Back For You (TLG Book 2)

Chapter 9

"Hello? Chris! Saan ka na?! Ive been waiting for hours!" Singhal ko over the phone.

Sa lahat siguro ng late sa mundo si Chris na ang number one. Juice ko! Dalawang oras na kong naghihintay sakanya tapos wala parin!

(Sorry rhin, got stock in traffic pero malapit na ko.) He explained.

"You better be, kanina pa naghihintay ang mga tao sayo dito. Masyado ka talagang paimportante!"

(Oo na, wag ka ngang mahigh blood jan baka magkawrinkles ka pa...) biro niya.

Nagawa niya pa talagang magbiro!!

"Tse!!!" I cursed and ended the call.

Pumasok na ulit ako sa loob ng conference room. Mabuti na lang at malamig dito sa Tagaytay kaya kapag kumulo man ang dugo ko sa kakulitan ni Chris agad ding lalamig.

Its the first day of the Org. Conference. Actually basta first day hindi pa nagsisimula ang mga activities dahil sa mga registrations at preparations ng mga guest. Balak ko nga din sanang maglibot eh kung hindi lang dahil kay Chris.

Mapapatay ko talaga siya pagnakarating dito!!! Paghinatayin ba naman ako!

"Ms. Velasco, where is Mr. Salanatin?" Tanong sakin ng isang guest.

"Im sorry Mr. Cruz, on the way na po siya. Dont worry." I apologized.

Chris where are you?!?!

"Okay, ill just wait inside. Remind me if he already arrive."

"I will Mr. Cruz, i apologize again."

Nakakahiya talaga ang lalaking to kahit kailan!!! Baka mamaya ippugpog ko sakanya tong 5 inch heels ko!

At dahil na rin sa stress agad kong kinuha ang isang glass ng juice sa tray na inililibot ng mga waitress sa buong lugar.

Mukhang mauubos ko na ang lahat ng juice pero hindi parin siya dumadating.

Hanggang sa meron isang white Audi A3 na tumigil sa harap ko.

Sino naman to???

Agad na lumabas ang isang lalaki na nakashades at nakaBlack Tuxedo with his playful smile.

A man sent from heavens. Masasabi mo.

Nang makalapit siya sakin ay agad ko siyang binatukan.

"Walang ya ka! Sinong nagsabing paghintayin mo.kami ng ganito katagal?!?!?!" Bulyaw ko sakanya.

Nasira naman ang atmosphere namin na kanina ay magical.

"Sorry na. Nagrent pa kasi ako ng sasakyan, alangan naman magcommute ako edi bumaba ang pogi points ko." Dahilan niya habang kamot ang batok.

"Heh!!! Edi sana kung sumabay ka na lang sakin hindi ka pa nalate!"

"Tss. Ayokong pagkamalang driver mo." Sabi niya pa kaya binatukan ko ulit.

"Pumasok na nga lang tayo! Kanina ka pa nila hinihintay." Sabi ko at hinila na siya.

"Finally!" Sabi ng mga guests.

Agad kaming lumapit sa mga guest at nakipagkamay si Chris sakanila.

The room filled with all the chit chats and stuff. Halos nga mangalay ang panga ko sa kakangiti at usap sa kanila. Answering all their questions lalo na yung tanong na 'Why are you still single??'. Kesyo daw sayang dahil maganda daw ako. Feel ko namang ang ganda ko no! Ang sakin lang parang sumakit ang dibdib ko.

Sana kung ginamit ko na lang ang utak ko edi sana ngayon may pamilya na kong pinapakilala sa lahat.

"Everyone dinner is ready. Lets eat!" Sabi ni Chris.

Agad kaming umupo sa mga respected seats namin. Amoy pa lang ang bango na ng food. Cant wait to taste it! Lalo na yung Chicken Pineapple Adobo na favorite ko. Ang tagal ko na kasing hindi nakakain nun. Mabuti na lang at meron yung caterer ng menu.

Nang tikman ko iyon ay bigla akong natigilan. Masarap naman siya, actually sobrang sarap at napakapamilya ng lasa. Parang natikman ko na noon.

"Oh rhin, hindi mo ba nagustuhan??" Tanong ni Chris.

Ngumiti na lang ako.

"No its actually good. Uhmm sino ba ang nagcater nito?"

"I dont know. Yung manager ko kasi ang nagasikaso nito kaya hindi ko nakilala yung owner."

Tumango tango na lang ako.

"But i heard nagpamember siya sa org at dadating bukas so we will have a chance to meet him or her." Dagdag pa niya.

Raine POV

"Call me if you get there, okay??"

Nandito kami ngayon ni Tiff sa Airport. She is a floght attendant abroad at heto ngayon aalis na naman siya.

I have no choice, its her dream to go around the world and i dont want to stop her. Atleast she's coming back for me.

"Opo Mister, dont worry when I lang to Puerto Rica ikaw agad ang tatawagan ko." She said and smiled.

I smiled back and kiss her.

"Hindi ba pwedeng bumalik ka kaagad? Ill miss you."

Kasi naman 4 countries ang pupuntahan nila plus meron pa silang 4 days na tour sa lugar na pinupuntahan nila.

"Love naman, 3 weeks lang naman akong mawawala eh. Beside you can enjoy while im not around. Diba pupunta ka ng Tagaytay tomorrow."

Tumango na lang ako..

"I love you, be careful there and dont talk to strangers." Paalala ko.

"Opo love. Love you too. Bawal ang girls."

Natawa na lang ako then hugged her.

3 weeks without her is like a punishment.

Well kung nakaya ko nga noon na taon diba. But now its different. Ive learned.