just a little bit of your heart ft. Niall Horan (one direction)

39

*2 dagen verder*

Emma's point of view

De laatste 2 dagen heb ik elke dag nog gebelt met Niall. Hij zij dat hij het vreselijk vond dat hij er niet voor mij kon zijn nu. Soms barste ik in tranen uit en zei hij lieve woordjes wat mij kalmeerde. Het helpte wel.

Ook heb ik elke dag iets leuks gedaan met mijn moeder. Niet van haar lijstje, maar gewoon leuke dingen. We zijn naar de juwelier geweest en daar heb ik een kettinkje laten maken met papa's, en mijn naam erop. Ze vond hem heel mooi en heeft hem gelijk omgedaan.

Morgen komen Niall en de andere jongens. En natuurlijk Sofia en Eleanor. Niet te vergeten. Ik mis ze zo. Ik zit minimaal 4x per dag op mijn kamer te huilen omdat is ze mis en dat van mijn moeder. Ik kan dit gewoon niet meer aan.

Mijn moeder moet vandaag naar het ziekenhuis voor controle.

Dus hier staan we dan, weer terug in het ziekenhuis. De witte kleur straalt geen enkele emotie uit. Het is saai. We lopen door de gangen. Uit sommige kamers hoor ik piepjes komen en uit sommige gehuil. Snel loop ik door.

Nadat mijn moeder testjes heeft gedaan krijgen we nieuws. De dokter zit aan zijn bureau en wij zitten ervoor.

"Oké mevrouw Rose, u gaat snel achteruit." Zegt de dokter. Ik slik.

"Betekent dit dat ze minder lang heeft?" Vraag ik zacht. Hij knikt.

"U red sowieso de gezegde 2 weken niet. Het is vreselijk om dit mede te delen, maar vanaf nu en een week kan het zomaar gebeuren" zegt hij. Ik kijk naar mijn moeder die met tranen in haar ogen zit. Mijn vader staart mijn moeder ook aan. Ik pak mijn moeders hand en knijp er even in om te laten weten dat wij er voor haar zijn.

"Dankuwel" zegt mijn moeder. We geven de dokter nog we hand en lopen dan het ziekenhuis uit. We rijden naar huis.

Als we bijna thuis zijn rijd ik door richting een groot meer. Ik parkeer de auto en help mijn moeder in de rolstoel. Mijn vader is ook verbaast dat ik hier heen rijd. Ik wil haar lijstje nu zo snel mogelijk afmaken.

Met zijn 3en lopen we (behalve mijn moeder in de rolstoel) naar de rondvaartboot. Ik koop kaartjes en rol mijn moeder naar binnen. Mijn vader loopt achter ons. We gaan aan een tafeltje zitten en kijken uit het raam. Het water golft rustig heen en weer. Na een tijdje voel ik dat de boot begint te bewegen.

Mijn moeder glimlacht alleen maar. Mijn vader kijkt glimlachend naar mijn moeder. Waarschijnlijk wil hij hetzelfde als mij. Het beste voor mijn moeder.

Na al een tijdje hebben gevaren gaan we met mijn moeder naar het dek. Helemaal boven op de boot. Ik heb al hoogtevrees dus dit is al heel eng. Ik rijd mijn moeder naar de railling. Ik zet haar ervoor. Mijn moeder kijkt blij voor haar uit. Ik ga naast haar rolstoel op mijn hurken zitten. Samen kijken we in stilte naar de vogels die er vliegen. De meeste zijn meeuwen. Ik draai me om en zie dat mijn vader allemaal foto's zit te maken van ons. Ik lach en draai mijn moeder haar rolstoel om. Ze kijkt me verward aan maar als ze mijn vader ziet glimlacht ze. Ik ga net zoals zonet gehurkt naast mijn moeder zitten en sla een arm om haar heen. Mijn vader maakt een foto. Dan geef ik haar de zoen op haar wang. Ook daar maakt mijn vader een foto van. Hij laat de foto's zien. Ze zijn heel mooi.

Ik pak het toestel over en bekijk de foto's nogmaals. Dan kijk ik naar mijn ouders. Mijn vader zit bij mijn moeder. Op de grond. Snel maak ik daar een paar foto's van.

Na een tijdje gaan we weer naar het cafeetje omdat het toch ietsje te koud werd. Ik bestel wat drinken en we praten over vroeger. Toen ik klein was. Het is wel grappig om die verhalen te horen, omdat je ze zelf wel hebt meegemaakt, maar niet meer herinnert. Soms denk je van
-omg heb ik dat echt gedaan of ge zegt. Echt best raar. Als de boottocht is afgelopen rijden we naar huis en ik help weer mijn moeder in bed. Dan loop ik naar mijn eigen slaapkamer.

Ik plof neer op bed. Morgen komen de jongens en El en Sofia. Ze gaan om 11 uur in het vliegtuig. Ze landen om 12 uur. Daarvoor hebben ze de laatste show. Mijn vader zou ze van het vliegveld halen, zodat ik bij mijn moeder kan blijven. Waarschijnlijk slaapt ze dan al, maar het word zo gezellig!

Ik pak het lijstje van mijn moeder er nog eens bij. Ik vink alles af wat we gedaan hebben.

'Bucket'list

Graf van Anouk bezoeken

✔Boottocht maken

Meiden dagje met Emma

✔Met papa uiteten

Emma zien pianospelen

Niall ontmoeten

Ze ontmoet Niall morgen, dus dat vink ik ook alvast af. Hmm... even denken... wat kunnen we voor die andere dingen verzinnen? Ineens schiet me een top idee binnen. Ik schrijf alles op een papiertje en pak dan mijn mobiel erbij. Ik sms Niall nog snel.

▶Emma
Hee Nialler, ik mis je. We zien elkaar morgen weer. Slaap lekker. Xx ❤

Ik glimlach. Ik mis Niall. Ik heb hem zo hard nodig. Hij weet dat, en hij word boos op zichzelf omdat hij er niet voor mij kan zijn. Ik wil hem niet zo zien, omdat ik wel voor mezelf kan zorgen. Natuurlijk snap ik hem wel. Hij wil mij troosten maar dat lukt niet als hij meer als 500 kilometer verderop zit. Er stromen er paar tranen over mijn wangen. Ik hoor het bekende geluidje van mijn telefoon en gris hem zo snel mogelijk van mijn nachtkastje af.

▶Niall
Ik mis jou ook babe. Ik hou van je. Morgen kan ik je weer in mijn armen nemen, dan ben ik er weer. Sweet dreams!

Ik glimlach. Hij is zo lief! Ik heb zo'n zin in morgen! Ik sluit mijn ogen en al snel val ik in slaap.

-------