Back For You (TLG Book 2)

Chapter 11

Rhiana POV

"Are you sure youll be okay here?" Tanong sakin ni Chris nang makarating kami sa Restaurant.

Hindi lang isang simokeng restaurant because its is Raine's property. Its my EX's restaurant.

Matapos naming makabalik galing Batangas halos ipukpok ko ang ulo ko sa pader sa bawat sulok ng condo ko. I cant believe that Raine agreed na tuturuan niya akong magluto ng Pineapple Chicken which is my favorite lalo n pagluto niya.

Its been years since nung huli kong natikman yun at natikman ko lang yun ulit nung party. Hindi ko ba alam kug bakit din ako pumunta dito. Im just hurting myself! Alam ko namang labag kay Raine na magkita kami. Kahit siguro marinig niya lang ang pangalan ko kumukulo na ang dugo niya. Well i cant blame him i made him mad at me.

"Y-yeah, kaya ko na to Chris... kakayanin ko. And besides siguro naman after this hindi na kami magkikita."

He sighed.

"Basta pag nagkaproblema tawagan mo ko agad."

I smiled.

"Ofcourse. Ingat ka ha!" I said at bumaba na ng kotse.

Inilibot ko ang tingin ko sa paligid. Mukhang maganda ngang dito ni Raine itinayo ang business niya. Its surrounded by business establishments and companies kaya siguradong marami ang pupunta rito and ofcourse the quality of the food.

Agad akong naglakad papunta sa maindoor at nagtanong sa guard.

"Ah manong andiyan na po ba yung Chef?" I asked.

"Good morning po maam, nandito na po si Sir pinapunta niya po ba kayo rito?"

Tumango lang ako.

Pinagbuksan niya ako ng pinto at tinuro kung saan ang kitchen. Kagabe ko lang nalaman na every lunch and dinner time lang pala sila nagbubukas and also for exclusive gathering and catering services.

Hindi maalis sakin ang ngumiti sa sandaling ito. Finally Raine made his dreams come true, he is now successfully owning one of the best restaurants in the metro.

Nang makarating ako sa kitchen ay agad na bumungad sakin ang usang babae na nakasuot ng chef's uniform.

"Hi! Nandiyan ba si Raine?" Tanong ko.

"Kayo po ba si Ms. Velasco? Naku maam kanina pa po kayo hinihintay ni Sir. Ayaw po nun sa mga late eh." Agad naman akong kinabahan at dumiretso sa loob ng kusina.

I gasped when i saw a tall masculine man in his uniform. Nakatalikod siya sakin and busy chopping some ingredients. Hindi ko namalayan na nakaharap na pala siya sakin. He is using his serious face on me.

"Are you planning to stare at me the whole day?"

Nabalik naman ako sa huwisyo sa sinabi niya.

"Ah eh.. s-sorry natraffic--"

He cut me.

"Dont put that reason on me. Just wear an apron ang hairnet so we can get started." He coldly said at bumalik na sa ginagawa.

I cant help but to sigh. He is acting so different to me. Paano ba namang hindi Rhiana, you hurt him. Kinuha ko na lang ang apron na nasa gilid ng pinto at sinuot iyon.

Lumapit ako sakanya at tiningnan yung mga ingredients. Teka bat merong carrots at patatas? Meron ba nun sa Pineapple chicken?

"Uhm ito ba yun sangkap sa lulutuin natin?" Tanong ko.

"Malamang, what do you expect." Mataray niyang sabi.

Wow ha! PMS ka teh!? Wagas naman nito.

I sighed at kinuha na lang yung patatas pero kinuha niya yun sa kamay ko.

"Bakit?" I asked.

"Youre not using that."

"Eh bat nandito? Atsaka nanghihiwa ka nga ng carrots eh meron bang ganun sa pineapple chicken?" Tanong ko.

Bigla namang nandilim ang paningin niya kaya tinikom ko yung bibig ko at yumuko.

"Listen to me very carefully Ms. Velasco. Im the chef here kaya ako lang ang dapat magsasalita at magtatanong so it means you will not speak for the next few hours. Are we clear?" Matigas niyang sabi.

"Naiinitindihan mo ba ko? Bakit hindi ka sumasagot?" He asked.

"Eh sabi mo bawal magsalita eh." Aba! Sumusunod lang ako sakanya.

"Argh! Youre imposible! Just wash this things!" Sabi niya at binigay sakin yung mga gulay.

I just sighed. Parang hindi si Raine ang kasama ko ngayon. I miss the old him, yung palabiro, yung makulit. Ano ba yan naiiyak nanaman ako!

"Okay, now slice this pineapple yung sakto lang ang laki. Then ill show you how to marinate the chicken." Sabi niya.

Hindi ko mapigilang hindi maamaze sakanya. He is really passionate of his work. Kahit ako din naman eh, i am being serious kapag paharap ko na ang mga fluid samples at medical results.

Gaya ng sinabi niya he taught me how to marinate and cook the chicken. Madali lang naman kaya mabilis ko lang na natutunan. After that he said na dito na lang ako maglunch and to eat the one we cooked. Alam kong ayaw niya pero he is just being kind kaya wala na siyang nagawa.

"Nice place you have here." I blurted habang kumakain.

Kami pa lang ang tao dito since nasa kusina ang mga staffs niya at hindi pa nagbubukas ang restaurant.

"Thanks." He simple said.

"Kailan to nagsimula, if you dont mind." Ayoko ko lang kasing tahimik kami. Mas lalo akong kinakabahan.

"A year ago."

"I see, atleast you already fulfilled your dreams."

Sa mga sandaling yun para gusto kong batukan ang sarili ko. Why the hell did I said that?! Ang tanga mo talaga Rhian! Parang pinamukha mo lang sakanya ang ginawa mong pang iiwan!

I saw his grip tighten while holding the wine glass. Napalunok na lang ako sa sobrang kaba. I dont know how to communicate with him. Parang sa bawat sasabihn ko ay may isusumbat siya sakin.

"Raine.." i whispered. Nakuha ko naman ang atensyon niya. He looked at me... coldly.

"I know youre still angry, i made you worse because of my foolishness at matagal ko na yung pinagsisihan. Hurting you will ne the last thing ill do and im telling you that i didnt--"

"Stop..."

I just bit my lower lip.

I heard a sarcastic laugh from him.

"Nice one Rhiana. Is this the way you welcome yourself?"

"Hindi naman sa ganun--"

He again cut me.

"You dont know how much pain you've cost me Rhianna... Akala ko tayong dalawa eh, walang iwanan. But you left me. Ni hindi ka nagdalawang isip na umalis. You made me a fool Rhianna. All my life hinangad ko lang na makasama ang mamahalin ko sa panghabang buhay pero ang unfair eh. Yung taong inakala kong makakasama ko iniwan ako sa ere!"

Natahimik ako sa sandaling yun. Parang gusto ko na lang na lamunin ako ng lupa. Ang sakit na hindi ko maiaalis ang puot na nararamdaman ni Raine. Ang puot na ako mismo ang gumawa.

"But you know what, yung nangyari noon its nothing anymore so dont feel guilty like you'd ruin my whole being. Maybe i should thank you. You know why?"

I slowly nod my head.

"Because you made me realize that there is still one person who really loves me and never leave my side. You made me realize that someone could love me more than you did." He said and stood up leaving me speechless.

Then its time when my tears went niagra falls. I just control myself to sob.

This is now your karma Rhian. You made him found another person to love. And you have nothing to do but bear the pain.