The Luna is a Villainess

Chapter 10: Awakening

Chapter 10: Awakening

LILIAN gained consciousness when she shivered in the cold air and cement. Not long after, she felt that rain started pouring, soaking her clothes and body. Her blood flowed in the stream of water.

‘Please, someone help me.’

She’s barely holding on for her life. Kahit pa alam niyang hindi na magtatagal ang buhay niya. Still, she’s hoping that someone will come to help her.

Gusto niyang sumigaw pero hindi naman niya magawang ibuka ang kaniyang bibig. Gusto niyang tumayo pero hindi naman niya magawang igalaw ang kahit na anong bahagi ng katawan niya.

Ngunit kahit nakapikit at nag-aagaw buhay na siya ay hindi pa rin nakaligtas sa kaniyang pakiramdam ang isang papalapit na presensya.

“So, you’re still breathing? Totoo pala talaga ang sinasabi nila. Matagal mamatay ang masamang damo.” Malakas itong humalakhak.

‘Who is it?’

It was a woman’s voice. Pero nasisiguro niya na hindi ito ang boses ng matandang babae na iniligtas niya kanina.

‘Please help me.’ She wanted to scream those words out loud. But Lilian remained unmoved.

“Oh, dear. You look pathetic. I can’t believe that one of the dangerous assassins in the underground society has already fallen. You’re no fun to play with.”

Lilian wants to clench her fist, but she can’t. Whoever that woman right in front of her knows who she really is.

Hindi nagtagal ay may narinig pa siyang panibagong boses. Hanggang sa nagtalo ang bagong dating pati na rin ang babae. As much as she wants to listen to their conversation, she can feel that she’s slowly losing her consciousness. For real.

She even heard gunshots fill the air before she finally caught her last breath.

Hinihingal na napamulat ng mga mata si Selene. Ramdam niya ang namumuong pawis sa kaniyang noo. Ngayon lang niya napanaginipan ang tungkol sa pangyayaring ’yon. Sa totoo lang ay halos nakalimutan na nga niya ang tungkol doon.

Malalim siyang napalunok. Bago siya tuluyang namatay bilang si Lilian ay may isang babae pa na kumausap sa kaniya na tila ba kilala siya nito. The thing is that her voice doesn’t sound familiar; that’s why she wasn’t able to recognize her. Bukod roon ay may isa pang dumating sa eksena. Hindi na nga lang niya naintindihan ang sinabi nito pero nasisiguro niya na lalaki ’yon.

Who the hell is she? Who the hell are they?

Naputol lang sa malalim na pag-iisip si Selene nang makaramdam siya ng uhaw. She tried to move her hand, but she feels like something is holding it in place.

Dahan-dahan siyang napalingon sa gilid ng kama. Napakurap siya nang makita si Apollo na nakaub-ob ang ulo sa kama habang nakahawak ang isang kamay nito sa kamay niya.

“Apollo,” tawag niya rito sa mababang boses.

Nang hindi ito magising ay malakas niyang pinisil ang kamay nito. Dahil doon ay napamulat ito ng mga mata.

Her purple orbs were greeted by his golden ones. Agad naman itong napabangon at lumapit sa kaniya.

“How are you feeling?” Bakas sa mukha nito ang pag-aalala habang sinisipat ang kaniyang noo.