9 Assassins: When the Coldest Get Warm

Chapter 47: Second Attack

Linch POV

Humaharurot sa bilis ang mga sasakyan nila. Hindi bumababa ng 160 km/h ang takbo. Akala mo may race silang sinalihan.

Pej: Guys over here. Did you hear me?

Fare/Mees: Yes.

Ece: Yeah.

Hindi sumagot si Mamoth kaya ako ang nagsalita.

Linch: We hear you.

Pej: Good. You are all two kilometers away from the target. And as I said kanina ay sa lagusan kayo dadaan. Remember? You three Fare, Mees and Ece ang magkasama sa East Wing na lagusan and you two Keen and Linch sa kabila. Ang lagusan ay 20 meters away from the house. Tunnel siya kaya iiwan niyo yang mga sasakyan niyo sa labas.

Fare/Mees: Okay.

Pej: I'll disconnect all the CCTV Cameras for a minute and a half when you all get there. You need to get inside within that frame. Copy?

Fare: Of course.

Mees: Yep.

Linch: Oo.

Pej: And to say it, maraming bantay ngayon. The number have been doubled.

-------------------------------------

Wala pa yatang limang minuto simula ng umupo ako sa sasakyan ay nakarating na kami sa hide out ni Grimala. Ang bilis talagang magpatakbo ng sasakyan ng babaeng to. Feeling ko nilipad pati kaluluwa ko. Tsk!

Malaki ang compoud kung nasaan ang bahay ni Grimala. Matataas ang pader na hindi na halos makita kung ano ang nasa loob nito. May malaking bakal na gate na remotely controlled. Kapantay nito ang taas ng mga pader.

Hindi mo makikita ang nasa loob pwera lang pag bumukas ang gate. May guardhouse din sa gilid at dalawang security guards.

Mula sa labas ay makikita mo ang matataas na tower na may mga nakatayong mga atmadong lalaki na nagpa-patrol all over the place.

I adjust my guns sa holster. As well as the jacket that I've worn pati yong sintas ng sapatos ko at gloves. Pinunasan ko na rin ang kaunting pawis na tumutulo mula sa noo ko. Pagkatapos ay pumasok na kami sa nasabing tunnel.

Totoo ngang tao lang ang kakasya. Makipot ang daan. Wala pang ilaw kaya gumamit pa kami ng flashlight. Buti may dala ako. Pero si Mamoth diri-diretso lang. Hindi na gumamit ng ilaw. Nakikita ba niya?

Linch: Can you see your way?

I ask her.

Keen: Yeah.

She answered flatly.

Linch: E ang dilim. Pano mo pa nakikita?

Keen: You have a flashlight.

Yeah. Meron nga naman ako. And since nahuhuli ako ay naiilawan ko pa din kahit papano ang daan niya. Me and my stupid questions. -_-

Nang makarating kami sa dulo ay lagusan pala yon sa kusina. Secret door yon sa may gilid ng ref. Buti at walang tao. Naghanap kaagad ako ng tubig dahil sa uhaw.

Keen: That's enough. We should go now.

Linch: Okay.

Inayos ko ang gloves na suot ko at habang nakasunod sa kanya palabas ng kusina.

Pej: Guys I'll deactivate the CCTV's. Time starts now!

Agad na tumungo papuntang living room si Mamoth. Ang laki naman ng bahay. Even though lumaki ako sa mansyon ay di ko pa din maiwasang mamangha sa bahay na to. Medyo nakakalito dahil pareho ang paints everywhere you look. Parang neutral lang. Walang bantay sa loob at pawang nasa labas lang lahat. Tahimik ang buong bahay. Wala kahit kaluskos na maririnig. Kaya nakapagtataka.