Ang Asawa Kong Bampira (COMPLETED)

Chapter Seventeen

Seventeen....

"Ate, what color do you like? Red or black?" Napatingin ako sa kanya. Nakangiti siyang pinapakita sa akin ang dalawang gown na hindi ko alam kung para saan. Kasi naman, kung para sa kasal, white dapat! E bakit black and red?

"Transparent nalang akin." saad ko at kinuha ang libro sa tabi ko. Nagsimula na akong magbasa ng bigla niya akong kalabitin.

"Bakit pau-" O__O

"Eh ito? LIke mo na?"

May... may dala- dala siyang gown na transparent talaga! seriously?! Tinitoo niya talaga?!

"saan mo nakuha yan?" tanong ko at inagaw iyong damit na hindi malamn kung damit paba iyon kung tawagin eh. 

-__-

"Nag teleport ako para makuha yan. Hehe."

=_=

"Joke lang naman yun paula eh. Saka, sa tingin mo ba, mag-susuot ako ng ganyang damit?" Natatawa kong sabi. Umupo siya sa akin at binigyan ako ng matamis na ngiti.

"Now, your smiling! Finally!" Masayang sabi nito at niyakap ako. "Alam kong nahihirapan ka sa sitwasyon mo this time ate. Tomorrow is your wedding day.Dapat happy ka ryt?"

"Masaya ako kung hindi ang kuya mo ang magiging asawa ko. Pero dahil nangyari na ang hindi dapat mangyari ay tatanggapin ko nalang." nginitian ko siya ng pilit. Nakikita ko na lumungkot ang ekspresyon ng mukha niya.

"Masama ang ugali ni kuya. At alam ko iyon dahil ilang taon na kaming nagkasama. Pero i hope na mabago mo ugali niya. How i wish na mainlove siya sayo."

"Paula!" sigaw ko sa kanya. Mainlove? Eh wala nga yong puso eh! Saka hindi ko kayang baguhin ugali ng isang yun no! Tawa lang siya ng tawa. psh. kala ko pa naman matino na iyong sasabihin niya sakin. =__= nakalimutan kong Banares pala itong kausap ko. 

"Okay, fine fine, But ate, paano nga kung ganoon ang mangyari? Tulad ng mga binabasa kong novel between vampire and a human." Nagulat ako sa sinabi niya. Paanong..

"Nagbabasa ka ng ganoon? E wala ka namang libro ahh? Don't tell me binasa mo mga libro ko sa kwarto ko?!" takang tanong ko. She just shrugged. "I told kuya na bilhan niya ako ng mga novel books. And he brought me novel tittled Vampire diaries. " ngiti-ngiting saad niya. Vampire diaries? Mukhang nabasa ko na iyon dati nung 14 years old palang ako.

"It's just a novel paula. At kahit kailan hindi mangyayari sa totoong buhay iyang mga binabasa mong vampire vampire na yan. Humans is for humans but vampire cant mary humans like me.."

"E bakit ikaw ate? Magpapakasal ka kay kuya? E ikaw na ang nagsabi na hindi pwedeng magsama ang bampira at ang tao diba?" Tanong niya. Huminga ako ng malalim. She's right., Pwede naman umurong ako sa kasalan, but there's a part of me na kelangan kong pakasalan si erick.

"Kasi wala akong choice?" Patanong kong sinabi sa kanya. Ngumiti lang siya.

"ang hirap pala talaga ng kalagayan mo nagyon ate, If my kakayahan lang akong ibalik ang kahapon ay ginawa ko na, maging masaya ka lang."

"Pero kung may kakayahan kang ibalik ang kahapon, hindi sana kita makikilala. Hindi ko sana kayo makasama." NGumiti ako sa kanya. Nakita kong gusto niyang umiyak. Niyakap niya ako. Kahit na bampira siya, tinuring ko parin siyang tunay na kapatid. Tama nga iyong mga nababasa ko, walang bampirang hindi  mabait. Like paula and her family, uh-oh, except sa isa. Hehe

"Can i join?" Napa angat kami ng tingin ng biglang magsalita iyong bampira na andrew ata ang name or adrian? nah! Nakalimutan ko.

"It's adrian." Nakangiti niyang saad sa akin. Ohhhkayyyy. Bampira siya kaya may kakayahan siyang basahin ang mga nasa-isip ko. Tumango ako sa kanya at ngumiti. Kaso iba ata ang ihip ng hangin ngayon para kay paula.

"What are you doing here you asshole!!!" O__O 

Sigaw niya. Teka? si paula ba talaga yun? Gaano niya ka hate ang lalakeng ito? 

"Ouch! it hurts! ang sakit ng tenga ko!" Nag a-act pa si adrian na para bang sumasakit ang tenga niya kahit na hindi. =__=

Napansin ko kung gaano na kagalit si paula kaya inawat ko na sila. Mahirap na baka sumabog itong sala ng mansyon.

"Ano bang problema niyong dalawa? Para kasing araw-araw kayong nag-aaway eh." Sabi ko. Palipat-lipat ang tingin ko sa dalawa. Ngumiti lang si adrian na siyang nagpabilis ng tibok ng puso ko--takte! >__< ANO BA ITONG INIISIP KO! kAY mikael lang ako!!

"Masyado kasi siyang naiinis sa kagwapuhan ko kaya niya ako inaaway-"

"Ang kapal mo! " sigaw naman ni paula. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa kanila. ang tatanda na nila pero kung titignan mo, para parin silang mga bata kung mag-away. Hmm. kung sa bagay, baby face naman sila kaya sige, ang cute nilang tignan.

"Stop that ate! Hindi kami cute couple!" Nagulat ako sa sigaw ni paula. Nakakatuwa ang ekspresyon ng mukha niya ngayon. Si adrian naman, nagpipigil lang ng tawa. 

"Sorry okay? sarreh. Basta! Mag ayos na kayong dalawa.. naniniwala pa naman ako sa kasabihang, The more you hate, the more you love.." At umalis na ako. Naririnig ko pa silang sumigaw ng ganito.. "No way in hell!!" Ugh! ang iingay nilang dalawa! pero ang cute parin.. haha.

"Para kang baliw."

"Ay baliw! Ano ba!"  sigaw ko sa kanya.

tss. kala niya siguro diko pa nakalimutan iyong ginawa niya sa akin kahapon ah?! 

"Ikaw!!!" sigaw ko sabay duro sa kanya.

"Oo, ako nga bakit?" arggggggh!!! Pilosopo!!

"Erick Banarezzzzzzz!!!!!!!!! Papatayin kitaaaaaaa!!!!!!"

and the war begin.. :)

___________________________________________________--

AN: ang lame. Actually, wala ako sa mood habang tinatype ko ito kaya ganito kalabasan niya. HUHU. next time mukhang mababagalan ang pag update ko sa mga next chapter dito eh. May tinatapos pa po kasi akong story. thanks.