Chapter 12

39 5 0
                                    

  RACHEL'S POV 


-"Zayn συγνώμη." λέω.
Με κοιτάει γεμάτος απορία.
-"Τι;"
-"Συγνώμη" επαναλαμβάνω.
-"Για ποιο απ' όλα;" ρωτάει.
-"Για όλα." λέω και κοιτάω κάτω.
-"Οk" μου λέει και φεύγει αλλά τον σταματάω.
-"Zayn σε παρακαλώ συγχώρεσε με. Δεν ήθελα να συμβεί όλο αυτό. Λυπάμαι τόσο πολύ."
-"Πως και έτσι;"
-"Δεν είμαι τόσο σκύλα όσο νομίζεις."
-"Υπάρχει κάτι που θα με κάνει να το πιστέψω αυτό;"
-"Zayn μετά από το χαμό που προκάλεσες στο μαγαζί πήρα όλη την ευθύνη πάνω μου. Εσύ ή θα ήσουν μέσα τώρα ή θα πλήρωνες μια τεράστια αποζημίωση." λέω και με κοιτάει με ένα βλέμμα γεμάτο έκπληξη.
-"Εμμ.. Σε ευχαριστώ."
-"Θα ήθελες να λύσουμε τις διαφορές μας και να πάμε μια βόλτα μετά την δουλειά σου ή να περάσεις από το μαγαζί το βράδυ;" ρωτάω και τον κοιτάω μέσα στα μάτια του σαν να τον παρακαλάω.
-"Εντάξει. " λέει και φεύγει.

EVA'S POV

Έχει περάσει αρκετή ώρα σε αυτή την καφετέρια και ούτε το κατάλαβα. Ειλικρινά περνάω καλά και νιώθω κάπως καλύτερα. Νομίζω. Όταν το σκέφτομαι αυτό ο Zayn έρχεται στο μυαλό μου και η χαρούμενη διάθεση αρχίζει ν α χάνεται.
-"Eva κάτι σε ρώτησα!" ο Sam λεει κοιτάζοντας με.
-"Εμ.." δεν άκουσα τι είπε και είμαι σίγουρη ότι μόλις κοκκήνισα.
-"Μάλλον δεν με πρόσεξες. " λέει και γελάει.
-"Μπορείς να το επαναλάβεις;" ζητάω ευγενικά.
-"Έχεις αγόρι;"

Oh.

Εικόνες με εμένα και τον Zayn έρχονται στο μυαλό μου και παγώνω. Νιώθω το χέρι της Tina να ακουμπάει το δικό μου χαϊδεύοντας απαλά.
-"Είναι μεγάλη ιστορία." λέω και στο πρόσωπο μου χαράζεται ένα πονεμένο χαμόγελο.
-"Συγνώμη αν σε έκανα να θυμηθείς κάτι ή αν..." λεει ο Sam και τον διακόπτω.
-"Είναι εντάξει." τον διαβεβαιώνω και του χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο.
-"Μόλις μου έστειλε μήνυμα η μητέρα μου.Λέει να επιστρέψουμε για φαγητό." λέει η Tina.
-"Οκ.Εμείς φεύγουμε!" λέω και αποχαιρετάμε τα άτομα που σήμερα γνώρισα και είναι σαν να τους ξέρω χρόνια. Παίρνω την τσάντα μου και μαζί με την ξαδέρφη μου βγαίνουμε έξω και επιβιβαζόμαστε στο αυτοκίνητο της.
-"Λοιπόν πως σου φαίνεται το Σύδνεϋ;" η Tina με ρωτάει ενώ οδηγεί.
-"Μέχρι στιγμής όλα φαίνονται πολύ όμορφα." απαντάω καταφατικά.
-"Χαίρομαι που σου αρέσει.Όλα θα πάνε καλά." με διαβεβαιώνει.
-"Συμπάθησα πολύ τους φίλους σου." αναφέρω.
-"Και εκείνοι,είμαι σίγουρη." χαμογελάει.

Μετά από 10 λεπτά φτάνουμε στο σπίτι της και μπαίνουμε μέσα.
-"Γεια σας αγάπες μου." λέει η θεία μου και χαμογελάει γλυκά. Εγώ και η Tina ανταποδίδουμε.
-"Που είναι ο πατέρας μου και η Patricia;" ρωτάω.
-"Πήγαν να ξεκουραστούν και σκέφτομαι να μην τους ξυπνήσω καν για φαγητό." με πληροφορεί και γνέφω συμφωνώντας.
-"Ο μπαμπάς ακόμα δουλεύει;" η Tina ρωτάει με ενα θλιβερό τόνο στην φωνή της.
-"Ναι γλυκιά μου." της απαντάει. Η θεία μου μας οδηγεί στην κουζίνα. Στ'αλήθεια πεινάω πολύ. Όμορφες μυρωδιές φτάνουν στην μύτη μου και ανυπομονώ. Η θεία μου είναι πραγματικά καταπληκτική μαγείρισσα. Αφού τελειώνουμε με το φαγητό,λέω στην θεία μου πως πάω να κοιμηθώ για να ηρεμήσω και εκείνη διατάζει την Tina να έρθει μαζί μου. Ανεβαίνουμε τις σκάλες και πηγαίνουμε στην κρεβατοκάμαρα. Αμέσως πέφτω στο κρεβάτι.
-"Θα κοιμηθείς;" ρωτάει με σιγανή φωνή.
-"Μμ" λέω και κλείνω τα μάτια μου. Μέσα σε δευτερόλεπτα έχω αποκοιμηθεί καθώς ονειρεύομαι μαύρα μαλλιά και μελί μάτια να με κοιτάζουν.  


Without YouOnde histórias criam vida. Descubra agora