'The Kiss Life'

ΞΑΦΝΙΚΑ..

Έχουν περάσει τρεις μέρες και δεν την έχω συναντήσει. Μία φορά πήγα έξω από το σπίτι της και κάθησα τουλάχιστον 5 ώρες. Ξέρω..Κάνω σαν ανώριμο. Αλλά όταν αγαπάς έτσι είναι. Ναι την αγαπάω. Το παραδέχομαι. Η αγαπή δεν είναι έγκλημα. Είμαι  στο studio στο σπίτι μου και παίζω  κιθάρα ενώ τραγουδάω και το all of me. Ένα  τραγούδι που μιλάει για έρωτα, πόνο και αγάπη. Αυτά αισθάνομαι και γω.

"Βαγγέλη,Βαγγέλη..Βγες  έξω ξέρουμε ότι είσαι μέσα."ακούω τις πριγκίπισσες μου να φωνάζουν το όνομα μου έξω από την πολυκατοικία. Τις αγαπάω πολύ,γιατί αυτά τα χρόνια με έχουν στηρίξει τόσο πολύ που τις νιώθω πλέον σαν οικογένεια μου. Τόσο δυνατό συναίσθημα!

Αποφασίζω να βγω έξω και να τις χαιρετήσω. Δεν θέλω να κάθονται έξω στο κρύο για εμένα.
Ανοίγω την πόρτα της εξόδου της πολυκατοικίας και έρχομαι σε επαφή με τουλάχιστον 40 κεφάλια.
Μια κοπέλα ορμάει και με αγκαλίαζει τόσο σφιχτά που δεν μπορώ να πάρω ανάσα.

"Βαγγέλη..Βαγγέλη είναι η πρώτη φορά που σε βλέπω, που σε αγκαλιάζω. Βαγγέλη Σ ' ΑΓΑΠΏ."μου λέει με τρεμάμενη φωνή και γω τοποθετώ τα χέρια μου στην μέση της σφίγκωντας την πάνω μου. Νιώθω την μπλούζα μου να μουσκέυται και πιέζω την μέση της πιο πολύ δίνοντας ώθηση να τυλίξει τα πέλματα της γύρω μου.
Το καταλαβαίνει και τα τυλίγει. Ακούω τα flash των φωτογραφιών να περνούν μπρος.
Όσο κλαίει το κορίτσι που έχω στην αγκαλιά μου έρχομαι σε επαφή με τα μάτια που έχω τόσο καιρό να δω. Ανάμεσα στα κορίτσια βλέπω και την Ιωάννα.

Αφού αφήνω το κορίτσι από την αγκαλιά μου αφού έχει ηρεμίσει βέβαια πρώτα,την κοιτάω. Κάθεται και μιλά με διάφορα κορίτσια.
Δεν το ήξερα ότι είναι fan. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος..

Η ώρα περνάει γρήγορα και αφού έχω χαρίσει αγκαλιές,φιλιά,selfies και αυτόγραφα κάνω στην Ιωάννα νόημα με τα μάτια να ανεβεί πάνω. Αυτή κοιτά ανύσιχη γύρω της μήπως μας δεις κανείς. Οι Vkators έχουν ήδη φύγει. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως σκέφτεται ο καθένας.

Περνάει γρήγορα το πεζοδρόμιο και έρχεται φολιάζει στην αγκαλιά μου. Την βάζω μέσα στην πολυκατοικία και την παίρνω μία σφιχτή αγκαλιά!Μου έλειψε,όπως εκείνης εγώ..

"Πάμε μέσα στο διαμέρισμα."της λέω και ανεβαίνουμε τις σκάλες κρατόντας την από το χέρι τρέχοντας. Μόλις μπαίνουμε μέσα η μαμά μου εμφανίζεται από την κουζίνα και την παίρνει μία αγκαλιά και αυτή ανταποδίδει θερμά.
Λατρεύω την σχέση που έχουν αποκτήσει μεταξύ τους.

Έπειτα εισερχόμαστε στο δωμάτιό μου και καθόμαστε στο κρεβάτι μου. Κοιταζόμαστε στα μάτια και εκεί που δεν το περιμένω μου ορμάει στην αγκαλιά. Την κρατάω σφιχτά. Φοβάμαι μην μου φύγει.
Όσο ήμαστε αγκαλιασμένοι την ξαπλώνω στο κρεβάτι.

Της χαιδεύω την πλάτη και την φιλάω απαλά στα μαλλιά.
Ακουώ φωνές από το σαλονί αλλά δεν δίνω σημασία. Αυτήν την στιγμή δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από αυτήν.

Μετά από λιγό σηκώνει το κεφαλάκι της και με κοιτάει με αυτά τα πάνεμορφα ματάκια της!Την πλησιάζω σε σημείο να ήμαστε σε απόσταση αναπνοής. Σχεδόν τα χείλη μας αγγίζονται.

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα. Όχι τώρα ρε γαμώτο...

Χμμμ!!Τι λέτε να γίνει;Τα λέμε στο επόμενο...