem'den sonra çoğu oyuncu transfer olmuştu.

"Asıl bu eski grubumuzun toplanması şerefine bi İlkin Aydın iyi giderdi." dedi Yunus gülerek. Berkan Yunus'un kafasına vurdu. "Sussana oğlum!"

Geçen sene İlkin, Türkiye de yediği linç ve asla karşılığını alamadığı emeklerini bir kenara bırakıp İtalya'dan gelen teklifi kabul etmişti. Şu an orada bir kulüpte oynuyordu. Ülke değiştirmesi de Berkan ile yaşadıkları inişli çıkışlı ilişkilerini bitirmişti. Aklıma gelince ben de en az Berkan kadar üzülmüştüm. İlkin'i görmeyeli de çok uzun zaman olmuştu. Tek tesellim, bizim de yakında İtalya'ya taşınıyor olacak olmamızdı.