گابریل:این چی بود من دیدم هااا؟؟! لیدیا:مارکوس و خیلی زدی میشه توضیح بدی. رونا کل ماجرا رو براشون گفت.(با سانسور های کارای خودش البته) گابریل:الان فرصت خوبیه تا همون ابنبات چوبی رو بکنم تو حلقش خفه بشه...ببرینش پیش الما کارشو تموم‌کنه. لیدیا:مسئول بارهای استرالیا پس چی میشه؟ گابریل:میدم به واتسون. لیدیا:کار خوبی میکنی عزیزم. گابریل:رونا ببرش پیش الما. رونا تعظیمی کردو رفت. گابریل:بالاخره این مرتیکه گم میشه ،احمق. لیدیا:آروم باش زندگیم،کار درستی کردی که میدی به واتسون،آدم خیلی مسئولیت پذیریه. گابریل:همه امیدم به اونه لیدیا،کم کم داریم نابود میشیم. لیدیا:اینجوری نگو عزیزم،دوباره قوی میشیم.
......... «نویسنده» رونا ی مشت دیگه زد. رونا:حقته عوضی. مارکوس روی تخت آهنی اتاق الما بسته شده بود و لخت لخت بود...سر و صورتش خونی بود. الما:آروم باش رونا،بسپارش به من. رونا:می خوام ببینم. الما ابنبات چوبی توی دهنشو دراورد و اشاره کرد به صندلی چوبی جلوی مارکوس. رونا نشست و رفت سمت مارکوس و ابنبات و کرد تو دهنش. الما:بیا برای آخرین بار از ابنبات چوبیت لذت ببر. رفت سمت چاقو هاش. الما:خب رونا ،دوست داری چیکار کنیم باهاش؟ رونا:بدترین چیزی که سر ی مرد میتونه بیاد به نظرت چیه؟ الما:خب،نظرت چیه ی اثر هنری بهت تحویل بدم؟ یکی از اون آدما ی لباس پرنسسی آورد. رونا:این چیه دیگههه،مسخره کردی منو؟
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
الما:آروم هانی،آروم.برای تو که نگرفتم اسکل..برای اون پرنسس خوشگله گرفتم. به جنازه ی دوست دختر جان اشاره کرد. رونا:جنازه رو ببرین ی کاریش کنین. الما:نه،چراااا؟ رونا:تو نمیتونی از حرف من سرپیچی کنی الما...میدونی چی میشه. آدما جنازه رو بردن. لباس و انداخت رو زمین خونی. رونا:جان،چیا گفت بهت؟ الما:اینکه اون آدمه الان داخل باندمونه. رونا:جنسیتش؟ الما:گفت نمیدونه ولی چیزی که شنیده انگار طرف موهای مشکی داره. رونا:اوم. الما:به قدری که بهمون نزدیکه ،ممکنه هر لحظه حمله کنه. چاقو رو برداشت و رفت سمت مارکوس. الما:خب مارکوس جونننن،چه خبر؟ ابنبات رو دراورد کرد تو دهن خودش. الما:خیلی دوست دارم مقدمه چینی کنم ولی رونا کار داره زود باید بره و از اونجایی که منم خوابم میاد زود نتیجه رو میدیم. مارکوس:لطفا..م..(سرفه کردم و خون اومد بیرون از دهنش). الما:من متوجه نمیشم که اصن تو چی میگی هانی...از اونجایی که هیچی نمیفهمم،میریم سراغ اصل مطلب. الما چاقو رو برداشت و اول کرد تو شکم مارکوس و بعد دراورد. داد مارکوس بلند شد. الما:رونا دهنشو ببندم؟ رونا:نه . الما:خب(دست زدن به دیک)بهش بگو بای کوشولووووو. دیکشو گرفت و و با چاقو زد بریدش و خون پاشید همه جا و رونا بلند شد و تفنگ رو دراورد و یکی خالی کرد وسط پیشونیش و مارکوس مرد.الما شروع کرد به خندیدن چون یهویی خونه پاشید رو صورتش. الما:ایوللللللللللللللللللللللللللللل،خیلی خوب بود.دیدی نازز تموم شد(با اون صندلی چوبی خالی حرف میزد. رونا:بیا قرصاتو بگیر،اگه ببینم صداشو دراوردی،قرصی بهت نمیدم،دخترا نباید متوجه جان بشن،میدونی که...(دادن قرص به الما)خب من دیگه میرم توام سریع برو استراحت کن. الما اوکی داد و رونا رفت. الما ی نگا به لباس کرد و لبخندی زد. رفت سمتش و دست و پاهای مارکوس رو باز کرد و به یکی از آدما گفت بیاد و نگهش داره. لباس پرنسسی رو تن مارکوس کرد و پاپیون پشت لباس و کند و چسبوند به سر مارکوس. دیکشو برداشت و کرد تو دهن مارکوس. الما:عکس بگیر بفرست برای لیدیا،یکم فشارش بیوفته یا غش کنه.(خندید) الما :من میرم دیگه. آدمه تعظیمی کرد و رفت سمت کاخ.
........ «کارولین»
این چیه؟...بالشت و گذاشتم رو سرم تا اون نور مزاحم نخوره تو صورتم. بالشتو از رو صورتم برداشتم و دیدم لختم همونجوری و دیشب یادم اومد. خیلی احمقم. بلند شدم و لباس پوشیدم و رفتم پایین دیدم رِبِکا داره قهوه اماده میکنه ی صب بخیر گفتم و رو مبل لم دادم. رِبِکا:خوبی؟ من:اوم فقط سرم درد میکنه. رِبِکا:بعد صبحونه قرص بخور. رونا:رِبِکا لولا بهت فلش نداد؟ اصن حتی بهم نگاهم نمیکرد. رِبِکا:نه.چرا؟ رونا:هیچی،راستی،دیگه با مارکوس کار نمیکنی. رِبِکا با تعجب:چرااااااااا!؟ رونا:من خبر ندارم فقط اینو میدونم و قراره با واتسون کار کنی. رِبِکا:من با اون روانی چجوری کار کنم؟انقد سردههههه و ..... رونا:دیگه چیزیه که هست و من ازت نظر نپرسیدم . رِبِکا ساکت شد. رونا:من میرم.
جدی نگاهمم نکرد،ی آدم مزخرف و بی احساس.
...... «رونا»
وقتی از پله ها اومدم بالا ،به دیوار تکیه دادم و چشمامو بستم،ی قطره اشک از چشمام اومد پایین.فقط به بهونه مارکوس رفتم بیینم حالش چطوره...کاری که دیشب کردم واقعا...اه. رونا:متاسفم کارولین. با دستم اشکمو پاک کردم و چشمم به اتاق آرْپا افتاد و رفتم سمتش و در زدم،خیلی وقت بود ندیده بودمش. جوابی نشنیدم و چند بار صداش کردم ،جواب نداد و باز کردم ،دیدم تو اتاق نیست. در و بستم و ی نگا به اتاق جما انداختم. و رفتم سمتش و آروم دستگیره در و کشیدم پایین و اره قفل بود. تانیا:اوه رونا. برگشتم سمت تانیا. تانیا:رئیس الما رو می خواد ببینه. من:چرا؟ تانیا:نمیدونم تو برو پیش رئیس منم الما رو میارم. من ی بله گفتم و اون رفت منم رفتم سمت کاخ. . . . .
