Pagkatapos ng mainit na gabi na pinagdaanan ni Daniel sa piling ni Khalil at Enrique. Ay gumising na siya at bumalik na sa reyalidad.
Kalahati na ng 2nd sem, patapos na din ang taon. Dalawang importanteng bagay ang dapat pagdaanan ni ni Enrique. Una ang finals ng basketball kung saan ay "ALL EYES ON HIM" dahil siya ang pinakasikat na player at taon taon ay siya ang MVP. Pangalawa ang approval ng kaniyang thesis kung saan nagsimula ang pag iibigna nila ni Daniel.
Unahin natin ang finals ng basketball.
Magsisimula na ng ilang minuto ang finals ng basketball. Inaasahan din ng lahat na si Enrique ang MVP.
Lingon....
Lingon....
Hanap....
At hanap....
Lingon dito, lingon doon. Hanap dito, hanap dito. Yoon ang mga kilos ni Enrique bago magsimula ang laro. Hinahanap ni Enrique si Daniel. Ngunit wala siyang Daniel na masinagan sa dami ng mga nanunuod.
1st quarter ay lumipas.... Lamang ang kalabang university.
2nd quarter ay lumpias.... Lamang pa din ang kalabang university.
Napansin ng lahat ang pagkawala ni Enrique sa sarili.
"Enrique! What's wrong?" pasigaw ni tanong ni Coach Piolo sabay bato ng tuwalya kay Enrique.
Hindi sumagot si Enrique at nagpunas lamang ng pawisan niyang buhok.
Nagsimula at natapos na 3rd quarter at lamang na di hamak ang university.
Nawalan na ng pag asa ang buong team at lapit ang 3 player na kasabwat ni Coach Piolo.
"Panalunin niyo ang team kung hindi cancelled ang deal natin." sabi ni Coach Piolo sa tatlong players na dating ka-thesis mate din ni Enrique.
Ilang segundo na lang ay magsisimula na ang 4th quarter. Lumingon si Enrique sa isang bakanteng upuan. Pumikit at yumuko dahil wala pa ring nakaupo dito. Pagdilat niya at pag lingon muli ay nagulat siya at....
Nakita niya si Daniel na nakaupo na at sabi ng sabi ng "SORRY SORRY"
Napatitig lamang si Enrique sa kanyang nakita at ngumiti ng malaki. Sabay tao sa kinauupuan. Napalingon naman si Coach Piolo sa kung saan at kanino nakatitig si Enrique at nakita niya ang inaasahang makita at napa iling na lamang.
"Let's go!" isang energetic at malakas na sigaw ng MVP.
Lahat naghiyawan ng makita nilang back on track na ang idolong MVP. Dagundong ng tili ng mga babae at ng mga umiidulo kay Enrique ay tanging naririninig ni Daniel sa kanyang paligid at napa isip siya. "Sikat nga siya. Sikat na sikat. Mawawala ang lahat ng to pag nalaman nilang may nangyayari samin." sabay hinga ng malalim. "Pero...." "Pero mahal ko talaga siya at ipaglalaban ko siya hanggang sa huli." naisip pang muli ni Daniel at nadugtungan pa ng "Pero...." ng biglang....
Bumalik sa ulirat mula sa pagdadrama si Daniel ng lalong lumakas ang tilian sa coliseum dahil nagsimula ng makabawi ng puntos ang team ni Enrique at dahil ito kay Enrique na balik na sa dating gawi kung paano siya maglaro.
Magsasara ang 4th quarter na tie sila kalabang University. Nag tawag agad ng break ang coah at nagkumpol kumpol ang mga player sa kanilang coach at pinagplanuhan ng mabuti at natitirang 4 na minuto. Pabalik na sana ang lahat ng players ng biglang hinatak ni Coach Piolo si Enrique sa isang sulok.
"Ang kasunduan.... Remember? Kaya ko alisin lahat ng meron ka pag hindi ka tumupad." nananakot na sabi ng Coach.
Sasagot na sana si Enrique ngunit dinugtungan pa ito ng Coach. "Wala akong pakialam sa personal mong buhay, kung sino pa yang kinakama mo. Kailangan mong tumupad sa kasunduan."
Tumango lamang si Enrique at tumalikod sa Coach ng biglang isang....
"SLAP!!!!" ang binigay ni Coach sa malaking puwet ni Enrique. Lumingon lamang patalikod si Enrique at kinindatan ang coach. Akala ng lahat ay sportsmanship lamang ito. Dahil hindi alam ng iba ang kasunduan ng dalawa.
Nakita ito lahat ni Daniel at napayuko dahil naalala niya ang mga narinig niya sa locker room. (See previous chapter for complete details.)
"3 POINTS! 3 POINTS!" sigaw ng lahat ng tao sa coliseum. Nag 2 thumbs up naman si Enrique at dagundong muli ng tili ang isinagot ng mga sumusuporta sa kanya.
4 secs....
3 secs....
2 secs....
1 secs....
At na-i-shoot naman ni Enirque ang hinihintay ng lahat na kanyang trademark na 3 points shot kung saan kita ng lahat ang makinis, hairles at mapuputi niyang armpits.
ENRIQUE!!!!
ENRIQUE!!!!
ENRIQUE!!!!
ENRIQUE!!!!
Sigaw ng lahat ng tao sa colisuem. Bumagsak na ang confetti at lahat players ay ginulo ang kanyang pawisang buhok.
Ilang minuto pa ay inannounce na din ang champion ng season na iyon at ang nanalo... Syempre! Ang team ni Enrique.
Sumunod ay ang MVP ng taon. Tumahimik ang lahat ng biglang nagsalita na ang host.
"And this season's MVP is....
#17!
ENRIQUE GIL!"
Sabay dagundong muli ang lahat ng tao na halos hindi na marinig ang pasasalamat ni Enrique sa kanyang supportes.
Bumagsak na ang mga confetti. At umakap na si Enrique sa mga naging kakompitensyang team. Tapos noon ay lingon ng lingon si Enrique na tila may hinahapan.
Nakita niyang nakatayo na lahat ng tao sa kinauupan ni Daniel. Nakita niya ang isang taong naka hoodie, nakatalikod at tila paalis na sa kinauupuan.
Hahabol sana siya ngunit nagulat siyang may naghuhbad ng kanyang jersey nakita niyang ang mga ka-team ito pagkahuband sa kanya ay pinakamalakas ng sigaw ang narinig sa coliseum ng mga oras na iyon. At sinuotan din naman ang ka-team niya si Enrique ng kanilang university jacket agad.
Sabay....
CLICK!
CLICK!
CLICK!
CLICK!
Sunod sunod na ang mga kumuha ng kanyang litrato habang suot University jacket sa biglaang pagsuot ay hindi na niya naisara ng todo ang zipper nito na nagdagdag ng hotness sa MVP habang kinukuhan ng litrato.
Lumingon siya muli at pag tingin niya ay bakante ng muling ang kinauupan ni Daniel.
To be continued...
PS: Bakit kaya biglang umalis si Daniel?
Ano sa tingin ninyo?
-Gelo #IAmTheUnbroken #StayStrong
BINABASA MO ANG
PS: I Love You
FanfictionWhat if you're the nerdiest student in the campus and you'd fall in love with the hottest student of the university. But it's not just that simple.... What makes this love story complicated.... Is their Gender.. And.. An illness..
