Back For You (TLG Book 2)

Chapter 27

Rhiana POV

"Anak lagi mong tatandaan ha. Pagmay problema tawagan mo ako." Sabi ni mama.

Hinatid nila akoni Papa sa Airport matapos ang ilang araw na pamamalagi ko sa bahay namin. Sobrang namiss ko ang pamilya at mga kamag anak ko. Halos walang araw na hindi ako nag eenjoy. Masaya ako na sa apat na taon ay nagkaroon ako ng chance na makasama ulit sila dahil hindi ko alam kung kailan ulit akomakakabalik.

"Opo Ma. Wag niyong pong papabayaan ang mga sarili niyo ha. Tatawag na lang kami ni Ate kapag may free time kami." Sabi ko.

Niyakap ako nila Mama nang marinig ko ang boarding ng sasakyan kong eroplano.

"Anak tandaan moang sabi ko ha." Dagdag ni Mama.

"At palagi kang mag iingat." Habol ni Papa.

Ngumiti ako sa kanila sa huling pagkakataon at agad na din nagboard sa eroplano.

Pagkatapak na pagkatapak ko sa Manila aayusin ko na ang lahat. Wala ng rason para manatili pa ako dito sa Pilipinas. Hindi na dito ang buhay ko.

Raine POV

"Hey..."

Agad kong niyakap ang babaeng kakalapag lamang sa flight niya. Matagal din ng huli kaming nagkita. I missed her a lot.

"So how is your flight. Still have jetlag?" I asked.

"Im fine lalo na at nakauwi na ko. I miss you baby" at niyakap niya akong muli.

Mabuti na lang at napaiksi ang Europe tour nila Deanne kaya maaga siyang nakauwi. Minsan kasi umaabot ng isang buwan ang bawat international flight nila.

"So how is the Restaurant? Sina tito at tita kamusta?" She asked while we are in the car.

"The resto is good sina Dad nakauwi na and i guess next few months ulit sila bibisita."

"I see. Eh yung org na sinalihan mo? How was it? Sayang i wasnt able to join."

Parang gusto kong ipreno bigla ang sasakyan when she open up the conversation. Alam kong may mali sa mga nangyari but there some part of me saying that there is nothing wrong.

"Its fine." simpleng sagot ko.

"Well why dont we join them for a lunch or dinner since they are one of your biggest client. Its not a joke catering a big event babe besides i want to meet them."

And there i pulled the trigger.

Mabuti na lang at nakaseatbelt kami pareho.

"Raine are you okay?! What the hell was that?!" Gulat na tanong ni Deanne.

"Im sorry. Im sorry."

Niyakap ko na lang siya.

I dont like her idea. Ayokong magkita sila ni Rhian. She knows her at alam kong masasaktan lang si Deanne pagnalaman niya na nakasama ko si Rhian sa Org. And i dont want her to hurt. Ang laki na ng isinakripisyo niya para sa relastionship namin and i dont want it to be wasted.

---------------------------------

Rhiana POV

"So kamusta yung bakasyon? Grabe ka Rhin ni pasalubong wala kang dala." Tampo ni Chris.

Kahit kailan talaga ang sarap niyang batukan!

"Anong gusto mong ipasalubong ko sayo batong pampukpok sa dagat o galing sa ilog? Para sabihin ko sayo hindi ganun ka sosyal ang lugar namin para magkaroon ng souvenir shop!" Bulyaw ko.

Anong akala niya sa lugar namin, Boracay? Bohol?

"Tsk! Oo na! Pero okay naman ba ang pag uwi mo? Nako kung ako kay Tita binatukan na kita biruin mo ilang buwan kang nandito sa Pilipinas ngayon mo lang naisipang bisitahin sila."

"Eh kung ikaw kaya ang batukan ko! Hala! Umalis ka nga dito at may Jetlag pa ko." Taboy ko sakanya.

Biruin niyo yun. Pagkatapak ko agad ng condo ko ay bunganga niya yung bumungad sakin. Mabuti sana kung zinipper niya eh tinalakan agad ako.

"Oo na! Sige pupunta pa akong mall." Paalam niya.

Agad na lang kong tumungo sa kwarto pagkaalis ni Chris. Feeling ko kasi sumama sakin pauwi yung turbulence ng eroplano. Nandito pa rin sa tenga ko. Ang sakit!

3rd person POV

Habang nasa isang mall ay tahimik na namamasyal sa bookstore ang isang babae. Naghahanap ito ng isang magandang libro na pwede niyang mabasa.

Nasa Fiction Section siya nang biglang may nakabangkang tao.

"Im sorry!" Agad niyang paumanhin.

"Its okay."

Tinulungan ng babae yung lalaki na pulutin ang mga pinamili nito tutal siya naman ang nakabangga sa lalaki.

Pero habang pinupulot ang mga gamit may napansin ang babae.

Isang pin na may symbol ng isang Organization.

"Future Dreamers Organization? Member ka?" she asked the guy.

"Yes i am, are you one of our members?"

"No but my boyfriend is. By the way i want to know who is the Chairman of the org."

He smirked.

"Youre in front of him."

Napangit naman ang babae.

"Well that was easy." Natatawa nitong sabi.

"May i ask why you need to know me?" Tanong nito.

"Well i just want to invite you and some members to a dinner in our restaurant if you dont mind. Also a sign of thanking for choosing our catering service."

Agad na natigilang ang lalaki sa nasabi ng babae pero hindi siya nagpakita ng kahit na anong expression.

From that moment she already knew who she is. At hindi siya pwedeng magkamali.

"Ofcourse. Ill be glad to." Sabi nito ng makabawi.

"Alright. So see you soon Mr..."

"Christian... Christian Salanatin."

"Okay ill see you around then." At umalis na ang babae.

Agad niyang naisip ang babaeng minamahal niya.

Im sorry Rhian, but this is the only way para magising ka na sa katotohanan.

*************

Hey yow!!!!

Long time no updates! Sensya na po naging busy lang at the same nagbakasyon. Hehe

Well here it is people!

I also one request to all the readers of this story.

PLEASE FOLLOW:

@LaysCrackers
@markkyrednaxx

ON TWITTER.

THANKS!!!

--- series x