'The Kiss Life'

ΓΙΑΤΙ???

Εχω μεινει με το στομα ορθανοιχτο :ο.
Δεν μπορει να εχουν γινει ολα αυτα,και γω να μην ξερω απολυτως τιποτα!
Μολις μου τ'ειπε ολα αυτα ο μπαμπας,σηκωθηκε και εφυγε απο το δωματιο μου.Ξαπλωσα στο κρεβατι και "κουλουριαστικα".Επειτα αρχισα να κλαιω,και να αναρωτιεμαι!Γιατι;Γιατι να εμφανιστει μπροστα μου τωρα;Τωρα που ημουν ενα βημα,στο να συνελθω απο την καταθληψη,που μου προκαλεσε!Γιατι;Μια απαντηση ζηταω,ΜΙΑ!Αφησα τα ματια μου να κλεισουν,γιατι απο τι προεβλεπτα το ειχα αναγκη.

Ακουσα φωνες στο σαλονι,που αυτο σημαινει οτι η μανα μου,παλι με καποιον/α μιλαει.Ενιωσα την κοιλια μου να διαμαρτυρειτε και ετσι κατευθυνθηκα προς την κουζινα.Πριν μπω ομως μεσα,ακουσα μια πολυ γνωστη γυναικεια φωνη.Πλησιασα πιο πολυ και ειδα την Κ.Γεωργια την μαμα του βαγγ..τελος σπαντων αυτου νου.Μετανιωσα την ωρα και την στιγμη που ηθελα να φαω.Προσπαθησα να μην κανω αισθητη την παρουσια μου,γιατι δεν ειχα καμια ορεξη για κουβεντα.

"Αα και αυτη ειναι η κορη μου,η Ιωαννα"λεει η μαμα μου και αμεσως η Κ.Γεωργια γυριζει και με κοιταει εκλπηκτη.

"Ποπο εσυ μεγαλωσες,ποσο εισαι κουκλα μου;"με ρωταει και παω να απαντηδω,αλλα πεταγεται το εξυπνοπουλι η,μανα μου.

"15 ειμαστε,φετος θα παμε 1ο λυκειου"λεει ολο καμαρι."Ελα Ιωαννα καθησε"μου ξανα λεει η μανα μου,και γω παω και καθομαι διπλα της.

"Αληθεια;και δεν σου φενεται"μου λεει,και δεν το πυστευω αυτο που ακουσα.Δηλαδη ποσο με κανει για 25αρα;Ελεος!

"Ναι,ειμαστε αρκετα αναπτυγμενες"μου λεει και πειραζει τα μαλλια μου,πραγμα το οποιο μου σπαει τα νευρα!

"Μαλιστααα..λοιπον Ιωαννα,μηπως εισαι φαν του γιου μου;"με ρωταει και γουρλωνω τα ματια μου.Πως τολμαει και ρωτα κατι τετοιο;Ο γιος της μου κατεστρεψε την ζωη.

"Οχι,και ουτε εχω σκοπο να γινω"απανταω βλοσηρα και μ'αυτο φευγω απο το διαμερισμα κοπανωντας την πορτα πισω μου.

Περπαταω δεν ξερω που πηγαινω!Την Αθηνα δεν την ξερω καλα.Ειμαι σε ενα παρκακι και καθομαι σ'ενα παγκακι.Εχει αρχισει να σκοτεινιαζει και ετσι παιρνω το δρομο της επιστροφης.
Καθως περπαταω,ακουω και αλλα βηματα πισω μου.Επιταχυνω αλλα σε μια στιγμη καπου "σκουντουφλαω"και πεφτω.

"Εππ..κοπελια εισαι καλα;"με ρωταει ενας αρκετα μικροκαμμομενος νεαρος,αδυνατος.Ναρκωμανης,μονο αυτο σημαινει.

"Εμμ..ναι"λεω διστακτικα.Σηκωνομαι να φυγω αλλα με προλαβενει και πιανει το χερι μου.Η ανασα του τοσο ασχημη και βρωμερη..μυριζει..ναρκωτικα.

"Εμμ..θες να σου δωσω πραγμα.Εχω καλο"λεει και βγαζει απο την τσεπη του,ενα φακελακι με μια ασπρη σκονη μεσα.

"Οχι"λεω και φευγω τρεχοντας.

Φτανω στο σπιτι και μπαινω κατευθειαν στο δωματιο μου,αγνοωντας τις φωνες της μαμας μου.Βαζω μπιτζαμες και πεφτω για υπνο.Πφφφ τι μερα και αυτη!

Ξερω αργισα να βαλω,και ζητω συγνωμη.Ελπιζω να σας εικανοποησε αυτο το κεφαλαιο,δεν ειχα τοση πολυ εμπνευση.Γεια σας καληνυχτααα!!
Vote and comment!