Without You

Chapter 48

  RACHEL'S POV

Είμαστε με τον Zayn ξαπλωμένοι στο κρεβάτι. Εκείνος αποκοιμήθηκε και είναι μεσημέρι. Εγώ κάθομαι ακίνητη κοιτώντας στον τοίχο. Ένας δυνατός πόνος με κάνει να βογκήξω και ο Zayn ξυπνάει.
-"Τι;" λέει τρίβοντας τα μάτια του.
-"Πονάω πάρα πολύ συγνώμη." του λέω και ξανακοιμάται.
Πηγαίνω προς το μπάνιο και αρχίζω να ζαλίζομαι. Προσπαθώ να κρατηθώ όμως πριν το καταλάβω πέφτω κάτω στο κρύο πάτωμα χάνοντας τις αισθήσεις μου.

ZAYN'S POV

Ένας περίεργος ήχος από έξω με ξυπνάει.
-"Rachel;" φωνάζω και καθαρίζω τον λαιμό μου. Επαναλαμβάνω μία φορά και αποφασίζω να σηκωθώ.
Βγαίνω έξω και βλέπω την Rachel λυπόθυμη με νερά γύρω της. Θεέ μου έσπασαν τα νερά;
Ακολουθώ τις οδηγίες πρώτων βοηθειών που έχω μάθει απέξω αυτούς τους μήνες και καταφέρνω να την ξυπνήσω.
-"Rachel γεννάς." της λέω γρήγορα και με κοιτάζει έντρομη. Κατόπιν κοιτάζει το υγρό πάτωμα και προσπαθεί να σηκωθεί όσο πιο γρήγορα μπορεί. Την βοηθάω και εγώ και τα καταφέρνει.
-"Ένα λεπτό να φορέσω μία μπλούζα και φεύγουμε." λέω τρέχοντας προς το δωμάτιο.

RACHEL'S POV

Η κοιλιά μου πονάει όσο ποτέ ξανά και βιαστικά ρίχνω κρύο νερό στο πρόσωπο μου.
Ο Zayn έρχεται και βγαίνουμε από το σπίτι ενώ με κρατάει από το χέρι.
Με βοηθάει να μπω στο αυτοκίνητο και μπαίνει και αυτός στην θέση του.
-"Μην κλαις." μου λέει σκουπίζοντας το μάγουλο μου.
Κλαίω;
Δεν το κατάλαβα καν.
Ο Zayn οδηγεί όσο πιο γρήγορα μπορεί προς το νοσοκομείο και εγώ σε όλη την διαδρομή νομίζω πως θα πεθάνω από τον πόνο.

Επιτέλους φτάνουμε και σιγά σιγά κατευθυνόμαστε προς τα μέσα.Με δυσκολία περπατάω και καθώς μπαίνουμε μέσα από την πόρτα του νοσοκομείου. Ψάχνουμε για τον κύριο Smith και μια νοσοκόμα μας λέει ότι έχει αναλάβει ένα άλλο χειρουργίο και θα τελειώσει σε λίγο.
Η ίδια νοσοκόμα μας οδηγεί σε ένα άδειο κρεβάτι και το άγχος έχει αρχίσει να ανεβαίνει όλο και πιο πολύ. Φοράω τις πιτζάμες μου και ξαπλώνω. Ο Zayn μου κρατάει το χέρι και δείχνει τρομοκρατημένος.
-"Φοβάμαι." του λέω και τα δάκρυα απειλούν τα μάτια μου.
-"Ηρέμησε Rachel. Όλα θα πάνε καλά." μου λέει και μου χαρίζει ένα εμψυχωτικό χαμόγελο.
Αρχίζω να τρέμω.
Μία νοσοκόμα πλησιάζει και ζητάει στον Zayn να βγει έξω. Ο Zayn υπακούει και με φιλάει στο μάγουλο.

