After 2 (Greek Translation)

Chapter 175

Νιώθω το στήθος μου να πονάει καθώς βλέπω τον Κρίστιαν να τυλίγει τα χέρια του γύρω από την Κίμπερλυ και να τη σηκώνει από το πάτωμα σε μια κίνηση αγάπης. Χαίρομαι τόσο για εκείνη, αλήθεια χαίρομαι. Είναι απλά ότι είναι δύσκολο να κάθεσαι και να βλέπεις κάποιον να παίρνει κάτι που εσύ ήθελες, όσο χαρούμενη και αν είσαι για αυτούς. Ποτέ δεν ήθελα να πάρω ούτε λίγη από την ευτυχία της αλλά είναι δύσκολο να κοιτάω καθώς φιλάει και τα δυο της μάγουλα και περνά το υπέροχο διαμαντένιο δαχτυλίδι στο δάχτυλο της.

Σηκώνομαι από την θέση μου, ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα προσέξει την απουσία μου και καταφέρνω να φτάσω στο σαλόνι πριν τα δάκρυα μου πέσουν στα μάγουλα μου. Ήξερα ότι θα συμβεί αυτό, ήξερα ότι δεν θα καταρρεύσω. Αν δεν ήταν εκείνος εδώ θα μπορούσα να το χειριστώ αλλά είναι υπερβολικά σουρεαλιστικό, υπερβολικά επώδυνο το να είναι εδώ.

Ήρθε για να με βασανίσει, έπρεπε να το κάνει. Για ποιον άλλο λόγο θα ήταν εδώ και δεν θα μου μιλούσε καθόλου? Δεν βγάζει νόημα, με αγνοούσε για τις τελευταίες δέκα μέρες και μετά εμφανίζεται εδώ ενώ ήξερε ότι θα ήμουν εδώ. Δεν έπρεπε να έρθω, έπρεπε τουλάχιστον να οδηγήσω μέχρι εδώ για να μπορούσα να φύγω τώρα. Ο Ζέιν δεν θα είναι εδώ μέχρι... ο Ζέιν.

Ο Ζέιν θα έρθει να με πάρει στις οκτώ και είναι επτά μισή τώρα. Ο Χάρρυ θα τον σκοτώσει, κυριολεκτικά, αν τον δει εδώ.

Ή μπορεί και όχι, μπορεί να μην τον νοιάζει καθόλου.

Βρίσκω την τουαλέτα και κλείνω την πόρτα πίσω μου. Μου παίρνει λίγο να καταλάβω ότι ο διακόπτης για το φως είναι μια οθόνη αφής στον τοίχο. Αυτό το σπίτι είναι πολύ υψηλής τεχνολογίας για μένα.

Έγινα τελείως ρεζίλι την στιγμή που μου έπεσε το ποτήρι με το κρασί όταν τον είδα. Δείχνει τόσο αδιάφορος, σαν να μην μπορούσε να νοιαστεί λιγότερο που είμαι εδώ ή σαν να μην είναι καθόλου περίεργη η παρουσία του εδώ. Ήταν καθόλου δύσκολο για αυτόν? Πέρασε τις πρώτες μέρες κλαίγοντας και μένοντας στο κρεβάτι όπως έκανα εγώ? Δεν μπορώ να ξέρω και δεν αλλάζει αυτή την πονεμένη έκφραση του.

Ανάσες Τέσσα. Πρέπει να ανασάνεις. Πρέπει να ανασάνω ανεξάρτητα από το κοφτερό μαχαίρι που γυρνάει στο στήθος κάθε φορά που προσπαθώ.

Σκουπίζω τα μάτια μου και κοιτάω την αντανάκλαση μου. Το μακιγιάζ μου δεν έχει μουτζουρωθεί ευτυχώς και τα μαλλιά μου είναι ακόμα υπέροχες μπούκλες. Τα μάγουλα μου είναι ελαφρώς κόκκινα αλλά κατά κάποιο τρόπο με κάνει να δείχνω καλύτερα, πιο ζωντανή.