Without You

Chapter 3

Το επόμενο πρωί ξυπνάω στο κρεβάτι του. Εκείνος δεν έχει ξυπνήσει ακόμα και αποφασίζω να μείνω ήσυχη μέσα στην αγκαλιά του παρατηρώντας τα υπέροχα χαρακτηριστικά του καθώς κοιμάται. Σήμερα είναι η μέρα που πρέπει επιτέλους να του πω ότι φεύγω. 

Είναι λάθος μου που θα του το πω τόσο αργά αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Κάθε φορά που προσπαθούσα να το αναφέρω σκεφτόμουν πόσο πολύ θα τον πλήγωνα ή θα τον νευρίαζα. Δεν ξέρω τι θα ένιωθε. Είναι τόσο δύσκολο για εμένα να κοιτάζω τα υπέροχα ματάκια του ενώ του το λέω.

 -"Γλυκιά μου;" Η βραχνή πρωινή φωνή του ακούγεται τόσο όμορφη. 

 -"Καλημέρα μωρό μου " του λέω και του δίνω ένα γλυκό πεταχτό φιλί. Χαμογελάει ήρεμα και σηκώνεται από το κρεβάτι κατευθυνόμενος προς την τουαλέτα. Δεν θέλω να φύγω. Όχι όχι! Θεέ μου.

Μακάρι να μπορούσα να τα αλλάξω όλα. Από τότε που μας παράτησε η μητέρα μου η ζωή μου διαλύθηκε. Ήμουν μόνο 7 χρονών. Μεγάλωσα χωρίς την μητέρα μου. Ευτυχώς που ο πατέρας μου αγάπησε μία άλλη γυναίκα την Patricia,την μητριά μου. 

Δεν την συμπαθώ και πολύ όμως κάνει χαρούμενο τον πατέρα μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο πατέρας μου αποφάσισε να πάμε στην Αυστραλία για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι ο μόνος που μου έχει απομείνει. Ξέρω ότι όντως θα είμαστε καλύτερα εκεί γιατί είχε ζήσει 3 χρόνια στην Αυστραλία και τα οικονομικά μας είναι σε άσχημη κατάσταση οπότε δεν μπορώ να τον απορρίψω. Ο Zayn όμως; Ακούω την πόρτα να ανοίγει. 

Ο Zayn μπαίνει στο δωμάτιο. Μια πετσέτα είναι τυλιγμένη γύρω από τα πόδια του και είναι τόσο σέξι. Τον κοιτάζω επίμονα και του χαρίζω το καλύτερο χαμόγελο μου.

 -"Δείχνεις τόσο όμορφη σήμερα " -"Zayn.. " Η φωνή μου ακούγεται τόσο περίεργα. Ακουμπάει το χέρι του στο μάγουλο μου και με χαϊδεύει απαλά. Το λατρεύω τόσο αυτό. Μακάρι να μπορούσε να έρθει μαζί μου στην Αυστραλία. Τον θέλω τόσο απεγνωσμένα. Γαμώτο τον αγαπάω. Τα πρώτα δάκρυα κάνουν την εμφάνιση τους. Με κοιτάζει γεμάτος απορία. 

 -"Τ-τι έπαθες; " η φωνή του τρέμει. Δεν θέλω να ακούω αυτόν τον ήχο θα ουρλιάξω. 

 -"Πρέπει.. Πρέπει να σου πω κάτι " λέω κλαίγοντας πλέον με λυγμούς και χώνομαι στην ανοιχτή για εμένα αγκαλιά του. Παραμένει σιωπηλός και με κοιτάζει κατάματα σαν να μου λέει να συνεχίσω. Τα μάτια του γεμίζουν με δάκρυα πριν καν μιλήσω. Θέλω να πεθάνω. 

 -"Ο πατέρας μου έχασε την δουλειά του και τα οικονομικά μας είναι αρκετά άσχημα και το ξέρεις. " σταματάω για να καθαρίσω τον λαιμό μου και τον κοιτάζω για ένα δευτερόλεπτο. Δείχνει τόσο μπερδεμένος. 

 -"Συνέχισε Eva. Ειλικρινά τελείωσε αυτήν την πρόταση."

Ωχ

-"Ο πατέρας μου αποφάσισε να... " οι λέξεις δεν βγαίνουν από το στόμα μου.

 -"Να;" 

 -"Να φύγουμε " επιτέλους λέω.

 -"Τ-τι εννοείς να φύγετε;" Θεέ μου. 

 -"Θα πάμε στην Αυστραλία Zayn.. Για πάντα. " κλαίω τόσο πολύ. 

 -"Τι είναι αυτά που λες; Πότε; Γιατί δεν μου το είπες;" πλέον φωνάζει. 

 -"Σε 2 ημέρες. Zayn ξέρω ότι έπρεπε να στο είχα πει μα.... " πριν προλάβω να τελειώσω έχει βγει από το δωμάτιο και ακούω την πόρτα να χτυπάει με δύναμη. Ουρλιάζω τόσο δυνατά δεν μπορώ να ελέγξω το σώμα μου. Τι μου συμβαίνει; Γιατί αυτή η αντίδραση; Πρέπει να πάω μαζί του. Που πηγαίνει; Τι κάνω εδώ; Δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά.