Without You

Chapter 33

  ZAYN'S POV

Η ταινία τελείωσε. Ήταν πραγματικά υπέροχη.
-"Πηγαίνω στο σπίτι είναι αργά." μου λέει ο Louis.
-" Εντάξει Λου, θα σου στείλω αύριο." λέω και αγκαλιαζόμαστε.
-"Καληνύχτα." λέει φεύγοντας.
Η ώρα είναι 3 τα ξημερώματα. Έπρεπε ήδη να έχω κοιμηθεί γιατί αύριο δουλεύω. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου, βγάζω τα ρούχα μου εκτός από το εσώρουχο μου. Ρυθμίζω το ξυπνητήρι στο κινητό μου και κλείνω τα μάτια μου.
Στο μυαλό μου έρχονται αναμνήσεις από εμένα και την Eva και κοιμάμαι.

***

Το ξυπνητήρι ξυπνάει. Η ώρα είναι 9 και στις 9:30 πρέπει να είμαι στην δουλειά.
Πηγαίνω στο μπάνιο και κάνω ένα ντουζ. Κατόπιν πλένω τα δόντια μου ενώ στεγνώνω τα μαλλιά μου και τα φτιάχνω. Τυλίγω μία πετσέτα γύρω μου και πηγαίνω στην ντουλάπα μου. Φοράω μια σκούρο μπλε μπλούζα και το αγαπημένο μου μαύρο τζιν.

Κατεβαίνω τις σκάλες και ανοίγω το ψυγείο για να φάω κάτι. Αποφασίζω να φάω ένα σάντουιτς και να πιω λίγο χυμό. Αφού παίρνω το κινητό και τα κλειδιά μου, με βιαστικές κινήσεις βγαίνω από το σπίτι και κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Μπαίνω στο αυτοκίνητο και οδηγώ γρήγορα προς το μαγαζί.
Φτάνω και μπαίνω μέσα στο κτήριο.
-"Καλημέρα Stefan." χαιρετώ τον φίλο μου.
-"Χευ Zayn ξεκίνα! Το μαγαζί είναι ήδη γεμάτο." κοιτάζω γύρω μου και όντως σχεδόν όλα τα τραπέζια είναι γεμάτα. Είναι μόλις 9:30 το πρωί πως είναι δυνατόν;

Φοράω το μπλουζάκι με το όνομα του μαγαζιού 'Stories' και το ταμπελάκι μου.
Ψάχνω για τον κύριο Horan.
-"Καλημέρα Zayn. Ξεκίνα." ακούω την φωνή του.
Είναι περίεργο που το αφεντικό μου είναι ενα χρόνο μικρότερος από εμένα αλλά μ'αρέσει!
-"Αμέσως!" του λέω και ξεκινάω. Παρόλο που είναι μικρότερος πρέπει να είμαστε ευγενικοί απέναντι του.
Δεν βρήκα χρόνο να τηλεφωνήσω στην Rachel για να δω τι έγινε με τον γυναικολόγο.

Τελειώνω την δουλειά και βγαίνω λίγο έξω για να της τηλεφωνήσω.
Πληκτρολογώ τον αριθμό της και την καλώ.
-" Zayn;"
-"Rachel; Τι έγινε;"
-"Είμαι έγκυος Zayn. Στην κοιλιά μου έχω το παιδί σου." η ανάσα μου σταματάει. Γαμώτο είχα μία μικρή ελπίδα ότι δεν θα ήταν. Δεν είμαι έτοιμος για αυτό, είμαι μαλάκας.
-"Oh θα περάσω από εκεί σε λίγο." λέω και κλείνω το τηλέφωνο

Μπαίνω μέσα στο μαγαζί και για να αποχαιρετήσω το αφεντικό και τον Stefan αφού τελείωσα τη βάρδια μου.

Μπαίνω βιαστικά στο αυτοκίνητο μου ενώ προσπαθώ να θυμηθώ την διαδρομή για το σπίτι της Rachel.
Τελικά τα καταφέρνω και τρέχω γρήγορα έξω από το αυτοκίνητο μπαίνοντας στο μικρό σπίτι της Rachel.
Χτυπώ το κουδούνι και περιμένω να ανοίξει αλλά τίποτα.Χτυπάω συνεχόμενα αλλά δεν ανοίγει. Σίγουρα είναι μέσα, έχει φως.
"Rachel!" φωνάζω.
Αποφασίζω να μπω μέσα.
Βλέπω την Rachel με την πλάτη της στο πάτωμα λιπόθυμη. Θεέ μου λυποθύμησε εξαιτίας της εγκυμοσύνης.

Τρέχω δίπλα της και προσπαθώ να την συνεφέρω. Ξεκουμπώνω λίγο το πουκάμισο της για να χαλαρώσει το σώμα της και της δροσίζω το πρόσωπο με λίγο νερό. Σηκώνω τα πόδια της γιατί είχα διαβάσει ότι βοηθάει. Έχω αγχωθεί πολύ αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα ακούω μικρά βογκητά. Ξαφνικά ανοίγει τα μάτια της και με κοιτάζει περίεργα. Τα μάτια της είναι κόκκινα.
-" Zayn"
-"Είσαι καλά;" την ρωτάω γρήγορα.
-"Βοήθησε με να σηκωθώ." λέει και σηκώνει το μισό σώμα της ενώ την τραβάω για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.
Την κρατάω από το χέρι και την τραβάω προς τον καναπέ.
-"Συγνώμη αλλά θα κοιμηθώ λίγο." μου λέει και ξαπλώνει πίσω στον καναπέ ακουμπώντας το κεφάλι της σε ένα μαξιλάρι.
"Ναι φυσικά κοιμήσου!" της λέω και κάθομαι στον απέναντι καναπέ.

Μέσα σε λίγα λεπτά έχει αποκοιμηθεί αφού η αναπνοή της ακούγεται βαριά.
Την παρατηρώ ενώ κοιμάται και δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι αυτή η γυναίκα θα γίνει η μητέρα του παιδιού μου. Είναι αδύνατον! Θα γίνω πατέρας σε εννέα μήνες; Είμαι μόλις 22 και δεν θα ήθελα παιδί από τώρα. Βέβαια με την Eva δεν θα με πείραζε.

Κοιτάζω το πρόσωπο της χωρίς κανένα ίχνος μακιγιάζ. Είναι πιο γλυκιά έτσι, πιο φυσική.
Λοιπόν ναι. Θα γίνω πατέρας. Και το παιδί μου θα είναι αυτής της γυναίκας που μόνο πηδιόμαστε. Γαμώτο δεν φανταζόμουν ότι θα γίνονταν όλα αυτά.