Damsel in Disguise

~~~ Chapter 18 ~~~

EIGHTEEN

"Flynn! Hurry up!" Singhal ni Trix mula sa ibaba ng hagdanan. Her voice boomed around the corners of the house. Agad namang naingayan si Harley kaya sinuway ito na humagikhik lamang.

Monday, four in the morning, students' awaited event has come. Sa lahat ng social media nagkalat ang mga post ng estudyante na excited sa pagpunta sa Korea. Everyone should be at the school grounds. Pero heto kami, hinihintay si Flynn na bumaba sa second floor ng Mini House. We decided to stay here to avoid being late, but there's no way that Flynn would be able to avoid it.

Bumaba ito ng hindi pa nagsusuklay, nagmamadali at nakakunot ang noo. "Why would even a school held an event this early?" Reklamo nito at naunang lumabas sa'min. Sumunod na kami at dumiretso sa quadrangle. Well, hindi dapat kami sasama but as owners of the school, kailangan na'min magpakita sa event, which always happen kaya lang naiba ngayon dahil andito kami sa Pilipinas. Besides, after ng event ay may shooting kami sa Korea. We also took this as an advantage para hindi pagdudahan kung sakaling hindi kami sumama.

Agad na sumalubong sa amin ang ingay ng mga estudyante kahit na madaling araw pa lamang. There are already students na nagpa-practice na agad para sa contest. Isa rin kasi itong malaking chance para maging isang idol sa South Korea. Nobody wants to miss this.

"Unnies!" Agad namang tili ni Phoebe nang makita kami. I suddenly remembered what Manager told us. We should be careful. But there's no way to ignore a kid running towards us. "Akala ko hindi na kayo darating!" Utas nito nang makalapit at sinabayan rin naman kami sa paglalakad. Umiling na lamang ako at nagpaalam naman na si Phoebe nang magsimula ng magpasakay sa bus. Ito ang maghahatid sa akin papuntang airport bago kami sumakay ng eroplano. Ate Kylie would follow us by different flight. 

Nang makasakay na ang lahat ay nagsimula na kaming bilangin para makita kung kumpleto na ba kami. We are left with no choice kundi ang maupo sa tabi ng dapat iniiwasan na'min. Nobody dared to siy beside them. But when they saw us, they immediately grab our wrist and made us sit beside them. How hard could this be?

Umandar ang bus nang makasiguradong ayos na ang lahat. I did not bother to sleep dahil malapit lang ang airport dito, nor talk dahil hindi pwede. Ngunit ang paninitig ng katabi ko ay nagpahirap sa'kin.

Nakarating kami sa airport ng hindi nag-uusap. May mga bagay na inasiko pa at inayos bago kami tuluyang nakasakay sa airplane. This is a free access of course.

Dumating kami sa South Korea Airport ng tahimik. The nostalgic air hugged my skin softly. Dahan-dahan lang kaming naglalakad ng makarinig ng singhal.

"Gail! Our contract wasn't done yet! Bakit hindi mo ako sinusunod?" Rinig kong sigaw ni Alex. Harley didn't respond nor look at him. Napa-iwas ako ng tingin sa dalawa. I knew this would happen.

Every students' eyes were filled of amusement nang makalapag kami dito. We are given few time para kumain sandali or magcomfort room bago muli magpatuloy sa byahe.

"What's wrong with you?" Rinig kong tanong ni Chris kay Flynn na iritado lang na tinignan.

"Pwede bang iwan mo na lang ako mag-isa?" Mataray na sabi nito. Samantalang naagaw naman ang atensyon ko nang kumay sina Aaron sa hindi kalayuan ngunit may agad na humila sa'kin.

"Don't go near them," Bulong sa'kin ni Chris. Huminto ako sa paglalakad. He looked at me, confused. Halos nanlambot ako. I am also feeling the same way.