Without You

Chapter 8

  Eva's POV 

Επιτέλους φτάσαμε στο σπίτι του θείου μου. Φαίνεται τεράστιο. Περνάμε την μεγάλη ασημένια εξώπορτα κατευθυνόμενοι στο σπίτι. Έχει μια μεγάλη σε έκταση αυλή με πολλά δέντρα και λουλούδια. Είναι όμορφα εδώ και σχεδόν η σκέψη του Zayn να φωνάζει το όνομα μου καθώς μπαίνω στο αεροπλάνο φεύγει από το μυαλό μου. Δεν αργεί όμως να επιστρέψει. Φτάνουμε στην πόρτα και ο θείος μου με την θεια μου, μας περιμένουν χαμογελαστοί. 

 -"Καλώς ήρθατε. Χαιρόμαστε τόσο πολύ που σας ξαναβλέπουμε. " λέει η θεία μου και το χαμόγελο της λάμπει. Την θυμάμαι αμυδρά. Ήμουν πολύ μικρή όταν την είδα τελευταία φορά. Είχαν και μια κόρη. Την συμπαθούσα πολύ. Αλλα μάλλον δεν θα μένει μαζί τους πια. 

Είναι 2 χρόνια θα μεγαλύτερη από εμένα. 

 -" Και εμείς χαιρόμαστε που σας ξαναβλέπουμε. Σας ευχαριστούμε πολύ που μας φιλοξενήτε. " Λέει ο πατέρας μου και μπαίνουμε μέσα. 

 -"Γεια σας, είμαι η Patricia. Συστήνεται η θετή μητέρα μου. 

 -" Είμαι η Alison. Χαίρομαι για την γνωριμία. " λέει η θεία μου. Ειναι πολύ όμορφη για την ηλικία της. Έχει κοντά κάστανα μαλλιά και πράσινα σκούρα μάτια. 

 -"Tina, κατέβα ήρθε η Eva. " Φωνάζει η θεία μου. Μετά από λίγα λεπτά η Tina, η ξαδέρφη μου, κατεβαίνει της σκάλες τρέχοντας. 

 -"Eva!!! " λέει και με αγκαλιάζει ζεστά. 

 -"Μου έλειψες πολύ, πάμε πάνω. " συμπληρώνει αποχαιρετά τους γονείς μου και φεύγουμε. 

Όταν μπαίνουμε στο δωμάτιο της τα χάνω για μια στιγμή. Είναι υπέροχο. Ένα απαλό ροζ χρώμα καλύπτει τους τοίχους. Έχει ένα υπέρδιπλο κρεβάτι και μια τεράστια ντουλάπα. Το γραφείο με το laptop της επάνω είναι και αυτό πολύ ωραίο. Είναι άσπρο με ροζ πινελιές. 

 -"Θα τακτοποιήσω εγώ τα πράγματα σου. " μου λέει και περνάει τις βαλίτσες από τα χέρια μου.

 -"Κάθισε" μου λέει και υπακούω. Έχει αλλάξει πολύ από τότε που έχω να την δω. Τα μαλλιά της είναι ξανθά και φτάνουν λίγο πιο κάτω από τον ώμο της. Τα μάτια της είναι καστανά και μεγάλα. 

-"Πως ήταν το ταξίδι σου; " με ρωτάει. 

-"Ωραίο, αλλά κουραστικό." λέω. Μου χαμογελάει και τελειώνει με την τακτοποίηση των ρούχων. Κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι και με παίρνει ξανά μια αγκαλιά. 

 -"Φαίνεται ότι είσαι λυπημένη για κάποιο λόγο. Μπορείς να μου μιλήσεις αν θες." μου λέει. 

-"Άφησα κάποιον πίσω στην Αγγλία που δεν θα τον ξαναδω. Τον αγαπούσα πολύ. Ήμασταν μαζί 2 χρόνια. Του είπα ότι φεύγω 3 μέρες πριν και θύμωσε μαζί μου. Και δεν μιλούσαμε καθόλου μέχρι την ώρα που έμπαινα στο αεροπλάνο ήρθε και φώναξε το όνομα μου και μου είπε αντίο. Τον έβλεπα να κλαίει και η καρδιά μου έσπαγε. 

Μου λείπει πολύ και το ότι δεν θα τον ξαναδώ ποτέ το κάνει πολύ χειρότερο. Δεν ξέρω πως θα τον ξεπεράσω ή πως θα προχωρήσω." λέω και δάκρυα απειλούν να βγουν αλλά προσπαθώ να τα σταματήσω.

 -"Λυπάμαι τόσο πολύ." λέει και πιάνει το χέρι μου και με κοιτάει με ένα παρηγορητικό βλέμμα. 

-"Θες να πάμε να δεις το Σύδνεϋ; " ρωτάει για να ξεχαστώ. Δεν έχω πολύ όρεξη αλλά δεν θέλω να της αρνηθώ. Είναι πολύ γλυκιά. 

 -"Ναι, πάμε. " λέω και κατεβαίνουμε κάτω αποχαιρετάμε τους γονείς μας και βγαίνουμε από την πόρτα.