Το λάθος σου (Culpables #2)

31.Νόα

Όταν η Γένα μου είπε πώς θα ήταν αυτοί οι αγώνες,ένας απαίσιος φόβος μεγάλωσε μέσα μου και όταν είδα τον Νικ στη σειρά έτοιμο να φύγει,δεν το σκέφτηκα καν.

Έτρεξα και χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες,μπήκα στη θέση του συνοδηγού.

Ο Νίκολας με κοίταξε αρχικά έκπληκτος και μετά η οργή κατέβαλλε το πρόσωπο του.Ήμουν τόσο φοβισμένη που γύρισα τα μάτια μου στις ταχύτητες και γρήγορα έβαλα τρίτη, ωθώντας τον επικεντρωθεί σε αυτό που είχε να κάνει.

"Έλα,πάτα το γκάζι Νίκολας!"Δόξα τω Θεώ τα αντανακλαστικά του ήταν απίστευτα,γιατί δεν ξέρω καν πώς κατάφερε να κολλήσει μπροστά, σχεδόν χωρίς να είναι πολύ πίσω, παρόλο που τα άλλα αυτοκίνητα είχαν ήδη ένα μικρό προβάδισμα.

"Θα σε σκοτώσω!Με ακούς;"φωναξε και άλλαξε σε τετάρτη συγκεντρωμένος στον δρόμο.

Δεν θα μπαίναμε εντελώς στην πόλη και ήξερα ότι έπρεπε να σκάσω και να τον αφήσω να επικεντρωθεί.

"Βάλε τη γαμημένη ζώνη σου!"

Τινάχτηκα στο κάθισμα και έκανα αυτό που ζήτησε.

Αυτό θα μου κόστιζε πολύ ακριβά,το ήξερα,αλλά χρειαζόμουν να ήμουν εκεί μαζί του,αυτός ο αγώνας δεν ήταν σαν αυτόν που είχα τρέξει πέρσι,και δεν είχε σημασία πόσες φορές του είχα ζητήσει να μην το κάνει,ο Νίκολας έπαιρνε τις δικές του αποφάσεις και κάποιες φορές δεν με είχε υπόψη του.

Αυτή ήταν η απόφασή μου, αν έτρεχε, θα το έκανα κι εγώ, αν έθετε τον εαυτό του σε κίνδυνο, θα το έκανα κι εγώ, και δεν με ένοιαζε τι είχε να μου πει, θα αντιμετώπιζα τις συνέπειες αργότερα.

"Σου είπα να φύγεις!"μου φωναξε,χτυπώντας το τιμόνι. Ήταν έξαλλος, αλλά το ίδιο και εγώ, δεν επρόκειτο να κάνω πίσω, τα πράγματα δεν γίνονται έτσι, και ήθελα να του δείξω ότι αν ήταν ακόμα σε αυτόν τον κόσμο, το ίδιο και εγώ, και αν αυτό θα τον βοηθούσε να τον αφήσει πίσω του, τότε άξιζε το ρίσκο.

"Αποφάσισα να μην το κάνω", απάντησα κοιτάζοντας το δρόμο. Η τόλμη μου έκανε το σαγόνι του να σφίξει, σηματοδοτώντας τις φλέβες στο λαιμό του με τρομακτικό τρόπο, και εγώ συρρικνώθηκα στη θέση μου.

Όταν φτάσαμε στην πρώτη στροφή, τα δικά μου πόδια έκαναν σαν να πατούσαν τα πεντάλ του αυτοκινήτου, αγαπούσα τόσο πολύ τους αγώνες, το σώμα μου είχε γεμίσει αδρεναλίνη, ήθελα να είμαι εκεί που ήταν ο Νικ, ήθελα να πάρω το τιμόνι και να δείξω σε όλους πόσο καλή ήμουν, παρόλο που την τελευταία φορά δεν θα μπορούσα να τα πάω χειρότερα, όσο κι αν είχα κερδίσει.