Left Without A Word

Chapter(39)

Sorry for the long wait... Kasi naman e! Yung wattpad kasi, biglang nang d-delet ng mga works sa create! Kainis lang! -_-

**

ASHLEY POV

Napatingin ako sa cellphone ko na kanina pa nag r-ring.

"Bakit ba sya tumatawag?" Takang tanong ko. Ang pag kakaalam ko kasi, ayaw nya saken. At higit sa lahat, wala syang pakialam.

Naalala ko na naman ang nanyare kanina, ang nakita ko sa garden.

(Flashback-

Nag lalakad ako papunta sa room dahil malapit na ang oras para sa susunod kung subject. Mas malapit kasi kapag dumaan dito sa garden. Kissa sa hallway na maraming tao at sobrang haba pa nang daan.

Napatigil na lang ako sa pag lalakad ng mapansin ko ang garden na bukas eto, ang pag kakaalam ko kasi. Sobrang private ang garden na ito dahil sa magagalit ang may-ari ng RKU kapag may ibang pumapasok sa garden na hindi naman nila relatives. Sobrang nakaka curious talaga ang mga ganoon.

Pinag patuloy ko ang pag lalakad ko hangang sa napatigil ako ng makita ko silang dalawa...

Nag hahalikan, habang si Shaina ay naka kandong sa lap ni Ralph, at si Ralph naman ay nakahawak sa bewang ni Shaina.

A-aray!

Mas masakit pala yung harap-harapan na pinag mumukha sayo na wala na talaga. Yung nararamdaman ko? Sobrang sakit! Mas masakit pa 'to kisa sa mga masasakit na binatawang salita ni mommy.

Kaya napatakbo ako paalis doon at nag decision na wag lang pumasok.

(End Of Flashback)

Napahawak ako sa mata ko, walang luha na dumaloy palabas sa mata ko at sa pesngi ko.

"Hahahahahaha..." I laugh so loud.

Mukhang tanga talaga ako ngayon, sino ba namang broken hearted na tatawa habang inaalala ang nanyare kanina? Ako yun! Nag iisa!

I look at the sky, kulay blue eto at parang uulan na naman. Madilim-dilim na kasi yung nasa malayo at parang papunta na dito yung dilim.

"Kasalanan ko bang ubos na ang mga luha ko?"

Humiga ako sa grass at tinignan lang ang ulap na kulay blue. Gusto kung umiyak dahil nasasaktan talaga ako, pero bakit ganoon? Walang lumalabas?

"Luha, ubos kana ba? Bakit hindi kana lumalabas? Sawa kana ba?"

I close my eyes, kahit pikit ako ay parang nakikita ko lang ang sikat ng araw sa naka pikit kung mata.

"Kaylangan talaga isampal sakin ang katotohanan na wala na talaga." I was talking to myself.

"Kung pwede ka lang suntukin, ginawa kuna para lang matauhan ka."

I smiled bitterly. "Oo nga naman, pero mas masakit pala yung harap-harapan mo nalalaman na totoo palang may iba na sya."

"Coz youre too stupid that's why."

Kumunot ang noo ko nang ma reliazed na may isang tao na palang sumasagot sa mga lumalabas na tanong sa bibig ko. Mabilis akung nag mulat at umupo, sa kanan ko makikita ko dito ang isang lalaking naka sandal sa puno na hindi lang kalayuan sakin, naka shades pa ito habang nakatingin sa kalangitan.

"What the----"

"I didn't go hear to comfort you Ashanak. I was hear to unwind my mind."

Napakagat ako sa labi ko ng mag salita sya, bastos din 'to minsan e. Hindi pa nga ako natatapos. Mag sasalita agad! Saan ang manners?!