"Eto, eto ang dahilan ng pagtawag mo sa akin?" Di makapaniwalang tanong ko kay Jake sabay turo sa munting baby na pulam pula na sa kakaiyak na karga karga niya.
Nagmamadali pa naman akong pumunta dito sa parking lot kasi sabi nya kailangan nya tulong ko....
"Yes, her Nanny just resigned this morning at wala pa akong mahanap na kapalit nya, at may out of town meeting pa ako at wala akong mapag iwanan ni Johanna-----"
"Eh Nanay nyan anak mo, di ba Asawa mo yun, Anak nya yan eh di sya mag alaga" naiinis na putol ko sa sinasabi at umakmang tatalikod na.
"Busy ako d'yan ka na"
"Wait!!" Anito sabay hawak sa braso ko.
Asar na muling humarap ako kay Jake.
"Lucille go to Paris just last month ago to do her series of modelling stint and I don't know the hell it will finish" lalo akong naasar sa nadinig na sinabi nito.
"Nag anak anak kayo, tapos di nyo pala kayang alagaan tapos kung kani kanino nyo iiwan yan anak nyo,siraulo din kayong mag asawa 'no?"
"It's name is Johanna and I'm just asking your help and I don't want to hear you rant" madiin na wika nito.
"Eh ayaw mo pala, bakit ako ang hinihingan mo nang tulong? Bakit di sa mga magulang mo, sa magulang nya, di dapat sa akin! For fucking sake Jake! Iniwan mo ako dahil sa Asawa mo and yet you want me to take care of your daughter!" sigaw ko dito sanhi para lalong umiyak ang batang karga karga nya.
Di magkadantatuto tuto sa pagpapatahan si Jake dito, halata na di ito sanay mag alaga nang bata.
"Akina na nga yan Anak mo" naiinis na kinuha ko sa bisig nya ang bata at saka kinalong ko.
Di ko alam pero nang magdampi ang mga balat namin ni Johanna biglang kumabog ang dibdib ko at parang gusto ko na umiyak sa di ko malaman na dahilan.
Siguro namimiss ko lang si Roxanne sa batang ito, kaya ganito ang nadarama ko....
Nang makarga ko na ito parang himala na bigla etong tumigil sa pag iyak.
"She likes you" natutuwang sambit ni Jake kaya asar na muli ko itong tinignan nang matalim.
"Nandito ka pa? umalis ka na para makabalik ka agad dahil mind you may trabaho po ako bukas" taboy ko dito.
Dagling napakamot ito ng ulo at ngumiti nang alanganin,
which makes him cute.
"About that Reona, I forgot to tell you na mawawala ako nang three days starting tomorrow kaya please, please take care of my only little princess for three days" he said then he clasp his hands and beg me in cute way.
The version of Jake which is new to me,
His Version that I never knew until now,
I never knew that he could smiled like that,
He never show it to me, and it hurts...
And about the only daughter issue...
Assholed! You have another daughter but she is already death...
So yeah...technically speaking she is indeed your only daughter....
Malungkot na sigaw nang utak ko.
"Reona?" Tawag nito sa akin.
Mul ay nilingon ko ito at bumuntunghinga.
Guess, I have no choice....
"Fine! But this is the only and last time that I do this" sagot ko dito.
"Oh, thank you Reona, you don't know it but it means a lot to me" natutuwang sabi nito at sa pagkagulat ko ay hinalikan nya ako sa pisngi ko.
"Thanks again Reona, you want to eat? dadalhin kita sa paborito kong restaurant" anyaya nito after nya akong ibeso beso.
Leche! Hoy puso wag kang padala,
Ganyan lang yan Jake na yan kasi may kailangan,
Pag wala di ka nya kilala!!!
"No thanks busog na ako, baka 'tong anak mo gutom na,oh eto na" pormal ang mukha na muli kong binalik dito ang bata na tahimik lang.
"Balik mo sa akin pag aalis ka na"
"Pero, Reona....?" Takang sabi nito at kinuha si Johanna pero nang nasa bisig na muli nito ang bata ay muling umiyak ito.
"Hush, darling stop crying....." wika ni Jake at tumingin sa akin na tila nagpapaawa na tumingin sa akin.
At letse tumalon na naman ang puso ko.
"Akina nga ulit yan Anak mo" muli kong kinuha si Johanna sa kanya at parang nangaasar pa ito kasi muli ay tumigil ito sa pag iyak nang makarga ko ito.
Di ko napigilan ang fondness na sumungaw sa mga mata ko nang ganap na matitigan ko si Johanna.
Napakaamo at napakaganda pala nito.
Manang mana sa Ama,
I have no doubt about that.
At napakasuwerte talaga nang bata na eto.
Like Father, Like Daughter,
Naiiling na naisip ko.
In the distant future, I know that she will grow beautifully and she captivated all the people within her reach,
She lucky she was born alive,
And have a complete family.
While my daughter is not,
And it makes my heart heavy with loneliness, pain, and longing.
"Reona?" Napapitlag ako sa muling pagtawag nito sa pangalan ko.
"What again?" Asik ko dito.
Naiiling na ngumiti ito at inakbayan ako sa pagkabigla ko pagkaraan ay giniya niya ako papunta sa sasakyan nya.
Nagtatanong ang mga mata ko na tumingin dito.
"I'm starving and you also, don't deny it, and please say yes, think of this as my treat for saying yes to my request of taking care of my daughter"he said then he smiled and shown to me his set of pearly white teeth and I held my breath in mesmerizing his manly beauty.
His handsomeness and Masculinity that empower me and it never fail to captivated me all this time.
