After 2 (Greek Translation)

Chapter 179

Harry's POV.

Μπορώ να γευτώ τα δάκρυά μου και το δισταγμό στα χείλη της καθώς τυλίγω το χέρι μου γύρω από τη μέση της και φέρνω το σώμα της ενάντια στο δικό μου, Πιέζω την παλάμη μου στην πλάτη της και την φιλάω πιο έντονα, είναι ένα άγριο και απολύτως συναισθηματικό φιλί και μπορώ μέχρι και να λιποθυμήσω από την ανακούφιση του στόματος της στο δικό μου.

Ξέρω πως δεν θα της πάρει πολύ μέχρι να με διώξει οπότε απολαμβάνω κάθε κίνηση της γλώσσας της, κάθε σχέδον αθόρθβο νογκητό που ξεφεύγει από τα χείλη της.

Όλος ο πόνος από τις προηγούμενες έντεκα μέρες σχεδόν άνετε όταν τα έρια της τυλίγονται γύρω από τη μέση μου και αυτή τη στιγμή, περισσότερο από ποτέ, ξέρω πως παρά το πόσο μαλώνουμε θα βρίσκουμε πάντα το δρόμο που θα ενώνει ξανά. Πάντα.

Αφού την είδα να επιστρέφει στο σπίτι κάθισα στο αυτοκίνητο μου για μια στιγμή μέχρι επιτέλους να βρω τα κότσια και να την ακολουθήσω. Την είχα αφήσει να μου ξεγλιστρήσει τόσες πολλές φορές και θέλω να πιστεύω πως αυτή είναι η τελευταία. Τα έχασα, δεν μπορούσα παρά να κλάψω όταν ο Λίαμ έκλεισε την πόρτα πίσω της. Ήξερα πως έπρεπε να την ακολουθήσω, έπρεπε να παλέψω γι αυτήν πριν κάποιον άλλος μου την πάρει. Θα της δείξω ότι μπορώ να γίνω αυτός που θέλει, όχι εντελώς αλλά μπορώ να της δείξω πόσο την αγαπάω και πως δεν θα επιτρέψω να φύγει τόσο εύκολα, όχι πια.

«Χάρρυ...» Λέει και απαλά πιέζει τα χέρια της στο στήθος μου και με διώχνει προς τα πίσω, σταματώντας το φιλί μας.

«Μη Τέσσα.» Την παρακαλάω, δεν είμαι έτοιμος να τελειώσει ακόμα.

«Χάρρυ δεν μπορείς απλά να με φιλάς και να περιμένεις να φτιάξουν όλα. Όχι αυτή τη φορά.» Ψιθυρίζει και εγώ πέφτω στα γόνατα μπροστά της.

«Το ξέρω, δεν ξέρω γιατί σε άφησα να φύγεις ξανά αλλά λυπάμαι. Λυπάμαι τόσο, μωρό μου.» Της λέω, ελπίζοντας η λέξη να με βοηθήσει.

Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τα πόδια της και τα έρια της μετακινούνται στο κεφάλι μου, χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου με τα δάχτυλά της.

«Το ξέρω πως πάντα τα καταστρέφω όλα και ξέρω πως δεν πρέπει να σου συμπεριφέρομαι όπως το έκανα μέχρι τώρα. Απλά σε αγαπώ τόσο πολύ που με καταβάλλει και δεν ξέρω τι στο διάολο να κάνω τον περισσότερο καιρό οπότε λέω απλά πράγματα ασυναίσθητα και δεν σκέφτομαι το πόσο αυτά θα σε επηρεάσουν. Ξέρω πως συνεχίζω να σπάω την καρδιά σου αλλά σε παρακαλώ... σε παρακαλώ άσε να το διορθώσω. Θα ενόσω τα κομμάτια και δεν θα τολμήσω να τα ξανά σπάσω. Λυπάμαι, πάντα ζητάω συγνώμη το ξέρω. Θα πάω σε ψυχίατρο ή κάτι τέτοιο, δεν με ενδιαφέρει, απλά...» Κλαίω με λυγμούς πάνω στα πόδια της.