ZAYN'S POV

Βγαίνω από το δωμάτιο και έχω τόσο άγχος. Δεν μπορώ να συνειδητοποίησω ότι σε λίγες ώρες θα γίνω πατέρας. Πως θα είναι αυτό το κοριτσάκι; Θα μου μοιάζει;

Ποτέ δεν λάτρευα τα μωρά, δεν μπορώ να πω φυσικά πως τα μισούσα αλλά τα θεωρούσα βάρος. Όταν όμως έρχεται η στιγμή να αποκτήσεις το δικό σου μωρό αλλάζεις γνώμη.
Θα ήταν ακόμα καλύτερα να είχα ένα παιδί με την γυναίκα που αγαπώ και όχι με αυτήν. Παρ'όλα αυτά θα μείνω δίπλα της και θα την στηρίξω. Θα μεγαλώσουμε μαζί το παιδί μας και θα φροντίσω να μην στερηθεί κάποιον από τους δύο.
Κάθομαι σε μία καρέκλα έξω από το δωμάτιο καθώς βλέπω τον κύριο Smith να έρχεται προς τα εκεί.
-"Γεια σας κύριε Smith." του λέω δίνοντας το χέρι μου. Η αγωνία καθαρή στην φωνή μου.
-"Zayn πως νιώθεις;" μου λέει με ένα στραβό χαμόγελο.
-"Περίεργα." απαντώ και κάθομαι.
-"Όλα θα πάνε καλά." λέει ανοίγοντας την πόρτα ενώ χάνεται μέσα στο δωμάτιο που βρίσκεται η Rachel.
Θεέ μου μακάρι να πάνε όλα καλά.
Τηλεφωνώ στους γονείς μου, πρέπει να τους ειδοποιήσω. Μετά από λίγους χτύπους η μητέρα μου απαντάει στην κλήση μου.
-"Έλα γλυκιέ μου."
-"Μητέρα είμαστε στο νοσοκομείο κοντά στο σπίτι μου η Rachel γεννάει." λέω κατευθείαν.
-"Αλήθεια; Ερχόμαστε αμέσως." λέει κλείνοντας το τηλέφωνο.
Αποφασίζω να τηλεφωνήσω και στον Louis.
-"Χευ."
-"Λου η Rachel γεννάει είμαστε στο γνωστό νοσοκομείο. Μπορείς να έρθεις από εδώ;"
-"Φυσικά έρχομαι." λέει και η γραμμή κλείνει.
Κάθομαι εδώ σε αυτή τη καρέκλα μόνος με το πρόσωπο μου ανάμεσα στα χέρια μου μη ξέροντας τι στο διάολο γίνεται. Τώρα γεννάει ή την εξετάζουν; Δεν έχω ιδέα γαμώτο.

Μετά από μερικά λεπτά ο Λούι έρχεται.
-"Φίλε μου πως είσαι;" μου λέει ενώ κάθεται στην καρέκλα δίπλα μου.
Κουνάω το κεφάλι μου.
-"Είναι περίεργο συναίσθημα." λέω ανασηκώνοντας τους ώμους μου και με αγκαλιάζει.

Μετά από μία ώρα περίπου η πόρτα από το δωμάτιο που βρίσκεται η Rachel ανοίγει. Δύο νοσοκόμες μεταφέρουν το κρεβάτι με την Rachel. Από πίσω ακολουθεί ο κύριος Smith.
-"Την πάμε στο χειρουργείο γιατί είναι έτοιμη να γεννήσει." μου λέει και πριν προλάβω να πω κάτι τρέχει κοντά τους. Οι γονείς μου δεν έχουν φτάσει και άγχος με κατακλύζει. Ο Λου χαϊδεύει την πλάτη μου.
-"Ηρέμησε Zayn." μου λέει με σιγανή φωνή.
-"Λου θα γίνω πατέρας." του λέω. Γελάει.
-"Ποτέ δεν το περίμενα αυτό." λέει.
-"Ούτε εγώ." απαντώ και γνέφει.