"I like you Jade.", nanigas ako sa sinabi niya. Heto kami ngayon, skype call, pawang mga boses lang ng isa't isa ang aming naririnig. Ayoko ko pa kasing magpakita sa kanya, at siya ay ganun din. Maski ang pag upload ng picture sa K ay wala din. Kasi alam namin pareho na maraming taong mapanlinlang sa dating site na iyon.
At alam din niyang may trust issues ako. Ganoon din daw siya. Pareho kami ng nararamdaman, pero pareho din kaming may pag-aalinlangan.
"I like you too Nicholas.", Oo gusto ko siya. Noong una, oo gustong gusto kong maging kami. Pero paano 'yon kong pareho naman kaming hindi sigurado sa kong anong mangyayari sa hinaharap.
"I really want to know you babe. I want to see your face. I can imagine how beautiful you are..", anong sasabihin ko? Na naduduwag ako? Na natatakot ako? Na hindi ako sigurado?
"Same here Nicholas. But do you really think we could work this out? I mean, you're far. And long distance relationship doesn't really succeed.", bakit full of negative thoughts na ako ngayon? Oo gusto ko siya pero natatakot akong magtiwala.
"Yeah, that's the problem Jade. We're far. Does it really matter to you?", napapikit naman ako sa tanong niya. .
"Yes Nicholas. It really matters to me.", masakit man pero kailangan kong manigurado. Kung siya man ang forever ko, dapat marunong siyang magsakripisyo. Katulad ni Chiquito ni Weng na nagpunta pa talaga dito.
Mahabang katahimikan ang naghari sa aming dalawa. .
"I don't understand our status Nicholas. What am I to you? I mean, we have the same feelings, but I don't know what we are. I allowed you to call me whatever endearment you want.", kakapalan ko na ang mukha ko, kesa naman hanging at manghula ako kong anu kami. Matagal na rin kaming chatmates. Sa sinabi ko na, pareho kami ng nararamdaman.
"Do you really want to know?", nakakakilig ang boses niya. .ang sweet pakinggan. .
"Yes.", maikling sagot ko. .and Lord, I am shaking, kinakabahan akong malaman kong ano talaga ako sa kanya.
"I consider you as my girlfriend. . .You're my girlfriend,right?", *booom! Parang bombang sumabog ang narinig ko. Pero isang klaseng bombang willing akong marinig nang paulit-ulit. Ang tsalap sa pandinig!! kyaaaahhhh. . Halos 'di ako makahinga. Ganito nga siguro ang mga foreigner noh, hindi na uso ang ligaw2x sa kanila. As long as pareho kayo ng nararamdaman, 'yon na 'yon.
"ah. .eh. .Yeah??", kyaaahhh boyfriend ko na siya. . .Gusto ko sumigaw!! kaya. .
"kyaaaaaaaaaahhhhhhhhhh", sigaw hanggang maubos lahat ng boses! Pero syempre noh, naka mute ang mic ko. Mabibingi ang boyfriend ko kapag narinig niya ako, at baka magtaka pa siya.
"And the time coming soon is when I get there.", anu daw?
"You will be here soon? As in here?", as in talaga? Omg! Gusto ko sumigaw ulit, kaso masakit na ang ngala-ngala ko.
"Yes. And don't find another guy, ok?",
"I promise. I won't.", may boyfriend na ako.. at pupunta siya dito. .
"I Love You.", for a long time. Ngayon lang niya ako sinabihan ng I love you. At matagal ko na ding gustong marinig 'yan. At last. Hindi ako makapaniwala. Sobra akong masaya ngayon.
"I can't believe it. Love isn't a joke.",
"Well, the heart wants what the heart wants. I had to get it out though.",
"You can't just say that to just anybody.",
"I know. It isn't babe. I didn't. I said it to you. Only you.",
BINABASA MO ANG
The Missing Piece
Non-FictionThis is a sidestory of Destined Chatmate: (The Missing Piece) Hanggang pangarap nalang ba ang paghahanap ko ng forever? Meron pa ba kayang bubuo sa nawasak kong puso?
