Without You

Chapter 15

  EVA'S POV

Το επόμενο πρωί ξυπνάω και ο πονοκέφαλος έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω να κάνω μπάνιο. Αφού τελειώσω τυλίγω μια πετσέτα γύρω μου και κατευθύνομαι στην ντουλάπα για να διαλέξω τι θα βάλω. Δεν έχω κανονίσει τίποτα με την Tina οπότε επιλέγω να βάλω μια γκρι φόρμα και ένα ροζ μπλουζάκι. 

Ξαναπάω στο μπάνιο στεγνώνω τα μαλλιά μου και τα χτενίζω. Η Tina ακόμα κοιμάται οπότε αποφασίζω να πάω μόνη μου κάτω. Κατέβα να τις σκάλες και δεν βλέπω κανέναν. Δεν είναι κανείς στο σπίτι πέρα από εμένα και την Tina που κοιμάται. Περιμένω δεκαπέντε λεπτά αλλά κανένας δεν έχει επιστρέψει ακόμα οπότε φτιάχνω πρωινό και τρώω μόνη μου. Βάζω τα πιάτα στο πλυντήριο και παίρνω την ζακέτα μου και βγαίνω για περπάτημα. 

Η πόλη είναι υπέροχη και μερικές φορές ξεχνάω τον Zayn. Άραγε θα είναι εύκολο να προχωρήσω και να μην πονάω στο άκουσμα του ονόματος του; Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχουμε μιλήσει καθόλου. Είμαι ήδη 8 τετράγωνα μακριά από το σπίτι και ακούω μια αντρική φωνή να φωνάζει το όνομα μου.

-"Eva!" με φωνάζει ο Sam.
-"Χευυ Sam. Τι κάνεις;;" λέω και χαμογελάω.
-"Μια χαρά εσύ;"
-"Καλά." απαντάω.
-"Γιατί είσαι μόνη; Που είναι η Tina;" Με ρωτάει.
-"Κοιμάται και δεν ήθελα να την ξυπνήσω οπότε βγήκα να περπατήσω. Εσύ που πας;" ρωτάω.
-"Πουθενα συγκεκριμένα. Και εγώ για να περπατήσω βγήκα. Θες να πάμε να πάρουμε καφέ ή κάτι τέτοιο;" μου προτείνει.
-"Ναι πάμε. " λέω και κατευθυνομαστε προς την κοντινότερη καφετέρια. Παραγγέλνουμε και βγαίνουμε από το μαγαζί συνεχίζοντας το περπάτημα και ξαφνικά με πιάνει πάλι μια από εκείνες τις ζαλάδες. Χειρότερη από τις άλλες. Πέφτει το ποτήρι μου κάτω και ο Sam τρομαγμένος με πιάνει στα χέρια του για να μην πέσω.
-"Είσαι καλά;" με ρωτάει.
-"Όχι και πολύ καλά. Με πιάνουν ζαλάδες έσω και 2 μέρες. Σήμερα θα πάω στο γιατρό. Είναι καλύτερα όμως τώρα να πάω σπίτι." λέω.
-" Ναι, θα σε πάω μέχρι το σπίτι σου" μου λέει και γνεφω. Στην διαδρομή είμαι ζαλισμένη αλλά όχι και τόσο πολύ. Μετά από λίγο φτάνουμε στο σπίτι.
-"Θες να έρθω μέσα; Θες βοήθεια σε κάτι;" με ρωτάει.
-"Όχι εντάξει είμαι. Ευχαριστώ πάντως." λέω και τον αποχαιρετώ ενώ εκείνος φεύγει. Μπαίνω μέσα στο σπίτι και η Tina ακόμα κοιμάται. Καθώς μπαινω στην κουζίνα να πάω να πιω ένα ποτήρι νερό η ζαλάδα επιστέφει και πιάνομαι από το τραπέζι αλλά δεν προλαβαίνω και λιποθυμώ παίρνοντας μαζί μου το τραπεζομάντιλο με αποτέλεσμα στο βάζο που ήταν πάνω να πέσει και να κάνει θόρυβο.

TINA'S POV

Ξυπνάω από ένα τρομακτικό θόρυβο και κατευθύνομαι κάτω για να δω τι είναι. Καθώς μπαίνω στην κουζίνα βλέπω την Eva κάτω λιπόθυμη και το βάζω δίπλα της σπασμένο. Βιαστικά την σηκώνω όσο μπορώ και την βάζω μέσα στο αμάξι στα πίσω καθίσματα. Μπαίνω στη θέση του οδηγού και κατευθύνομαι προς το νοσοκομείο. Μετά από μια εικοσάλεπτο διαδρομή γεμάτο άγχος φτάνουμε στο νοσοκομείο και ζητάω την βοήθεια από έναν νοσηλευτή να με βοηθήσει να κουβαλήσω την Eva στα επείγοντα. Την βάζουν σε ένα κρεβάτι και αρχίζουν τις εξετάσεις. Η αγωνία μου δεν έχει μειωθεί καθόλου, αντίθετος μεγαλώνει. Μια νοσοκόμα έρχεται προς το μέρος μου και μου λέει ότι μπορώ να πάω μέσα να της μιλήσω μέχρι να τελειώσουν οι εξετάσεις. Γρήγορα μπαίνω μέσα στο δωμάτιο της.
-"Πως είσαι;" την ρωτάω καθώς της πιάνω το χέρι.
-"Είμαι καλύτερα τώρα." μου λέει και μου χαμογελάει όσο μπορεί.
-"Τρόμαξα πολύ Eva. Σε βρήκα λιπόθυμη στην κουζίνα.
-"Καταλαβαίνω. Δεν πειράζει τελείωσε τώρα." μου λέει και βλέπουμε μια νοσοκόμα να έρχεται κι μας λέει το μοναδικό πράγμα που δεν περίμενα να ακούσω αυτή τη στιγμή.