9 Assassins: When the Coldest Get Warm

Chapter 6: Her punishment part 1

Keen POV

Keen: Fare!!!!!!!!!!! Get the fucking hell out of this place!

Bwisit! Sarap sapakin nang babaing yon. In-invade niya na naman ang C.R. ko. 'Langya talaga! Inubos ang shampoo ko. Hula ko nagrefill na naman yon. Tamad talaga mag-grocery.

Dahil simot na ang shampoo ko and no choice talaga. Nagbanlaw nalang ako at lumabas na from the bathroom. Ang lagkit at ang tigas ng buhok ko. 'Langya talaga.

Dumiretso ako sa sala. I saw Mess watching Texas Chainsaw; Pej sitting on the study table reading Fifty Shades of Grey; Ece listening on her mp3. All of them didn't dare to look or face me. They're just ignoring my presence. Lahat tahimik. They knew what I can do when I'm in this mood. And the last person who's not present is Fare. Nowhere to be found ang hinayupak. She knew kung ano ang mangyayari sa kanya. Kaya sumibat na. Tch!

Kinuha ko ang black jacket ko at kinapa ang car key ko sa bulsa. Good thing nandon. Lumabas na ko at  tinungo ang elevator papunta sa taas. Nandon ang car ko. 

Baka nagtataka kayo kung bakit sa taas. It's because ang private house namin is not like other building you see on the streets na matataas hanggang 20 to 50 floors. Kakalipat lang namin dito kagabi. And as I was saying, ang bahay  namin is baliktad. Pababa. We have 7 floor underground house. First is a parking area and dinning hall para sa mga UNWANTED, UNEXPECTED and EXPECTED VISITORS namin ; second is car maintenance area; third convention, conference, and party hall, lahat ng meetings and party dyan ginaganap; fourth guestrooms; fifth our personalized room, personalize kasi kami mismo ang nagdesign; sixth nandon ang swimming pool, sports central kung sa'n my volleyball, and basketball court (yeah we played basketball), billiard, table tennis and gym; last floor nandoon lahat ng weapon namin nakatago and don kami gumagawa ng weapon, antidote, poison and everything that we can use sa assignment. The whole building is personalized by us.

Everywhere may naka install na cctv and eye contact lahat ng passage. In short, kami lang ang authorize na pumasok dito at ang iba makakapasok lang with our permission.

Kinuha ko ang black lamborghini ko and headed  towards north. Nag-ikot-ikot lang ako. Pampatanggal ng init ng ulo. Ganoon parin pala ang Manila. It's been a month nang pumunta ako dito para sa assignment. Pej and others didn't know about it. Lagi ako dito siguro mga once every two months nandito ako. Si Mariano Cruz ang tinumba ko. The reason was just a mere arguement about a piece of fucking land. Humans are crazy. Konting bagay pinag-aawayan. Bakit ba di nalang bumili ng bagong letseng lupa na yan. Tch! Paki ko naman.

Di kalayuan may nakita akong food chain. McDo ata tawag nila dyan. Basta ewan. Di ko alam. Kumakalam na din ang sikmura ko. It's been 11:45am at magla-lunch na. Ni hindi pa ko nakakain ng breakfast. Letseng Fare kasi yon.

Nag-U-turn ako papunta sa kabilang kalsada. Di ko alam ang lugar na to. Ang alam ko lang part pa to ng Parañaque. Palibhasa kasi may GPS naman ang mobile phone ko kaya no need to know kung sang lugar na ko sumusuot.

Nagpark na ko at pumasok. Nag-observe muna sandali and gotcha. Tumatanggap sila ng cards. Hindi ako nagdadala ng cash eh. Umorder na ko and sat down sa table na nasa pinaka corner. Malapit sa c.r. Marami ang kumakain halos mga kabataan na nasa high school and college. May mga couple din. But someone caught my attention. Pamilyar siya at magkapareho din kami ng inorder. Kasalukuyang naghahanap siya ng mauupuan. And shoot! Nakita niya ko. Papalapit na siya. Potassium naman oh! San ko nga ba to nakita. Masyadong pamilyar siya. Nakaengkwentro ko na ba to? Nabangga? O kaya pinapapatay ba siya? Syete naman! Bat ba hindi ako masyadong  gifted sa pag-alala ng mukha.

Lumapit siya sakin wearing that sly smile on his face.

Lalaki: Ah, excuse me miss? May kasama ka ba? Pwede makiupo?