Ang Asawa Kong Bampira (COMPLETED)

Chapter thirty-six

The day before the wedding.

Trixie's POV

"Kapag hindi ka bumalik rito, hindi kita sasamahan sa labas!"

Umikot ako paharap sa kanya saka siya nginisihan.

"Ede wag! I can handle myself without your help!" I said. Kita ko kung gaano siya nairita dahil doon. I can't hide my smile on my face. Masyado na talaga akong halata na inlove ako sa kanya. But anyways, who cares? This is me loving him.

Ang bilis ng mga pangyayari. He said that he loves me and he trully cares for me. At first i was shocked. Sino ba naman kasi ang hindi magugulat diba? I thought na hanggang one sided lang ang lahat ng ito. But i am wrong again.

Tumakbo siya papalapit sa akin saka hinawakan ang braso ko. Ngumisi ako sa kanya na mas kinainis niya. Why?

"Dilekado sa labas Trixie. Paano kung.."

"Erick, i'll be fine. Sasamahan mo naman ako diba? I just wanted to visit our school there. Namimis ko na rin iyong mga kaklase ko doon."

"And mickael.. yeah" He looks jealous. At natutuwa ako dahil doon. Akala ko wala na siyang emosyon maliban sa Frown face niya at Kunot noo niya. Meron pa pala siyang mga tinatagong nakakakilig na emosyon.
teka, did i say na nakakakilig ang pagseselos? Hmm.

"Yes.. i miss him too. That's why i need your help and permission! But if ayaw mo akong mag-isa, sasamahan moko. " Nginitian ko siya. May nakikita na akong ngiti na namumuo sa mga labi niya ngunit agad niya itong pinigilan. Hmp! Nahihiya pa!

Naalala ko tuloy iyong kagabi... Nakikita ko kung gaano siya ka worried for me. Hindi niya ako pinabayaan kagabi hanggang sa humupa ang pag-iyak ko. And because of crying, guminhawa ang pakiramdam ko.. It feels like i'm back with myself.. My original personality.

"I...what if, magustuhan mo siya ulit? Tapos iiwan mo ako at sasama ka ssa kanya-"

"Hahahahaha"

"Why are you laughing? Seryoso ako Trixie! I  can't imagine myself without you! Hindi ko alam kung bakit gusto mong pumunta sa mundo ninyo and that irritates me..." Aniya na ikinatahimik ko.. I looked at his eyes. Nakikita ko rito ang pagmamahal niya sa akin. Hindi ako makapaniwalang ang isang tulad ko ay napaibig ang bampirang tulad ni Erick.

"I love you too." I smiled sweetly to him. Iyong pagpapanic niya kanina ay napalitan ng maamong mukha. Mas lalo pang lumapad ang ngiti ko nang makita ko siyang ngumiti din sa akin.

"Say it again.please?" Aniya na lumapit sa akin. Kung dati ay nararamdaman ko ang malamig na balat niya.. ngayon ay hindi na 'cause we're even now. At dahil parehas nakami ngayon... parehas narin kami ng ugali. Kaya naman...

"I will say it again but first, samahan mo ako sa dati kong mundo." And that's my othetlr side as a vampire! Me being a bully! haha!

Napapayag ko si erick na samahan ako sa dati kong mundo. Pero hindi na ito tulad ng dati na kapag naka-apak na ang sasakyan sa mundo ko ay agad nalang akong tatakbo palabas.. Now is different. Super..

"I told you to not be so excited! Look at your hand! May kaunting sunog na!" As usual pinapagalitan na naman niya ako. Hmp! Nakalimutan ko lang mag sunglasses eh.

"I'm so sorry okay? You can't blame me you know. Masyado kong namis itong mundo ko dati.." I said as we went out from the car.

Sumunod siya sa likuran ko nang magsimula na akong maglakad papasok sa dati kong school.

"Mundo mo parin naman ito kahit na.. bampira kana.." Humina ang boses niya nang sabihin ang huling pangungusap na iyon. Nagsisisi ba siya sa ginawa niya?

