Ang Asawa Kong Bampira (COMPLETED)

Chapter Twelve

Twelve...

Trix's POV

Kakarating lang namin ni erick dito sa bahay pero hanggang ngayon ay hindi ko parin siya naririnig na nagsalita ulit. Ano naman kasing problema nito? Tungkol ba ito kanina kay Mikael?

Pagbukas ng pinto dumiretso lang siya sa sala at umupo. I just shrug at pumunta na sa kusina. Magluluto nalang ako.

Kumuha ako ng tubig sa Ref. dahil akoy nauuhaw na. Sumulyap naman ako sa kanya pero nabigla ako ng nakatingin pala siya sakin. Nanlaki ang mata ko kaya umiwas nalang ako ng tingin.

Bahala na nga siya. Hindi naman yan kumakain eh.

*Kriiiing

Napatingin ako sa kanya. Nakatingin din siya sakin at mukhang walang balak na sagutin yung tawag sa kanya. Ngumuso naman ako dun sa phone niya kaya kinuha niya ito.

"Tss." yun lang narinig ko mula sa kanya. Sungit talaga! Pero ayos nayun! Atleast nagsalita ulit siya!

Nagpatuloy lang ako sa ginagawa ko.

"Really?! hahaha. Ayaw mo nun?!"

napatili ako sa malakas na sigaw ni Erick. Ngayon ko lang siya narinig na tumatawa ng ganyan kalakas! Sino kayang kausap niya? Babae kaya?

Sumilip ako sa kung saan man siya nakatayo.

kaso fail! Napansin niya ako!

napahinto tuloy siya sa kinakausap niya tapos biglang inend yung call. Napalunok naman ako. Papatayin naba niya ako?! waaaah! Wag naman sana!

"Ah.. ano.."

"What are you doing here? " cold na tanong niya. Waaah ang creepy naman niya!

"A-aah. Naglalakad lang! Hehe alam mo na, kailangan kong maglakad para naman hindi mamanhid ito-- A-ano yung naamoy ko?!"

may naamow kasi ako eh. Amoy sunog.

"tss. Stupid girl. Sunog na yung niluluto mo!"

bigla akong napahawak sa bibig ko at dali-daling tamakbo papunta sa niluto ko!

waaaaah!! Ano ba to! Ilang beses na akong nagluluto tapos sunog ah?! ano ba naman to?!

================

Erick's PoV

Narinig kong nag ring ang phone ko kaya agad kong kinuha ito at sinagot ng hindi manlang tinitignan ang screen.

" yes?" i said then pumunta ako sa kabilang side. May naririnig akong humihikbi sa kabilang linya. And it sound familliar.

"Paula? is that you?" i asked then tinignan ko kung sino ang tumatawag sa screen and i'm right. Si paula nga.

" Kuya.... I- i miss you..."

hindi ko mapigilan ang lungkot dahil sa namimis ko na din ang kapatid ko. Pwede naman akong dumalaw doon sa vampire city but i have some mission here in human's place. I need to focus all my attention to Trix.

"I miss you too paula. Hush okay? Babalik din kami jan." i said and tried to comfort her. Ilang sandali pa bago siya maka-imik.

"Kuya, can you please tell mom na papuntahin ako jan? Just one day lang naman eh. I really miss you na kasi. Tapos...."

"Tapos?" pag patuloy ko.

"Tapos... nandito pa si Adrian! Alam mo namang ayaw ko sa kanya diba?!" sigaw niya. Natawa ako bigla sa asal niya.

"Really?! hahaha ayaw mo nun?"

narinig ko siyang napasinghap. Adrian is my bestfriend at anak siya ng hari sa ibang vampire clan. And one more interesting thing about adrian is for being a damphir. He's a damphir cause her mother is a human. But not an ordinary human. Buhay pa ang mommy niya dahil ito ay itinakda. At ayon sa propesiya, kapag daw nabuntis ang isang tao ng bampira ay mamamatay ito. Pero dahil itinakda ang mommy niya,nabuhay siya.

Ngumiti ako pero nawala iyon nang may mapansin akong may mga matang nakatingin sakin. Dama ko ang paglapit niya sakin. At amoy na amoy ko ang bango ng dugo niya.

Pinutol ko agad ang tawag kahit na nagpo-protista pa ang kapatid ko.

"What are you doing here?" tanong ko sa kanya. Nakita ko siyang nagulat.

"A-aah. Naglalakad lang! Hehe alam mo na, kailangan kong maglakad para naman hindi mamanhid ito-- A-ano yung naamoy ko?!" napakunot naman din yung noo ko nang maamoy ko din ang sunog na pagkain. tsk.tsk.

"Tsk. stupid girl! Sunog na ang niluto mo!"

Dali-dali siyang nagpunta doon at agad na pinatay yung niluto. Malumanay niyang hinipo ang tiyan niya. Gutom na siya alam ko.

Pinuntahan ko siya at hinawakan sa braso. Gulat siyang napatingin saakin. magtatanong pa sana siya nang umimik ako.

"Kumain ka nalang sa labas. Libre ko."

i don't know kung bakit ko nasabi iyon. Ngayon, nasa sasakyan ko na kami at papunta na kami ngayon sa SM.

Anong nangyayari sakin?

tanong ko sa sarili ko. Umiling nalang ako.

Gutom siya, hindi ko din naman pwedeng hayaan nalang siya na mamatay sa gutom.

Tss.

======

AN: yeah! late ito at alam ko! Wag niyo pong sabihing bitin dahil sobrang hirap napo ng kalagayan ko ngayon! hoho. Ngayon ko lang napansin na ang dami ko na palang on going stories! waaah! wag niyo sana akong bitayin! :(

Intindihin niyo nalang guys! huhu