9 Assassins: When the Coldest Get Warm

Chater 1: Coming Home

Fare POV

Fare: WHAT? Are you kidding? Say it, that  it's just a joke!!!!

Ece: No sis, it's not. That's really true. So, better prepare and packed your things. We only have 3 hours left before we leave.

Fare: But---

Ece: I know Fare, you're shocked because you just know it by now. That's what everybody called not updated. So, better keep your BOYS out of your way first so that news can came thru directly onto you.

Fare: Hey, it's not BOYS. They're only five.

Ece: Yeah, and it's plural. PLURAL! Oh! I forgot. You only called them boys if they reach 10. Sorry. Lastly, better be ready in 30 minutes and I'll fetch you there in your place. Don't lemme fetch  in somebody's place for pete sake. Bye!

Fare: W-w-waitttt!!!!!

Grrrrr....that girl! She already hangs up. She's starting getting into my nerve. How dare she get into my party plan of collecting boys? It's not her business after all. She'll see it later.

Nakakainis! Bat ba kasi bigla-bigla nalang magde-decide na umuwi sa Philippines. Ni hindi pa nga ako nag-eenjoy masyado dito tapus uuwi na. OH! Life! I'm just starting to enjoy what they called LIFE. Hayy,, magtataka yung lima kong boyfriend bat nawala na lang ako bigla. But then, ano naman! Paki ko! It's just a game. Game of mine.

Oh! Wait! Before ko makalimutan. Baka nagtataka kayo dyan kung bakit uuwi ako sa Philippines at kung anong nangyari. Eto yon o, e kukwento ko sa inyo. Bago yan, makapagsimula ngang mag-impaki. Nasan na ba yong maleta ko. Oh! Ayon pala. 

So, eto nga yon. Hindi lang naman ako ang uuwi sa Philippines. Kasama ko si Ece, Messy, Pej, and Keen. We're friends since we were kids. Way back then sa Philippines kami lahat nakatira. But fortunately nung mag-High School na kami ay lumipat kaming lahat sa States para don magpatuloy. We're leaving in the same subdivision but different houses and we're classmates. Dahil friends kami to the max higher na ayaw magkahiwa-hiwalay ay kung nasan ang isa nandon ang lahat lalo na sa kalokohan.Muntik na nga kaming ma jail minsan dahil sa napagkamalan kaming magnanakaw ng isang store. Pero ang hubby namin ay ang ma detention (^-^). Pag na detention ang isa nandon ang lahat. Pag di pumasok ang isa di narin ang lahat. Pero minsan lang yan mangyayari kasi kahit madalas kaming ma detention masipag naman kaming mag-aral. Sa katunayan ay si Pej ang aming 1st Honor at pumapangalawa naman si Keen. Magbestfriend sila at parehong matalino. Mas matalino nga lang si Keen pero ewan bakit ayaw niyang lamangan si Pej. Lagi namin yang tinatanong kung bakit pero ang sagot niya lang ay "we're bestfriends you know". Hayyy, di mo talaga ma predict ang takbo ng utak ni Keen. Minsan maingay, madalas naman silent. Hayy,,kung ikaw lang mag-isa kasama siya mababaliw ka talaga. Ewan nga namin kung bakit at pa'no namin yan naging kaibigan. Pero wait..baka akalain niyo ako ang bida sa kwentong 'to, hindi no, bali isa lang ako sa mga bida. Pero sa totoo kwento talaga to ni Keen pinangunahan ko lang...heheheehehe baka kasi kung siya maunang magka POV mabingi lang kayo sa tinatawag na SOUND OF SILENT hahahaha...

*riiiiiinnnnnnnggggggg, riiinnn---*

Ay ano bay an! Di pa nga ako tapos mag-monologue dito may disturbo na. Di bali next time naman (^-^)

Ece: Hey there! I'm coming..

Fare: Okay, I'm already done.

Hay buti nalang tapos na ko mag-impake. Makababa na nga lang. Kasi kahit mag-lock pa ko dito ng pinto useless din lang naman. May spare key yung babaeng 'yon. Kaasar!!! Pero ako din naman meron din ng bahay niya hihihihi