'The Kiss Life'

..ΦΕΎΓΩ..

Ακούω ένα σιγανό, απαλό ροχαλητό και ανασηκώνω το κεφάλι μου από τον θώρακα του. Κοιμάται γαλήνια ενώ μπορώ εύκολα να παρατηρήσω τις καλοσχηματισμένες γωνίες του προσώπου του. Είναι πραγματικά πανέμορφος! Ακουμπάω ξανά πάνω στο στήθος του και αρχίζω να σκέφτομαι αυτά που συναίβησαν πριν από λίγες ώρες. Έξω δεν έχει ξημερώσει. Η ώρα που δείχνει το ηλεκτρονικό ξυπνητήρι δίπλα μου είναι μόλις 05:00 το πρωί. Ναι, σίγουρα. Θα κοιμάμαι τουλάχιστον δύο ώρες. Αλλά μου είναι αδύνατον να ξεχάσω αυτά που έγιναν.

"Γιατί δεν κοιμάσαι; "Ακούω την αγουροξυπνημένη φωνή του και πετάγομαι. Μα καλά.. Δεν κοιμάται;

"Γιατί δεν έχω όρεξη. "

"Γιατί δεν έχεις όρεξη; "

"Γιατί.. Γιατί.."Δεν μπορώ να αρθρώσω μια σωστή πρόταση. Ντρέπομαι να του πω ότι σκέφτομαι αυτά που μου έκανε πριν λίγες ώρες. Ξαφνικά ανεβαίνει από πάνω μου και με φιλάει απαλά στα χείλη.

"Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι να μου πεις  ότι σκέφτεσαι αυτά που κάναμε πριν. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να αισθανθείς ντροπή την πρώτη φορά αλλά μετά όμως σου το υπόσχομαι. Θα 'θες να το σκέφτεσαι και να το κάνεις πράξη κάθε μέρα."Λέει στο τέλος με πονηρή φωνή αφήνοντας με άφωνη. Κατεβαίνει από πάνω μου και με τραβάει πάλι πάνω στο στήθος του.

"Κοιμήσου τώρα ομορφιά μου! "Με αποκαλεί με αυτό το τόσο ωραίο χαϊδευτικό και 'γω αμέσως αφήνω τα μάτια μου να κλείσουν κουρνιάζοντας στην αγκαλιά του.
Οι φθινοπωρινές ακτίνες του ήλιου κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο δωμάτιο, προκαλώντας με να ανοίξω τα μάτια μου. Μετανιώνω που δεν έκλεισα το παράθυρο από την δεξιά πλευρά του δωματίου του. Καθώς το κεντρικό δεν το ανοίγει πότε διότι -από τι έμαθα δηλαδή- αν το ανοίξει φαίνονται τα πάντα.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και συνηδειτοποιώ ότι δεν φοράω καν ρούχα. Όχι εντάξει, μόνο το σουτιέν μου φοράω αλλά από εκεί κάτω είμαι γυμνή. Αμέσως αρπάζω την μπλούζα του Βαγγέλη που την είχε πετάξει στο πάτωμα εχθές μετά τις ερωτικές μας περιπτύξεις και την φοράω γρήγορα ώστε μην ξυπνήσει και με δει έτσι, γιατί πραγματικά θα πεθάνω από ντροπή!

"Μμμ.. Μου χάλασες το θέαμα.."Ακούω την φωνή του και ταράζομαι ενώ τα μάγουλα μου γίνονται κατακόκκινα. Ο Χριστέ μου.. Πάω και κλείνω το παράθυρο χωρίς να δώσω σημασία στα λόγια του και έπειτα ξανά ξαπλώνω στο κρεβάτι. Νιώθω την καυτή του ανάσα να χτυπάει τον λόβο του αυτιού μου ανατριχιάζω ολόκληρη. Βασανιστήρια! Πολλά!