Chapter 139

15K 369 4
                                    

Ο Χάρρυ δεν παραπονιέται καν ενώ σκουπίζω με την υγρή πετσέτα τις πληγές του. Βουτώ ξανά την πετσέτα στο νιπτήρα γεμάτο νερό, προσπαθώντας να ξεπλύνω το αίμα από το άσπρο ύφασμα.

Σηκώνει το βλέμμα σε εμένα καθώς τον παρατηρώ. Κάθεται στην άκρη της μπανιέρας και εγώ όρθια ανάμεσα στα πόδια του. Κρατά το χέρι του ψηλά άλλη μια φορά.

«Πρέπει να πάρουμε να βάλουμε κάτι στον αντίχειρα σου.» Του λέω και στύβω την πετσέτα για διώξω το περίσσιο νερό.

«Θα είναι μια χαρά.» Λέει.

«Όχι, κοίτα πόσο βαθύ είναι. Το δέρμα μόλις που πάει να επουλωθεί και εσύ το ανοίγεις ξανά.» Τον μαλώνω.

Δεν λέει τίποτα, απλά εξετάζει το πρόσωπο μου.

«Τι;» Τον ρωτάω.

Καθαρίζω το ροζ νερό και τον περιμένω να απαντήσει.

«Τίποτα...» Λέει ψέματα.

Πες μου.»

«Απλά δεν μπορώ να πιστέψω πως με ανέχεσαι.» Λέει

«Ούτε και εγώ.» Χαμογελάω.

Είναι πολλές οι σαχλαμάρες που ανέχεσαι.»

«Ναι είναι...» λέω και κοιτώ το κατσούφιασμα που καταλαμβάνει το πρόσωπο του.

«Αξίζει πάντως.» Προσθέτω και το εννοώ.

Χαμογελάει και εγώ φέρνω το χέρι μου στο πρόσωπο του, χαϊδεύοντας με το πίσω μέρος του αντίχειρα μου τα λακκάκια του.

«Σίγουρα αξίζει.» Το χαμόγελο του μεγαλώνει.

«Χρειάζομαι ένα μπάνιο.» λέει και σηκώνεται.

Βγάζει το μπλουζάκι του πριν σκύψει και ανοίξει την βρύση.

«Θα είμαι στο δωμάτιο τότε.» Του λέω.

«Περίμενε... γιατί; Κάνε ένα μαζί μου.»

«Η μητέρα σου είναι στο άλλο δωμάτιο.» Εξηγώ σιγανά.

«Και... είναι απλά ένα μπάνιο. Παρακαλώ;»

Δεν μπορώ να αρνηθώ, το ξέρει αυτό. Το πονηρό χαμόγελο του καθώς αναστενάζω νικημένη το αποδεικνύει.

«Θα με ξεκουμπώσεις;» Ζητάω και του γυρίζω την πλάτη μου.

Σηκώνω τα μαλλιά μου με τα χέρια μου και τα δάχτυλά του βρίσκουν το φερμουάρ αμέσως. Το μαύρο ύφασμα πέφτει στο πάτωμα και εγώ βγαίνω από αυτό.

«Μου αρέσει αυτό το φόρεμα.» Μου λέει και βγάζει το παντελόνι και το μποξεράκι του.

After 2 (Greek Translation)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora