yâr'a izi

22

"Nasıl oldu?" dediğinde yaşamın üzerinde parmaklarını gezdiriyordu. İç çekip başımı arkaya yasladım. "Konuşmasak bunları?"

Eğilip yaramın üzerini öptüğünde ağırca yutkundum. Belki yaram kapanmıyordu ama kalbim iyileşiyordu.

"Bıçak mı?" diyip bir daha öptü. "Kurşun mu?" Gözlerimi yumdum. "Sen, dayına sarılırken daha çok canım yanmıştı." dedim huzursuzca. "Vuruldum ama alışkınım."

Elini yanağıma koyduğunda gözlerimi açıp bana bakan kahvelerine baktım. "Seni güzel şeylere alıştırabilir miyim?"

Elinin altındaki yanağım yana doğru kıvrıldı. Alışabilir miyim bilmiyordum ama güzel şeyler yaşattığı kesindi.

Benimle birlikte gülümsedi. Gülümsediğinde ay gibi parlıyordu. Geceyi aydınlatıyordu, penceremden rüyalarıma ışığı sızıyordu.

"Çok güzelsin." dedim gözlerinden çekilmeden. "Ve sana çoktan alıştım." Başını göğsüme yaslayıp kollarını bedenime sardı.

En ufak hareketinde tepki gösteren kalbim yeni göğsümü dövmeye başladığında avucunu yanağımdan kaydırıp kalbimin üzerine bastırdı.

"Yalnız değilmişim." diye fısıldadı. "Bir tek benim kalbim böyle koşuyor sanıyordum." Titrek bir nefes verdim dışarıya. Gerçekten kendimi tanıyamıyordum bu kadının yanında. Neydi bu hallerim?

"Yalnız değilsin." dedim saçlarını öperken. "Yalnız değilim." Şimdi bir sebep vardı kollarımın arasında. Bu eve dönmesem hiçbir şey farketmezdi önceden. Şimdi döndüğümde kapı açacak başka biri vardı.

"Kimsesiz bir çocuktum." dedim sessizce. "Kollarımı hep kendime sarardım." Yetimhanede üşüdüğüm kış geceleri düştü aklıma. Kendime sıkı sıkıya sarılıp kollarımı ovuşturduğum.

"Şimdi bir kimse var kollarımın arasında." Beline daha sıkı sardım ellerimi. "Herkese bedel."

Kokusunu derince içime çektim. "Onların varlığını hiç aramadım. En başından yoklardı çünkü." Çektiğim nefesi sakince verdim. "Şimdi öyle çok varsın ki benim için, yokluğunda çok ararım."

Başını kaldırıp gülümseyerek baktı. "Allah aşkına beni bir bırak demeyeceksin ama sonra?" dedi hafif kızar gibi. "Bıkmak yok." Gülüp burnunun ucunu öptüm. "Yok."

Bakışları dudaklarıma düştüğünde iç çektim. Göğsümdeki elinden destek alıp yükselerek dudaklarını dudaklarıma bastırdı.

Geri çekilmese de devam etmediğinde, istemsiz kapanan gözlerimi araladım. Kızaran yanaklarıyla, gözleri kapalı öylece duruyordu.

Dudaklarından çekilip elma yanaklarına öpücükler dizdim. Dudaklarım değdikçe daha da ısınan teni kanımı kaynatıyordu. Onun üstünde bu denli etki bırakmak çok güzeldi.

Ben öptükçe dudakları kıvrıldı. Her bir kıvrımını öptüm. Dudaklarım ezberledi her zerresini yüzünün.

Çenesini öptüğüm sırada, elini enseme doğru atıp, dudaklarımızı birleştirdi. Üst dudağımı dudakları arasına alırken teslim oldum onun acemi hareketlerine.

Nefesi yetmedikçe dudağımı çekiştirip bir kısa nefes alıyor öpmeye devam ediyordu. Ve bu beni öylesine zorluyordu ki, farkında değildi.

Alt dudağımı ısırdığında belindeki elimi hafifçe bastırdım tenine. "Naz." Nefes nefese çekilirken fısıldadım. Fazlası bana zarardı.

"Saatlerce öpebilirim seni." Asla açmadığı gözleriyle alnını alnıma yaslamış duruyordu. Nefesleri dudaklarıma çarpıyor, göğsü hızla inip kalkıyordu.

"Sonra da saatlerce izleyebilirim şu, öperken fazla cesur olsa da yanakları kızaran utangaç kız çocuğu halini." Elimi yanağına yaslayıp okşadım.

"Ama şimdi uyusan iyi olur, yarın okulun var." Gece epey geç olmuştu. Başını salladı. "Gel bakalım." diyip bacaklarından geçirdiğim kolumla kucağıma aldım.

Fazlasıyla mayışmış bedeni kucağımda iyice sokulurken, odasına yürüdüm. Yatağına yatırıp, üzerine battaniyesini çektim. Alnını öpüp, saçlarını okşadığımda gülümsedi.

"İyi geceler, güzelim." dedim doğrulup. "İyi geceler yüzbaşım." Gülümseyip odasından çıktım.

Sehpadaki fincanları sessizce toplayıp mutfağa götürdüm. Sessiz olmaya özenle yıkayıp kaldırdığımda ışıkları kapayıp evden çıktım.

Kendi evime geçerken hala yüzümde bir sırıtışın var olduğunu farkedip boğazımı temizleyip dikleştim.

Umarım geri döndüğümde bu salak halimden sıyrılabilridim. Yoksa askerlerin diline düşmem kesindi.