Το λάθος σου (Culpables #2)

20.Νικ

Ήταν εύκολο να την πιάσω απροετοίμαστη.Από τότε που άρχισε το παιχνίδι ήμουν σίγουρος ποιες θα ήταν οι κινήσεις της.

Την άφησα να διασκεδάσει,να νομίζει πως κανείς δεν ήξερε την κρυψώνα της και για να λέμε την αλήθεια είχε κρυφτεί καλά,ήμουν ο μόνος που την είχε εντοπίσει αμέσως.

Λάτρευα να βλέπω να διασκεδάζει και πόσο προκλητική ήταν,λάτρευα που την έβλεπα έτσι,χαρούμενη,και μαχήτρια όπως ήταν.Αλλά όταν βρισκόμασταν ήδη στο τέλος του παιχνιδιού θα της ξεκαθάριζα ποιος ήταν ο πρωταθλητής του παιχνιδιού.

Την είδα από μακριά να κρύβεται εκεί όπου νόμιζε πως δεν θα τη βρω.Ήξερα αυτό το έδαφος σαν το σπίτι μου,ήξερα πως υπήρχε μια εναέρια τροχαλία στην άλλη μεριά του γκρεμού,την ίδια με την οποία ο Κόλιν και εγώ παίζαμε τους στρατιώτες χιλιάδες φορές σαν παιδιά.

Πάνω στην πλάτη της με το πιστόλι της ασφαλισμένο και στραμμένο προς το λάθος μέρος, έπρεπε να συγκρατηθώ για να μην γελάσω και ανακαλύψω τον εαυτό μου.

Η προσέγγιση της ήταν εύκολη και

ευκολότερο ήταν να την κάνω να πετάξει το όπλο.

Η Νόα μπορούσε να γίνει πολεμίστρια,αλλά ήταν φτερό συγκριτικά με εμένα.Ένα απλό χτύπημα του καρπού της στο τοίχο ήταν αρκετό για να πέσει το όπλο της στο έδαφος.

Ήμασταν στο σκοτάδι,αλλά ήξερε πόσο υπέροχο ήταν αυτό το παντελόνι,και γνωρίζοντας πως κάτω από αυτό το γιλέκο φορούσε μόνο μπικίνι με είχε εκνευρίσει στο παιχνίδι.

Το να τη βλέπω χωρίς ολόσωμο με είχε εκπλήξει:μόνο μαζί μου είχε αρκετή αυτοπεποίθηση να μείνει μόνο με το σουτιέν,παρόλα αυτά το να δείχνει την ουλή της ήταν ένα μεγάλο βήμα,ένα βήμα που με έκανε χαρούμενο...κατά κάποιο τρόπο.

Εκείνο το βράδυ ήξερα ότι τα είχα κάνει πάλι θάλασσα καπνίζοντας τρία τσιγαριλίκια στη σειρά, και όχι ακριβώς χόρτο, αλλά η επίδραση είχε περάσει, ήμουν καλά, και δεν ήθελα να μείνει θυμωμένη μαζί μου,από τότε που την είδα ήθελα να τη φιλήσω, και αυτό έκανα.

Με το ένα χέρι της έβγαλα το κράνος της, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, και με το άλλο την κράτησα σφιχτά από το πίσω μέρος του λαιμού της, ενώ έβαλα τη γλώσσα μου στο στόμα της, δοκιμάζοντάς την όπως μόνο εγώ ήξερα, λιώνοντάς την όπως κανένας άλλος δεν ήξερε πώς να την λιώσει...

Την είχα κυριαρχήσει με το στόμα μου και προσπαθούσα να έχω υπόψην μου πως βρισκόμασταν σε ένα δημόσιο σκοτεινό μέρος στη μέση ενός δάσους,αλλά περιβαλλομενο από ανθρώπους σε μικρή απόσταση.