Rhiana POV"Hi Rhin! Welcome back!" Agad na bato sakkn ni Chiara pagpasok ko sa loob ng Clinical Lab.
Nakangiti ko siyang sinalubong at bumati din.
"Mukhang masaya tayo ngayon ah.. What's up?" Takang tanong niya.
Umulo muna ako sa desk ko at inilalag sa mesa ang mga gamit ko.
"Wala lang, masama bang ngumiti? Atsaka there's no reason naman to be sad eh, dapat smile lang palagi." Sabi ko.
Narinig kong napasinghap si Chiara sa pagbabago ko. Simula nung confrontations namin ni Raine naliwanagan na ko. Its time for me to accept the fact na hindi na kami magkakabalikan. But he will still be always in my heart. Kailangan ko lang talaga siyang i let go physically and mentally but not emotionally.
"Oh my! Rhiana ikaw ba talaga yan? I mean you--" and then she was speechless.
Napatawa na lang ako.
"Chia naman you dont need to be shock." I said.
"Anong hindi? Oh cmon Rhin the last time i check youre still carrying all your burdens about what happened years ago. Anong nangyari?!"
Napangiti ako ng mapait sakanya.
"I guess im tired of carrying all of it. Besides ayoko na rin namang maging complicated ang lahat Chia. Maybe the best thing to do is just let go."
"Eeeh!! Im so proud of you! That's it! My Old Rhiana is back!" Masigla niyang sabi and hugged me.
Matapos sa kadramahan at pag uusap namin ay agad din kaming bumalik sa trabaho. The whole day i just focused on my job anf of what is important. Unang beses kong magtrabaho without something bothering my head. Ang sarap lang sa feeling. I feel free. Pero minsan napapaisip parin ako, nasasayangan. Bht instead i just ended up the day with a smile.
Tama na siguro ang mga luha na tumulo sa mga mata. Im tired of being weak and emotional. Gusto kong hanapin ulit ang sarili ko. Ang dating ako. Yung masigla at masayang tao.
"Hahahaha..."
Hindi ko mapigilang hindi matawa sa mukha ni Chris. We are currently eating dinner in a fancy restaurant. Bigla ko lang kasing naisipan na magyayang kumain and Chris is the perfect person to be with.
"Oh stop laughing at me Rhin. Its not funny!" Suway niya sakin habang nakakunot ang mga noo.
Paano ba naman ako hindi matatawa eh kinukwento niya yung epic na nangyari sakanya sa shoot nila. He fell on the riverside dahil sa sobrang tawa niya sa kasama niyang nadapa sa putik.
"It is Chris. Now you know how powerful karma is... hahaha!!"
"Eh totoo namang nakakatawa siya eh, lampa nga ang tawag ko sa babaeng yun." Inis niyang sabi.
Doon ako napatigil sa pagtawa.
"Crush mo yun ano?" I asked.
"Ofcourse not! She is not my type." He denied.
"Sus! If i know."
"Hindi nga eh, may iba akong gusto." Seryoso niyang sabi sakin.
"Okay fine. Ito naman hindi mabiro." Sabi ko na lang.
Ang sarap talagang asarin ang lalaking to.
"By the way, nakausap ko na yung contact ko sa Iloilo. By next week mauuna ako dun to check the organization kaya gusto kong ikaw na ang mag asikaso sa mga guests natin on their way there." He said.
"Okay, marami ba sila?" I asked.
"Not really, yung mga naghahandle lang ng activities ang sasama ang ofcourse the caterer."
Napatigil ako sa sinabi ni Chris.
It means sasama si Raine.
"I see, kailan ba kami susunod sayo?"
"Three days after my flight. I hope nakapagExcuse ka na sa work mo. Remember tatagal tayo dun ang isang linggo." he noted.
I hope by that time pwede ko ng harapin si Raine.
"Yeah dont worry, beside malapit na din namang matapos ang contract ko eh."
Napatingin siya sakin.
"I thought mag eextend ka?" He asked.
Umiling ako.
"I already gave up Chris... And besides this place is not where i belong anymore. America is my new home. Pero hindi pa naman ako babalik. Maybe ill take some vacation first para naman makapagunwind ako."
"Rhian..."
"I realized Chris, hindi mo na mabubuo ang mga bagay na nasira even. Even you tried to repair them talagang may mga parte ng nawawala and scars left on it."
Napainom ako ng wine ng wala sa oras at napayuko. I just shook my head when i felt Chris hold my hand.
"Everything's gonna be fine Rhian. Trust me." He said.
I smiled at him.
"I know Chris."
BINABASA MO ANG
Back For You (TLG Book 2)
Ficção AdolescenteAlam kong malaki ang naging kasalanan ko. Ive been stupid and selfish. Siguro dahil mas pinili ko ang pangarap ko at iniwan siya. Everything was perfect back then, likae a fairytale. But i didnt thought that it ended so soon. At ngayon na bumalik a...