Without You

Chapter 6

EVA 'S POV

Παίρνω και την τελευταία βαλίτσα, κοιτάζω το κινητό μου για κάποιο σημάδι από τον Zayn όμως τίποτα. Φεύγω για πάντα και δεν είπαμε ένα αντίο. Γιατί; 

Γιατί δεν με άφησε να του πω ένα αντίο; Ένα δάκρυ απειλεί την άκρη του ματιού μου και διασχίζει το δεξί μου μάγουλο και μετά ακολουθούν κι 'άλλα. 

Δεν αντέχω στην ιδέα ότι δεν θα τον ξαναδώ. 

 -"Eva κατέβα γρήγορα φεύγουμε. " η θετή μητέρα μου φωνάζει. 

Κατεβαίνω βιαστικά τις σκάλες και ελέγχω τα πράγματα μου πριν βγω από την πόρτα του σπιτιού που μεγάλωσα, αφήνοντας πίσω αμέτρητες αναμνήσεις, καλές ή κακές, για πάντα. Αυτή η ημέρα είναι η χειρότερη ολόκληρης της ζωής μου. 

Αποχαιρέτησα όλους τους γνωστούς και φίλους εκτός από τον έρωτα της ζωής μου. Τον άνθρωπο που με κάνει χαρούμενη κάθε στιγμή. Εγώ φταίω όμως. Αν του το είχα πει πιο πριν θα του έδειχνα ότι τον εμπιστεύομαι και όλα θα ήταν εντάξει, ή τουλάχιστον καλύτερα. 

Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου, ο πατέρας μου τοποθετεί τις βαλίτσες στο πορτμπαγκάζ και αφού έχουμε επιβιβαστεί όλοι ξεκινάμε και λέω από μέσα μου ένα μικρό αντίο.

 Σε ολα.

 ***

 Επιτέλους φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Δώσαμε τα εισιτήρια μας και τα διαβατήρια και περιμένουμε στην αίθουσα ώστε να ξεκινήσει η πτήση. Ο πατέρας μου με κοιτάζει και κάθεται δίπλα μου. Αγκαλιάζει την μέση μου και χαϊδεύει απαλά. 

 -"Αγάπη μου πως είσαι; " με ρωτάει. 

Χάλια. Τόσο χάλια όσο δεν ήμουν ποτέ ξανά. 

 -"Όχι και τόσο καλά. " λέω απλά. Δεν θέλω να με λυπάται κανένας. 

Η Patricia σφίγγει το χέρι μου απαλά. 

 -"Όλα καλά θα πάνε " λέει με δυσκολία και απομακρύνει το χέρι της από το δικό μου. Έχει περάσει 1 ώρα μέσα στη αίθουσα αναμονής και ευτυχώς ή δυστυχώς η πτήση μας είναι έτοιμη. Σηκώνω της βαλίτσες και κατευθύνομαι προς το αεροπλάνο. 

Καθώς ανεβαίνω την σκάλα μια υπέροχη φωνή φτάνει στα αυτιά μου. 

Θεέ μου είναι ο Zayn. 

Φωνάζει το όνομα μου. 

***

ZAYN'S POV 

Το επόμενο πρωί ξυπνάω και η πρώτη μου σκέψη είναι η Eva. Ωχ. 

Η Eva φεύγει σήμερα. Γαμώτο. Δεν της είπα αντίο. Πάω στο μπάνιο γρήγορα και ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου για να ξυπνήσω. Βγαίνω από το μπάνιο, αρπάζω τα κλειδιά μου και τρέχω πως το αυτοκίνητο μου. Δεν ξέρω αν θα προλάβω. 

Είναι μεγάλη η απόσταση, αλλά πρέπει να την δω έστω για τελευταία φορά. Μετά από μια δίωρη διαδρομή φτάνω στον προορισμό μου. Παίρνω τα κλειδιά στα χέρια μου και αρχίζω να τρέχω. Την βλέπω. 

Βλέπω το κορίτσι που αγαπώ με τα υπέροχα μακριά καστανόξανθα μαλλιά της για τελευταία φορά. 

 -"Eva! " φωνάζω. Γυρίζει. Με κοιτάει έκπληκτη και δάκρυα εμφανίζονται στο πρόσωπο της. 

 -"Αντίο Zayn." φωνάζει με τρεμάμενη φωνή. 

 -"Αντίο. " λεω κλαίγοντας και κάθομαι σε μια από τις θέσεις στην αίθουσα αναμονής με το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια μου και βρίζοντας τον εαυτό μου που την άφησα να φύγει.