Το λάθος σου (Culpables #2)

26.Νικ

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.Έπειτα από τον καυγά με τη Νόα ,που κατέληξε με εμένα ανάμεσα στα πόδια της,έφυγε όλος μου ο θυμός.

Ήξερα πως είχε δίκιο,ήξερα πως ήμουν μαλάκας από τότε που ήρθε,αλλά με εκνεύριζε που η Γένα είχε καταφέρει να της φυτέψει αυτές τις αμφιβολίες στο κεφάλι.

Δεν ήθελα να με αμφισβητεί,γαμώτο προσπαθούσα τόσο σκληρά,αλλά με προκαλούσε όπως πάντα.

Έμεινα βλέποντας τη να κοιμάται,έμοιαζε σαν κούκλα,εντελώς.

Τα κόκκινα χείλη της ήταν μισάνοιχτα και αφού είχαμε ασχοληθεί με το θέμα περισσότερο απ' ό,τι μάλλον είχε προγραμματίσει, έδειχνε χαλαρή και κοιμόταν βαθιά, μερικά από τα μαλλιά της είχαν κολλήσει στους κροτάφους της και τα παραμέρισα απαλά με ένα χαμόγελο, καθώς τα μάτια της γυρνούσαν στον ύπνο.

Ήταν αρκετά ζεστή, και εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω πώς η Νόα χρειαζόταν μια κουβέρτα πάνω από το σώμα της, άσχετα αν έξω είχε πάνω από τριάντα βαθμούς.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άνοιξα τον κλιματισμό.Έπρεπε να κάνω κάτι, να κινηθώ, να καθαρίσω το μυαλό μου.

Η αδελφή μου θα έφτανε σε δύο μέρες και υπήρχαν πολλά πράγματα που έπρεπε να κάνω.

Πήγα στο δωμάτιο που σύντομα θα γινόταν δικό της και ένιωσα ζεστασιά μέσα μου γνωρίζοντας ότι θα μπορούσα να την προστατεύσω και να την αγαπήσω για λίγες μέρες, ακόμα κι αν ήταν μόνο λίγες μέρες, δεν με ένοιαζε, αυτό ήταν καλύτερο από το τίποτα.

Η μητέρα μου ήρθε στο μυαλό μου και πάλι αναρωτήθηκα για ποιο πράγμα ήθελε να μου μιλήσει.

Αυτή η γυναίκα ήταν τελείως τρελή, πάντα το υποψιαζόμουν, μερικές φορές όταν την άκουγα να τσακώνεται με τον πατέρα μου όλο το σπίτι έμοιαζε να τρέμει, και ήταν μεγάλο σπίτι.

Υπήρχαν πολλά κουτιά σ' εκείνο το δωμάτιο, και ξεκίνησα να τα βγάζω όλα έξω. Τα περισσότερα από αυτά ήταν ρούχα ή τρόπαια μπάσκετ και σέρφινγκ που είχα μαζέψει από τότε που ήμουν έντεκα χρονών.

Στην αρχή θυμάμαι ότι και μόνο που έβλεπα το χαρούμενο πρόσωπο της μητέρας μου με έκανε να νιώθω το καλύτερο παιδί στον κόσμο... μετά, όταν έφυγε και κανείς δεν ερχόταν πια να με δει, άρχισα να το κάνω για διαφορετικούς λόγους, κυρίως επειδή τα κορίτσια ήταν πολύ ερεθισμένα από έναν τύπο που κέρδιζε τρόπαια με εκπληκτική ευκολία.

Άρχισα να βγάζω τα κουτιά, αποφασίζοντας ότι θα ήταν καλύτερο να τα πετάξω όλα. Όταν το μόνο που είχε απομείνει ήταν ο διάδρομος και το μηχάνημα με τα βάρη μου, αποφάσισα να αρχίσω να γυμνάζομαι.