After 2 (Greek Translation)

Chapter 106

Σηκώνω τις βαλίτσες μου και λέω το μόνο πράγμα που θα τον εμποδίσει από το να με ακολουθήσει, ελπίζω βασικά.

Ή θα τον έκανε να τρέξει πίσω μου και να κάνει μια ακόμα μεγαλύτερη σκηνή..

«Ο Νόα και η μητέρα μου με περιμένουν, πρέπει να φύγω.» λέω ψέματα και βγαίνω έξω. Δεν με ακολουθεί και δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να γυρίσει να δει τον πόνο που προκάλεσε.

Όταν φτάνω στο αυτοκίνητο μου δεν κλαίω όπως νόμιζα ότι θα έκανα. Απλά κάθομαι και κοιτάω έξω από το παράθυρο. Το χιόνι κολλάει στους υαλοκαθαριστήρες μου, παγιδεύοντας με στο εσωτερικό του αυτοκίνητου μου. Δεν το πιστεύω ότι ο Χάρρυ ήρθε ενώ ήμουν εδώ, ήλπιζα να μην τον δω. Βοήθησε πάντως, όχι με τον πόνο αλλά γενικά σε όλη την κατάσταση. Τουλάχιστον τώρα μπορώ να δοκιμάσω να προχωρήσω από αυτή τη καταστροφική στιγμή της ζωής μου. Θέλω να τον πιστέψω και να πιστέψω ότι όντως με αγαπάει αλλά με το να τον πιστεύω μπλέχτηκα σε αυτήν την κατάσταση. Μπορεί απλά να αντέδρασε έτσι επειδή ξέρει ότι δεν έχει πια επιρροή πάνω μου. Ακόμα και αν με αγαπάει τι θα άλλαζε? Δεν θα έπαιρνε πίσω ότι μου έκανε, δεν θα έπαιρνε πίσω όλη την πλάκα που μου κάνανε, την απαίσια υπερηφάνεια του για όσα κάναμε, ή τα ψέματα.

Μακάρι να μπορούσα να πληρώσω το διαμέρισμα μόνη μου, θα έμενα εκεί και θα έδιωχνα τον Χάρρυ. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω στους κοιτώνες και να έχω νέα συγκάτοικο, δεν θέλω κοινόχρηστο μπάνιο. Η γυναίκα που ήρθε να δει το διαμέρισμα θα το λατρέψει και χαίρομαι για αυτή. Προσπαθώ να με πείσω. Με κοιτούσε σαν να ήμουν τρελή καθώς έτρεχα στον διάδρομο της πολυκατοικίας αλλά δεν θα μπορούσε να με νοιάζει λιγότερο. Ξέρω ότι ο Χάρρυ δεν μπορεί να πάρει καμία απόφαση για το διαμέρισμα χωρίς την άδεια μου γιατί το όνομα μου είναι στο συμβόλαιο όμως δεν έχω άλλη επιλογή από το να δεχτώ οτιδήποτε αποφασίσει. Δεν μπορώ να ζήσω εκεί μόνη μου και σίγουρα δεν μπορώ να ζήσω εκεί με τον Χάρρυ. Γιατί έπρεπε να καταστρέψει τα πάντα? Θα μπορούσαμε να ήμασταν στο διαμέρισμα τώρα, γελώντας στον καναπέ ή φιλώντας ο ένας τον άλλον στη κρεβατοκάμαρα. Αλλά αντί αυτού, είμαι μόνη μου στο αυτοκίνητο χωρίς να έχω πουθενά να πάω.

Χαίρομαι που ο Χάρρυ δεν με ακολούθησε όμως νιώθω λίγο άσχημα που του είπα ότι ο Νόα ήταν μαζί μου, ξέρω ότι αυτό τον πλήγωσε ακόμα και αν δεν με αγαπάει όπως λέει. Πληγώνει τον εγωισμό του τουλάχιστον.

Όταν επιτέλους βάζω μπρος το αυτοκίνητο, τα χέρια μου είναι παγωμένα. Δεν γινόταν να είμαι άστεγη το καλοκαίρι? Νιώθω σαν την Κάθριν ξανά, μόνο που όχι την συνηθισμένη μου Κάθριν από τα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Αυτή τη φορά νιώθω σαν την Κάθριν στο Northanger Abbey, σοκαρισμένη και αναγκασμένη να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι. Σίγουρα, δεν θα κάνω ένα ταξίδι 70 μίλια αλλά και πάλι, νιώθω τον πόνο. Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιος είναι ο Χάρρυ αυτή τη φορά. Από την μια ο Χένρυ, έξυπνος και πνευματώδης με γνώση της λογοτεχνίας όσο καλή όσο και η δική μου. Ωστόσο, ο Χένρυ είναι πολύ πιο καλός από τον Χάρρυ και εδώ είναι που ο Χάρρυ είναι περισσότερο σαν τον Τζόν, εγωιστής και αγενής.