Gelecek Sefer | İlkin x Barış Alper

Bölüm 30

'Ben etkinlikteydim. İlkin başından beri oradaydı. Hatta ilk başlarda yanında bir kadın vardı. Bu yüzden kulüp davet ettiği için geldi sandım ama sonradan bizzat Barış'ın yanına geçince ne oluyoruz, oldum. Barış, İlkin'i görünce şok oldu. Alta attığım video da o anın.'

Genç kız videoyu açtı. Daha önce görmüştü ama yine izliyordu. Yukarıdan çektikleri bir videoydu. Barış gözlerini kocaman açmış İlkin'e bakıyordu. Videoyu kapatıp bir alttaki yazıyı okudu.

'Bildiğiniz flörtleştiler. Asıl bomba da ondan sonra oldu. Barış, İlkin'i ailesiyle tanıştırmaya götürdü. Bunlar kesin sevgililer. Yoksa ne alaka yani?'

İlkin bu sefer de Barış'ın annesiyle konuşmasının çekildiği videoyu izledi. Gerçekten her açıdan çekmişlerdi. İlkin yaptığı şeyin büyüklüğünü o geceden sonra fark etmişti.

Aradan iki gün geçmişti. Geçmiş miydi, orası muammaydı. Herkes bir anda onun üzerine çullanmıştı. Ailesinden tut menajerine, hatta antrenörüne kadar herkesin bir yorumu vardı.

"İlkin bu yaptığın ne kadar saçma farkında değil misin?"

"Gizlice yaşasaydınız işte."

"Biz sana ayrıl demiyoruz ki gizlice buluşun."

Daha bir sürü yorum. İnsanlara bir yere kadar anlayış gösterebiliyordu. Herkes onun iyiliğini düşünüyordu ama haddini aşanlar vardı. İlkin en çok da buna kızıyordu. O 24 yaşında bir kadındı. Kendi kararlarını kendi alabilirdi. Sonuçlarına ne de olsa o katlanacaktı.

"Selam." Ona seslenen arkadaşına baktı. Elif'in geldiğini bile fark etmemişti. O sırada odasında oturup telefonuyla ilgileniyordu.

"Hoş geldin." dedi arkadaşına sarılarak. Sabah erken saatlerde konuşmuşlardı. Lansman gecesinden sonra ilk defa yüz yüze buluşmuşlardı. İlkin maç ve antrenmanlar yüzünden en yakın arkadaşını çok az görebiliyordu.

"Hoşbulduk. Nasılsın?" Elif odadaki küçük koltuğa oturdu. İlkin onun yüzündeki endişeyi görebiliyordu.

"İyiyim. Öyle bakma."

"İlkay teyze günlerdir doğru düzgün konuşmuyor, dedi." Doğruydu ama bunun sebebi me yapacağını bilemediği içindi. Fevri davranışları daha önce de olmuştu ama bu en büyüklerinden biriydi. Pişman mıydı, emin değildi.

"Sinirlerim bozuk. Ne düşüneceğimi bilmiyorum. Bir yandan iyi oldu, diyorum. Sonra elim telefona gidiyor."

"Kötü yorumlar yok ki." İlkin sen öyle san, dercesine arkadaşına baktı. "Tamam, var ama hepsi anonim kişiliksizler. Her şeye illa yorumları olması lazım."

"Onlara takılmıyorum. Bir yere kadar bana ulaşabilirler."

"O zaman sorun ne?" İlkin bilmiyorum anlamında saçlarını karıştırdı. Kendini deli etmişti. Hepsi o Barış'a uyduğu içindi.

"Her şey daha da zorlaşacak gibi hissediyorum."

"Barış ne diyor bu işe?"

"O çok mutlu. Benim tam tersimi düşünüyor."

"İyi işte. Sen de biraz keyfini çıkartsana. Burada oturmak varken sevgilinle keyfince takılabilirsin. Hem eve tıkılıp kalmış ilişkinize belki de bir heyecan katılır. Ne bir buluşmaya gidiyorsunuz ne de bir aktivite yapıyorsunuz?"

"Evde mutluydum ben. Sadece ikimiz vardık."

"Yine öyle. İnsanlar unutur İlkin." dedi Elif yatakta oturan kızın yanına oturarak. Elini arkadaşının omzuna koydu. "Ne olursa olsun ben yanındayım." İlkin ona gülümsedi. İyi ki yanındaydı.