Mafia Boss: His Guns and Roses

Chapter 38

Hindi ako pinatulog sa confession ni Elli at Ives. Aiden truly loves me. Imagine how many bullets he's willing to lose para lang sa akin. Sa tuwing nasa bingit ako ng kamatayan, dumarating siya. Everytime I feel like hope is gone, siya mismo ang nagpapakita sa akin na may pag-asa. He has been risking his life for me and I never thought na mararamdaman ko ang ganitong pagmamahal.

Aiden is someone I am afraid to lose, maliban sa kaibigan kong si Lea. Honestly, I didn't know how I ended up being so inlove with a mafia boss. Hindi ko akalaing isang taong kayang pumatay ng tao ang mamahalin ko. How did I end up loving a mafia?

Pero hindi masamang tao sa mga mata ko si Aiden, he kills pero ginagawa niya lang iyon sa mga taong ginawan siya ng masama. Sa mga mata ko, Aiden is a soft guy.

"Where exactly are we going?" I asked habang nagmamaneho si Aiden sa tabi ko.

Ginawa niya ang sinabi niyang aalis kami. After Paulo took Lea away, umalis na din kami ni Aiden and he's been driving for how many hours. Ilang beses ko pa siyang tinanong kung pagod na siya ngunit ang tanging sagot niya lang ay "Hindi ako mapapagod kasi kasama kita."

Base sa daang tinatahak namin, masyado na kaming malayo sa syudad. All I can breathe is fresh air. Amoy ko rin ang halimuyak ng mga halaman sa paligid ng kalsada. May ibang sasakyan kaming kasabayan ngunit bibihira lamang ito. Hindi ko man alam kung saan ba talaga kami patungo but all I know is, Aiden will bring me somewhere safe and peaceful.

"I hope magustuhan mo kapag nakarating na tayo doon." Oh please, baby, ngayon pa lang ay ramdam ko nang magugustuhan ko.

"I surely will, baby." I smiled.

Laking gulat ko nang biglang prumeno si Aiden dahilan para muntik na akong mauntog, mabuti na lang at naka seatbelt ako.

"What the fucking fuck?!" bulalas ko dahil sa kaba at gulat habang masamang nakatingin kay Aiden.

Gulat na gulat siya at tila hindi maipinta ang kaniyang mukha. He's looking at me straightly na animo'y hindi makapaniwalang kasama niya ako.

"What did you say?" hindi pa rin maalis ang gulat sa kaniyang ekspresyon.

"I surely will." kibit balikat ko at inirapan siya. Nakakainis naman kasi, biglang pepreno. Madidisgrasya kaming pareho sa ginagawa niya.

"After that." I smirked when I realized what I have just said.

"Baby. I surely will, baby." ngayon ay tinanggal ko ang pagyapos ng seatbelt sa aking katawan at saka humarap ng maayos sa kaniya.

"Oh Alodia, stop this." He chuckled. "Are you seducing me?"

Tumaas ang isang kilay ko. "Wala pa nga akong ginagawa eh, naseseduce ka na?" napangiti ako nang makita ang pamumula ni Aiden.

He looked away to hide his burning red face. Pigil tawa kong pinanood si Aiden na ilang beses lumunok habang nakatingin sa malayo.

"It's..." my smile widen when he looked at me. "It's my first time hearing you call me baby." he said.

"Cute naman diba?" saad ko saka gumapang palapit sa kaniya upang bigyan siya ng halik sa pisngi. "I love you." I whispered saka bumalik sa aking pagkakaupo. Inayos ko na rin ang seatbelt ko and ready to go.

I stopped when the car didn't start. Napatingin ako kay Aiden na tulala sa malayo at mas lalong namula ang kaniyang mukha, pati leeg niya ay di nakatakas sa pamumula. His holding the steering wheel so tight at tila nagtitimpi. He swallowed hard at gazed at me with fire in his eyes. It's not a fire of anger but it seems like a fire of love.

Makalipas ang isang oras ay nakarating na kami ni Aiden sa paanan ng isang bundok. May gate dito at may limang gwardiya ang nagbabantay. O.A ng limang gwardiya ngunit totoong lima talaga. Nakakapagtaka lang dahil mukha namang walang mangangahas na pasukin ang property na nasa loob dahil mukhang wala namang katao tao sa paligid.