'The Kiss Life'

..ΤΗΛΕΦΏΝΗΜΑ..

Vangelis POV

Πέρασε τόσος καιρός, τόσα χρόνια! Ακόμα μετανιώνω για αυτήν μου την πράξη τότε. Ξέρω ότι της στιγμάτισα την ζωή. Απλά ήμουν μεθυσμένος γαμώτο! Αλλά όσο πιομένος κι αν ήμουν θυμάμαι κάτι. Θυμάμαι ότι, δεν πήρα προφύλαξη εκείνη την μέρα. Που αυτό σημαίνει ότι.. Ο Θεέ μου! Την άφησα έγκυο! Βασικά αυτό το ξέρω, απλά δεν μπορώ να το συνειδιτοποιήσω ακόμη. Πατέρας; Εγώ;

Έβαλα ντετέκτιβς να ψάχνουν σε κάθε σημείο της Ελλάδος. Τίποτα δεν βρήκαν! Ίχνος της. Θέε μου, κι αν έχει πάθει κάτι; Αυτή; Το παιδί θα είναι καλά; Είμαι σίγουρος ότι το κράτησε. Είναι πολύ ευαίσθητη για να κάνει έκτρωση σε μια αθώα ψυχούλα. Έχω φάει τον τόπο. Ρώτησα τους γονείς τις αν έχουν απάντηση. Ούτε αυτοί ξέρουν κάτι, βασικά στην αρχή δεν τους πολυπίστεψα ειδικά τον πατέρα της γιατί πίστευε ότι εγώ φταίω που έφυγε. Και πράγματι, εγώ φταίω! Αλλά στο τέλος είδα την μητέρα της να σπαράζει στο κλάμα. Τότε κατάλαβα ότι όντως οι γονείς της δεν γνωρίζουν κάτι.

(..)

Είμαι καθισμένος σε μια καρέκλα του στούντιο και έχω πάρει την κιθάρα μου στα χέρια. Θέλω τόσο πολύ να τραγουδήσω, ένα λυπητερό κομμάτι για αυτό που αισθάνομαι τώρα. Μερικές φορές λένε ότι με την μουσική εκφράζεις τα συναισθήματα σου. Εγώ αυτό το έχω ανακαλύψει πριν πολλά χρόνια πριν. Όταν είχα την πρώτη μου σχέση, και έπαιζα ωραία, χαρούμενα, ρομαντικά τραγούδια στην κιθάρα. Οταν πρωτοχώρισα.. Εξέφρασα όλα τα συναισθήματα μου στο τραγούδι και στην μελωδία του οργάνου. Τώρα όμως αυτά περάσανε, κοντεύω 25 χρονών. Δεν πρέπει να κλαίω σαν γυνεκούλα! Είμαι άντρας πλέον! (Μμμ:$, σιγά εσύ :/ )

Τα δάχτυλα άρχιζαν να κινούνται μόνα τους πάνω στην κιθάρα χωρίς να κάνω κάτι εγώ. Τόσο πολύ το ήθελα! Και το στόμα μου, να αντηχεί ένα τραγούδι.

Θέλω να σου μιλήσω, θέλω να 'μαι μαζί σου
Και να 'σε αποκοιμήσω, να 'μαι η αναπνοή σου
Έτσι να 'με ακούσεις, μην με αφήσεις να φύγω
Με έρωτα να με λούσεις, αν ερχόσουν για λίγο..

Αν μου τηλεφωνούσες θάνατος η φωνή σου
Που δεν ξεχνάω πότε
Έτσι που με φιλούσες, λες και ήμουν ζωή σου
Σαν να πες όλα ναι..

Πνίγομαι σε πελάγη, το χέρι σου πια δεν φτάνω
Τόσα μεγάλα λάθη, μα μέσα σου τα χάνω
Θέλω εδώ να μένω, που σ' έχω αγαπήσει
Κι ούτε καταλαβαίνω, αν έχουμε χωρίσει..