"Why?....Paanong nangyari?...Bakit?" Parang tanga na tanong ko kay Cameron,
Nakauwi na kami sa Villa,
Pinakain Pinaliguan at Pinatulog na naming dalawa si Baby Anne.
Lutang na Lutang na ang utak ko sa pakiwari ko dahil sa sinabi nito kanina.
"Well you know dapat nga magtampo ako sa iyo kasi di mo man lang ako hinahanap these two years na nawala ako, ni ha ni ho no say ako kasi naisip ko" yumakap ito mula sa likod ko.
"Na baka nagalit ka kasi bigla nawala ako tapos nagkita tayo ulit kaya I forgive you na lang kasi nga maybe you have your reasons.... " anito.
"No! Ikaw ang nagpalayas sa akin and, and you betray me! Sinabi mo na, na ginamit mo lang ako....you use me as a rebound but you realised that you still love Andrei and you practically toss me when Andrei back to you" namumula ang mga mata ko sa pagpipigil ko na umiyak.
"Of course not! I don't love Andrei anymore" umiiling at gulat na gulat na sabi ni Cameron. "It's you that I love so much I never dare to betray you coz I'm the first one who will hurt most" nayakap ko ito nang mahigpit.
"Alam ko, Alam ko....at mahal din kita mahal na mahal kaya kahit alam ko.... akala ko na pinagtaksilan mo ako nun nagkita tayo sa mall lahat nang galit lahat nang sakit nawala pagkakita ko sa yo, nang madama ko ang init nang yakap mo lahat nang plano ko na pagganti itinapon ko na sa bintana makasama lang kita kahit anak mo kay Andrei handa kong tanggapin makasama lang muli kita" tuluyan nang napaiyak ako.
"Anton naguguluhan ko please ipaliwanag mo kung papano nangyari yun kasi alam ko sa sarili ko na di ko kayang gawin yun saka si Andrei... we both know that he and Bianca was already planning their wedding, you know how much they love each other " naguguluhan na sabi nito.
"O--okay but tell me first what happen to you ba't nawala kang bigla tulad nang sinasabi mo" napabuga nang malalim si Cameron at saka hinawakan ang kamay ko.
"Well...where I start" napapikit ito. "I was on my way to our house nagmamadali ako kasi you know we know that is our fifth month anniversary and I have a very especial surprised for you and I want to escape the traffic so nagshort cut ako then there is black Van binundol nya yun likuran na bahagi nang sasakyan ko" nagsimula na itong manginig sa takot kaya agad na nayakap ko ito at inalo. "I was scared at nagpapanic na ako t--tapos tuloy lang ito sa pagbundol tapos nakita ko na malapit na ako sa bangin kaya agad na tinanggal ko ang seatbelt ko at pikit mata na tumalon bago pa tuluyan na mahulog yun sasakyan ko at nagtago sa matataas na talahib tapos yun Van...may bumaba na Mama at tinignan kung natuluyan ba ako at nang masiguro nila na kasama akong bumagsak sa bangin nang kotse ko umalis din agad sila tapos nang masiguro ko na wala na sila dahan dahan na naglakad ako papunta sa kalsada at tumawid tapos may mabilis na sasakyan na papunta sa gawi ko di ako nakaiwas at yun nga nagising na lang ako ang sabi nila Charlie na coma daw ako nang two years" mahabang paliwanag nito.
"Then who the hell wants you death and how did you met Charlie?" Nangangalit ang mga bagang na tanong ko dito.
Tila di ako makahinga sa takot at kaba sa sinabi nito sa akin.
Nagkibit balikat ito. "Maybe napagkatuwaan ako I don't really know at saka si Charlie sya ang nakabangga sa akin at wala akong plano na kasuhan sya kasi that time she was devastated and she wants to die but instead sya ang muntik nang makapatay at thankful ako na sya at hindi iba ang nakabangga sa akin kasi kung di sya at ibang tao ang nakabangga sa akin baka iniwan na lang ako dun at hinayaan na mamatay na lang"
"Yeah.. tama ka buti si Charlie ang tao na yun kasi nandito ka at buhay na buhay kasama ko" wika ko at nahalikan ko ang mga luha na tumulo sa mga mata nito.
"That time handa na syang sumuko but she was pregnant also to her second baby and also fatherless kaya pinayuhan ito nina Tito na hintayin na lang ang paggising ko at ako na ang bahalang magdesisyon kung ipapakulong ko ba sya o hindi na and nagpasya ako na wag na lalo na't siya ang nag alaga sa anak natin nun wala pa akong malay" nakangiting wika nito.
"Anak natin" naiiyak na tinignan ko ang tulog na tulog na si Anne at hinaplos ang medyo kulot na buhok nito.
"Yes she was my surprise for you,I was two months pregnant that time and thanks god kasi sa kabila nang nangyari sa akin ay di sya nawala sa atin"
"Oh god wala man lang akong kaalam alam sa nangyari sa iyo all this time galit na galit ako sa yo dahil sa ginawa mo sa akin...now that I think about it nagsimula lang ang pagbabago mo that night" napapikit ako sa naisip ko.
Di ko yata matatanggap pag tama talaga ang hinala ko baka makagawa ako nang di maganda.
"Anton...?"nag aalalang tawag nito sa akin.
"I think Cameron na may mga taong may masamang balak sa atin at ang kutob ko yun babae na nagpanggap na ikaw at si Andrei yun" kumunot ang noo nito sa sinabi ko.
"Bakit naman at saka Anton masamang magbintang lalo na pag wala naman tayong ebidensya"
"I have this feeling at saka ......." ikinuwento nya ang mga nangyari sa pagitan nila nang pekeng Cameron at ni Andrei.
"Oh my god! Anton you know me and alam ko at alam mo na di ko kayang magtaksil sa iyo at palayasin ka now I know why Dad go to America, he was dismayed and ashamed on what he think that I do" nanghihinang wika nito.
"Yeah...I know and I'm sorry kasi naging bulag at tanga ako sa mga nangyari nuon kahit alam ko at nararamdaman ko na may iba sa kasama ko na akala ko ikaw ay di ko pinansin"
"No, don't say sorry please, you just love and trust me so much kaya kahit ganun na ang akala mo na nagawa ko ay tinanggap mo pa rin ako minahal at napakaswerte ko at ikaw ang lalaking minamahal ko" sabi nito na nagbigay nang saya sa puso ko at nayakap ko uli ito.
Oh god how I love this woman that I think I don't deserve her ......