Instead of answering my oen question, nginitian ko nalang siya at kumapit sa braso niya saka inaya nang pumasok sa campus.

Pagpasok palang namin ay nagsitinginan na agad ang mga estudyante.

Napahawak naman ako sa leeg ko. Hindi parin talaga ako sanay na wala na akong suot na amulet sa leeg ko. But i didn't feel regret at all.

"Trixie?" I stoped-no-we stoped. Naaalala ko ang boses na iyon! At hindi nga ako nagkamali nang lumingon ako sa kanya.

Mabilis na kumalas ako sa pagka-kapit sa braso ni Erick para lang tumakbo palapit kau Mickael.

"Mickael!!" I hugged him cause i miss him so so much! My ex Crush! Yeah, he's now my ex crush.

"You.. you've changed.. a lot!" Ngumiti siya sakin ng matapos akong yumakap sa kanya. I smiled at him too.

"Ikaw rin! Ang tagal nating hindi nagkita. How are you?"

He was about to answer my question when someone grab my waist took me beside him.

"Narinig mo lang pangalan niya nawala ka na agad sa paningin ko." Bulong nito na hindi ko pinasin. Bumaling ako kau Mickael na nakangiti habang nakatingin sa akin.

"By the way, he's Erick. I know that you know him already.. and, i know that you know already that he is my fiance." I smile sweetly to Erick but his sight is focusing on mickael.

"Yes trixie. I know that at hindi ko makakalimutan iyan-"

"Good 'cause once you forgot that i'm her fiance, i'm going to kill you-"
Kinurot ko siya sa tagiliran kahit di niya nararamdaman basta mapigilan ko lang ang pagsasalita niya. I'm so sorry Mickael.

Tumawa naman ng mahina si Mickael bago nagsalita.

"Don't worry dude. I have mine. And i'm going to have a date with her so, see you two later!" Kumaway siya sa amin kaya kinawayan ko rin siya. At nang makalayo na siya..

"Ikaw! Bakit ba ang harsh mo kay mickael?" Sabi ko sa kanya. Nag-iwas naman siya ng tingin sa akin.

"I.. i can't control it trixie.. Natatakot ako na baka isang araw umalis ka nalang sa buhay ko nigla." Hindi parin siya tumitingin sa akin.. I wanted to say something pero gusto ko pang marinig ang kung ano man ang sasabihin niya.

"I.. i'm so sorry Trixie.. Natatakot akong mawala ka sa akin. Ginawa kitang bampira kahit na hindi mo alam. At ayoko na isang araw, maisip mo akong iwanan dahil sa ginawa ko sa iyo." He look at me. At my eyes.. Hindi ko na mapigilang mapaluha.. Why is he telling me this?

"I love you so much trixie..hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kapag mawala ka.. i know that it sound corny but i am so deeply inlove with you and i can't wait to shout it to the while world that you'll be a Bañarez 12 hours from now!" Nagulat ako sa ginawa niya. Lumuhod siya! This is not an ordinary vampire techniques..
Nagtitinginan na sa amin ang mga estudyanteng nasa field.

"Erick.. w-what are you doing?"

"Hindi pwedeng walang proposal for me. 12 hours from now kasal na natin... I love you so kuch Trix. And i want to be with you forever. I want to see you on my bed everyday and everynight. Please accept this ring."

May inilahad siyang singsing sa harapan ko. A very expensive one. Nagsitilian na ang mga tao sa paligid namin while me can't stop from crying.

"Una... hindi ako nagsisisi sa ginawa mo sa akin. Pangalawa..Mahal Na Mahal kita! Sobra! At.. pangatlo, yes! I will accept that ring! I will marry you Erick Bañarez!"

The people sorrounds us didn't stop from clapping their hands nang magyakapan kami ni Erick.

It feels like we're just a normal couple and it feels like we're just a normal people. That we are a human.. a vampire that acted like humans.

"I love you." He said.

"I love you more.." And then we kissed.....

-------------**
THE END IS NEAR!
-------------**

Next: Last chapter. :)