BINABASA MO ANG

PS: I Love You

Fanfiction

What if you're the nerdiest student in the campus and you'd fall in love with the hottest student of the university. But it's not just that simple.... What makes this love story complicated.... Is their Gender.. And.. An illness..

#bromance #danielpadilla #enriquegil #fanfiction #love #queniel

Love Me.. Kill Me..

555 9 5

ni IAmTheUnbroken

ni IAmTheUnbroken

Walang makasagot sa mga oras na iyon kung nasaan si Daniel. Paulit ulit akong nagtatanong ngunit lahat lamang sila tahimik.

Everyday is just settling in the dust
Unless you come right to me
When the day is gone, and the night has come with you here beside me
And then you drown me in desire like an ever burning fire

"Bakit hindi pa siya bumibista sa akin simula ng gumising ako?" naiinis kong tanong.

Isang katahimikan lamang mula sa aking ina ang kanyang naging sagot.

"Gusto ko ng umuwi! Gusto ko ng puntahan si Daniel! Gusto ko na siyang makita! Baka kung ano na ang nangyari dun!" naiinis kong sabi.

"When can I go home? When!" aking dugtong.

"Soon baby.. Soon.." tugon ng aking ina.

Sometimes you might think that I'm playing games with you
'Cause I don't blink like a game of cards
I'm the queen of hearts and I just can't back out
But if you know the truth,
My soul has fallen for you

Lumipas pa ang ilang araw at dumating na ang araw ng aking paglabas mula sa hospital. Halos isang buwan din ako naka confine matapos ang opersayon para siguraduhing tinanggap ng tuluyan ng aking katawan ang aking bagong puso.

This is it, I'm only gonna tell you once so save me

Inaasahan kong susunduin ako ni Daniel. Nakasakay na ako sa wheel chair palabas ng kwarto. Pagbukas ng pintuan ay nakangiti ako agad umaasang si Daniel ang aking makikita. Ngunit ako'y nagkamali.

*TING*

Bumukas na ang elevator at sumakay na kami.

*TING*

Pagdating sa parking area ay isang ngiti ulit ang aking iginuhit sa aking mga labi. Umaasang si Daniel na ang aking makikita pagbukas ng pintuan ng elevator.

"This way ma'am." salubong ng guwardya. Ako's nagkamali muli. Sumakay na kami ng kotse at nakarating na rin kami sa aking condo.

"Welcome back Sir!" salubong sa akin ng head guard na si Robi. Napangiti lamang ako at naalala ko ang kalokohan naming ginawa nina Daniel.

"Si Daniel? Nasa taas na ba?" aking tanong. Hindi siya sumagot at iniandar na lamang ni mama ang aking wheel chair.

Sumakay na kami muli sa elevator at ng makarating sa aking unit ay hindi na ako napangiti. Dahil alam kong wala si Daniel ng mga oras na iyon, dahil kung si Daniel ay naroon. Madalas niyang naiiwang bukas ang pintuan ng aking unit.

Everytime you touch me, kiss me, love me, burn me
I can feel the magic in your touch
I can feel the power of the sun
You touch me, you kiss me, you love me, you kill me
I can feel the breath of life once more
I can feel a love worth dying for
That's all.... Baby that's all.....

Nakapasok na ako ng aking unit ang naalala ko lahat ang masasayang oras namin ni Daniel. Madalas ay tuwing hinahandaan niya ako ng paborito kong sandwich. Idinerecho na ako ni mama sa aking kwarto. Paghiga ko ay nagulat ako at binuksan agad ni mama ang aking aparado at inabutan ako ng puting polo at itim na pantalon.

Oh I know you know, we've been here before
But we just can't move on
You think I'm just a thorn, I need to be reborn
And so far apart we've grown
And now it's time for me to go,
Yet I have to let you know

"San tayo pupunta?" aking tanong. "Kay Daniel...." ang kanyang tugon. Dali dali akong nagbihis at nagmamadaling sumakay muli sa wheel chair.

"Let's go! Let's go! Can't wait to see him." nasasabik kong tugon.

This is it, I'm only gonna tell you once so save me

Sumakay na kami sa aming kotse at inihiga ko ang aking ulo sa balikat ng aking mama dahil sa kapaguran mula sa byahe pabalik ng unit.

Hindi ko namalayan na nakatulog na ako sa byahe at nagising na lamang ako ng nagsalita ang aming driver. "Andito na po tayo...."

Ibinaba na nila ang aking wheel chair at umupo na akong muli. Sinimulan na ni mama ang pagtulak dito. "Ma, bakit tayo...." hindi ko pa natatapos ang aking tanong ay pinutol agad ito ni mama. "Malapit na tayo kay Daniel."

Berdeng berde na damo ang ginugulungan ng mga gulong ng aking wheel chair.. Nararamdaman ko ang lamig ng hangin ng isang lugar na hindi madalas napupuntahan ng tao..

Ng makarating kami sa paroroonan ay inihinto ako ni mama sa harap ng isang lapida.. Lumapit siya roon at inalis ang mga tuyong damo na tumakip sa lapida nag sindi ng kandila at itinirik sa tabi nito..

"Quen.. Si Daniel.." naiiyak na tugon ng aking ina.

"Kaya ka buhay ngayon.. Ay dahil sa puso ni Daniel.. Ang bawat tibok ng puso mo.. Ay galing sa kanya.." naiiyak na dugton ng aking ina.

Tumulo ang mga luha sa aking mga mata na tila gumuho ang aking mundo.. Agad akong nakatayo mula sa wheel chair at dahil matagal akong hindi nakalakad ay nalaglag akong agad at lumapit ang aking mga mata at pangalan nga ni Daniel ang naka ukit sa lapida.

Isang malamig na hangin ang agad humampas sa aking katawan.. Na tila nakikiramay sa aking pagdadalamhati..

"Daniel.... Bakit...." yun lamang ang aking nasabi habang patuloy ang pag agos ng luha sa aking mga mata.

To be continued....

PS: Ang sakit ba masyado?

Last chapter awaits!

-Gelo #IAmTheUnbroken #StayingStrong