Το λάθος σου (Culpables #2)

25.Νόα

Αυτό το απόγευμα έπρεπε να συναντήσω τη Γένα.Δεν την είχα δει για ένα μήνα από τότε που έφυγα για την Ευρώπη,και είχα την αίσθηση πως με απέφευγε.

Είχε συμφωνήσει επιτέλους να περάσω να τη δω στο σπίτι της,και αυτό έκανα αυτή την ώρα.

Βγήκα από το αμάξι μου,το οποίο πάρκαρα σε μια από τις τέσσερις θέσεις που διέθετε η οικογένεια Τάβις και χτύπησα την πόρτα,ελπίζοντας να μου ανοίξουν.

Τους τελευταίους μήνες είχα περάσει πολύ χρόνο στο σπίτι της Γένα,διαβάζαμε μαζί,φτιάχναμε σοκολατένια μπράουνις και κάναμε νύχτες κοριτσιών ,τις οποίες περνούσαμε επικρίνοντας ή επαινώντας τα αγόρια μας.

Παρά αυτό το γεγονός,ακόμα ήμουν εντυπωσιασμένη από τις μεγάλες διαστάσεις του σπιτιού.

Ήταν ένα από τα πιο επιβλητικα στην ανάπτυξη, και αυτό έλεγε πολλά, αν και έπρεπε επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η οικογένεια της Γένα ήταν πολύ μεγαλύτερη.

Τα δύο μικρά αδέρφια της ήταν δαίμονες και περισσότερες από μία φορές

είχε χρειαστεί να γίνει μάρτυρας του πώς φώναζαν ο ένας στον άλλον,ήταν κάτι καλομαθημένα δώδεκα και οχτώ χρονών αλλά και αξιολάτρευτα, πρέπει να το πούμε.

Περίμενα στην πύλη και δεν μπορούσα παρά να θαυμάσω τον τεράστιο μπροστινό κήπο που είχαν,σε αντίθεση με τους Λέιστερ, δεν είχαν ιδιωτική πύλη, αλλά έβλεπε απευθείας στο δρόμο, αν και έπρεπε να περπατήσεις πολύ για να φτάσεις στην πύλη.

Είχαν ένα μάτσο ψηλά δέντρα, κίτρινες κούνιες και μια μικρή λιμνούλα με βατράχια και όμορφα λουλούδια ακριβώς στα δεξιά του σπιτιού που του έδιναν έναν ονειρικό αέρα.

Τα περισσότερα από τα αρχοντικά σε αυτή τη γειτονιά ήταν καταπληκτικά, αλλά το σπίτι της Γένα είχε μια ιδιαίτερη πινελιά, μια πινελιά για την οποία η Γένα ήταν σίγουρη ότι ήταν υπεύθυνη.

"Περάστε, δεσποινίς Μόργκαν", είπε η Λίζα, η καμαριέρα, καλώντας με να περάσω.

Της χαμογέλασα και, όπως πάντα όταν έμπαινα σε αυτό το σπίτι, έπρεπε να βάλω τα χέρια μου ανάμεσα στις μασχάλες μου.Είχαν πάντα τον κλιματισμό στο φουλ και έκανε παγωνιά.

Η Γένα μου είχε πει ότι ήταν δουλειά της μητέρας της και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο είχαν ακόμα και αρκετά πουλόβερ διαθέσιμα για τους καλεσμένους που, με κακή μνήμη όπως εγώ, ξέχασαν να πάρουν μπουφάν μέσα στον Αύγουστο.